Documentairemakers Eric Goode en Rebecca Chaiklin hadden wellicht nooit gedacht dat ze vijf jaar van hun leven aan dit verhaal zou spenderen. Goode - zelf een reptielenfanaat - rolde er eerder toevallig in. Toen hij ooit een reptielenhandelaar ontmoette die ook een uiterst zeldzame sneeuwluipaard in zijn aanhangwagen had zitten, raakte hij geïntrigeerd door het bijzondere milieu van eigenaars van grote katachtigen.

In de VS is het perfect legaal voor particulieren om tijgers, leeuwen of luipaarden te hebben, te kweken of te verhandelen. Dat leidt tot een opmerkelijke conclusie: er leven meer tijgers in Amerikaanse kooien (10.000) dan in het wild (4.000). Dierenrechtenorganisaties leuren al jaren vergeefs met de Big Cat Public Safety Act, een wetsvoorstel om het commercieel uitbuiten van jonge welpjes te verbieden.

Geblondeerd nektapijtje

En laat dat nu net de hoofdbezigheid zijn van verschillende eigenaren van privédierentuinen. Bezoekers krijgen er circusshows te zien met de roofdieren en mogen voor grof geld babytijgers knuffelen en ermee spelen. Al snel komen de documentairemakers uit in Oklahoma bij Joseph Schreibvogel, alias Joe Maldonado-Passage. Of nog beruchter als Joe Exotic, een karikatuur van een karikatuur met een geblondeerd nektapijtje, piercings, tatoeages, onmisbare truckerspet en een veel te groot ego voor zo’n tenger lijf. Joe Exotic omschrijft zichzelf als een gay cowboy die zot is van polygamie, vuurwapens en tijgers, en hij claimt de grootste tijgerfokker van de VS te zijn. In Oklahoma runt hij het Greater Wynnewood Exotic Animal Park waar bijna 300 grote katachtigen in kooien leven: tijgers, leeuwen, panters, poema’s, luipaarden en kruisingen.

Afgerukte arm

In zijn dierentuin gedraagt Joe Exotic zich als een koning. Of eerder een tiran die zijn woedeuitbarstingen bekoelt met machinegeweren. Het zootje ongeregeld dat de dierentuin draaiende houdt, bestaat uit ex-gedetineerden en mensen die Exotic uit de goot heeft geplukt. Het lijkt wel alsof ontbrekende tanden en ledematen bij de company policy horen. Als een vrouwelijke werknemer een arm wordt afgerukt door een tijger staat dat ook op video. Omdat de excentrieke zoodirecteur besloten had een cameraploeg in dienst te nemen. Die moet hem non-stop volgen voor een dagelijkse realityshow op zijn eigen YouTube. Vijf dagen later is de vrouw weer aan de slag. Werkongeval, klinkt het nuchter.

Die realitybeelden zijn natuurlijk van goudwaarde voor de documentaire. Net als die van de potsierlijke huwelijksceremonie waarbij Joe in de echt treedt met twee van zijn loverboys die hij aan zich bindt met geld en drugs. Dat er een van hen zich niet veel later apestoned per ongeluk door het hoofd schiet, is maar een van de vele what the fuck-scènes in deze documentaire. Net zoals het zijsprongetje waarin Joe Exotic opkomt als Amerikaans presidentskandidaat in 2016 en campagne gaat voeren met tijgers in een parade.

Huurmoord

Maar dé rode draad in de documentaire is de compleet ontspoorde vete tussen Joe Exotic en dierenrechtenactiviste Carole Baskin. Die laatste leidt in Florida een opvangcentrum voor grote katachtigen en voert een verwoede strijd tegen de fokkers van deze roofdieren, met Joe Exotic als exponent. Wat begint als online gesteggel - Joe Exotic maakt videoclips voor de countrysongs waarin hij zijn rivale voor schut zet - loopt snel uit tot pesterijen (slangen achterlaten in de brievenbus), rechtszaken en extreme toestanden waarbij de tijgerfokker een mannequinpop met het gezicht van Baskin met explosieven opblaast.

Het aureool van de dierenliefhebster versplintert wel als de filmmakers inzoomen op de verdwijning van haar eerste echtgenoot. Volgens Joe Exotic heeft Baskin haar man vermoord en aan haar tijgers gevoerd. De ruzie loopt zo hoog op dat er uiteindelijk een huurmoordenaar wordt ingeschakeld om Carole Baskin uit de weg te ruimen. Maar de FBI kan het snode plan dankzij informanten verijdelen. Als er één true crime-reeks is waarin u uw klauwen moet zetten, dan is het deze wel.

Tiger King: Murder, Mayhem and Madness, nu op Netflix.