86-jarige Henriette uit Brussegem naait mondmaskers voor zorgverleners nadat ze zelf openhartoperatie overleefde
Henriette Lovenaer (86) uit Brussegem-Merchtem steekt in deze coronatijden de handen uit de mouwen. Nadat ze zelf een zware operatie onderging en heel wat zorg nodig had, wil ze nu iets terug doen. “Het is nu mijn beurt om iets te doen, daarom heb ik beslist om zo veel mogelijk mondmaskers te stikken voor mensen die ze nodig hebben."
Drie jaar geleden kreeg Henriette Lovenaer een zware hartaanval, die haar bijna fataal werd. “Ik onderging op mijn 83ste een openhartoperatie en ben die volledig te boven gekomen na een zware revalidatie van drie weken in het ziekenhuis en nog eens drie weken in een woonzorgcentrum", vertelt Henriette. "Ik ben er terug bovenop gekomen en dat dankzij al de mensen die mij verzorgd hebben, waaronder het medisch personeel."
Onder het motto alle beetjes helpen, heb ik intussen al 30 mondmaskers gestikt
Nu in ons land het coronavirus woedt en zorgverleners in de frontlinie staan, wil Henriette iets terug doen. "Toen ik hoorde dat er een tekort aan mondmaskers was, heb ik beslist om er enkele te maken. Al die mensen hebben mij zo goed geholpen, nu wil ik hen helpen. Het is misschien niet veel, maar alle beetjes helpen. Zo heb ik beslist om mondmaskers te maken."
Herniette kreeg van het ziekenhuis een mondmasker als model en kon op die manier een basispatroon maken. "Ik heb nu al meer dan dertig mondmaskers gemaakt en zolang ik iemand kan helpen, blijf ik stikken."
Berichten in het nieuws, zoals ze eerst jongeren zullen helpen als er te weinig capaciteit is in het ziekenhuis , maken mij bang
Henriette, die zelf tot de risicogroep behoort om besmet te geraken met het coronavirus, probeert in deze tijden er het beste van te maken al maakt ze zich zorgen over haar leeftijdsgenoten "Ik probeer selectief naar de nieuwsberichten te luisteren, want je wordt er niet bepaald vrolijk van”, gaat de tachtigplusser verder. “Het is heel erg dat ze in het nieuws zeggen dat ze bij een tekort aan capaciteit in ziekenhuizen, ze zullen moeten kiezen om ofwel een tachtigjarige ofwel een jongere te helpen. En dat wij als tachtigplusser dan zullen sterven, omdat jongeren in de zorg voorrang krijgen, zoals in Italië gebeurt. Dat soort berichten mogen ze voor mij achterwege laten. Wat is de meerwaarde daarvan? Het schept alleen maar ongerustheid. Dat ze het gewoon toepassen als ze vinden dan het nodig is, dan zien we wel.”
Henriette hoopt wel dat de coronamaatregelen niet te lang duren. “Ik ben actief in verenigingen zoals de gepensioneerden van Hamme en ging ook met de senioren op reis, maar dat kan nu niet. Ik mis wel het sociaal contact enorm”, besluit Henriette.
