Nu de hamster(aar)s veilig terug in hun kot zitten, gevuld met 4-laags toiletpapier, kunnen ze naarstig hun voedselvoorraden verwerken. Veel voorraad valt hier niet te verwerken, dus zoek ik andere alternatieven om bezig te blijven. Maar ook om moeke Maria haar dagelijkse beweging te blijven garanderen. Ze is ondertussen gebombardeerd tot thuisverpleegster, waardoor een wasbeurtje in plaats van de gebruikelijke 20 minuten nu al meteen de avond vult. Goed voor de moraal dat wel, we zitten niet te kniezen in onze zetels. Maar af en toe moet dat moraal wel eens een opkikker krijgen. In het pre-coronatijdperk deed ik dat door al eens iets lekkers mee te brengen als dessert of door tijdens het winkelen eens een bloemetje te kopen. Helaas is dat nu niet meer vanzelfsprekend. Gelukkig zijn er handelaars die fantastische initiatieven bedenken om thuis te leveren. Zo ook Plantencentrum Vanderlinden & Vangilbergen, juist achter onze hoek. Jaarlijks doen zij hun opendeurdag rond Pasen, al zullen dat nu vooral vijgen na Pasen worden. En zo lang kunnen mijn groene vingers niet wachten. Al geef ik toe enkel een groene wijsvinger te hebben momenteel, die alleen maar aanwijst wáár moeke de planten mag zetten. Een zitbeenontsteking blijft zelfs in lockdown gewoon hardnekkig aanwezig en zonder kinesist moet ik echt opletten wat ik doe. Dus wijst mijn groene vinger, per mail, de plantjes aan die ik graag wil. De dag erop worden ze netjes geleverd op mijn stoep. En dan lok ik al gillend moeke naar de voordeur om ze te verrassen met primula's en wat struikjes. Al is het een kanjer van een Viburnum Anna Russel die eigenlijk het pronkstuk is. Het zegt u hoogst waarschijnlijk niks, maar voor ons is deze heester een bron van nostalgische herinneringen aan mijn oma. We hadden hem jarenlang in ons tuintje staan maar helaas moest ie verhuizen voor de verbouwing. De grote teleurstelling volgde vorig jaar, toen bleek dat onze Viburnum zijn verhuis naar de voortuin niet had overleefd. Hij stond maar doods te wezen, een hoopje schrale takken, zonder de witte geurende bloemtrosjes die hem normaal sieren. We keken dus uit naar de opendeur om ons terug een exemplaar aan te schaffen. Al strooide Covid-19 bijna roet in het eten, toch overheerste de inventiviteit van deze handelaar en mijn groene wijsvinger. De weemoedige glimlach van moeke, toen ze hem plots aan de voordeur zag staan, sprak boekdelen. Het zijn zo van die kleine dingen, zoals de ritten naar het plantencentrum, die vanzelfsprekend waren maar nu weggevallen zijn. Net daarom wordt deze aankoop van de groene wijsvinger eentje die we extra lang zullen koesteren, nog meer dan ons laatste pak 4-laags toiletpapier!