Direct naar artikelinhoud
InterviewLeen Dendievel

Leen Dendievel wil geen kinderen: ‘En ik krijg steeds de vraag waarom’

Leen Dendievel: ‘Het hele kinderwensvraagstuk zit vol taboes, en het werd tijd dat er iets rond gemaakt werd.’Beeld VRT

‘Ik voel het gewoon niet, maar misschien komt dat wel.’ Vanuit dat gevoel is Leen Dendievel (36) op zoek gegaan naar het waarom van een kinderwens. Het resultaat is in drie delen te zien op Eén, in haar programma Kinderwens.

“De VRT zoekt tegenwoordig naar wat persoonlijkere insteken voor haar programma’s, liefst door schermgezichten”, vertelt Leen Dendievel. “Dat leek me aanvankelijk niets voor mij, omdat ik niet het soort BV wil zijn die haar privéleven in de kranten en boekjes gooit. Maar dan overviel me de gedachte dat de vraag waarom ik geen kinderen wil wel erg vaak wordt gesteld. En altijd gaf ik als antwoord: maar waarom wél?”

Misschien toch maar voor eens en voor altijd: waarom niet?

“Wat is de zin van een kind? We leven in een maatschappij waarin het niet zo evident is om een kind te laten opgroeien, het is financieel een enorm kostenplaatje, het is niet goed voor het klimaat. Je weet ook niet wat voor kind dat zal worden, laat staan dat het gezond gaat zijn. Dat zijn allemaal zaken die mij bezighouden, wat me deed afvragen: waarom voelen zoveel mensen de drang om een kind op de wereld te zetten?”

“Maar aangezien ik vaak aan zelfreflectie doe, heb ik mezelf ook vaak de vraag gesteld: waarom voel ik het niet? Zou ik een goede moeder zijn?”

Wanneer kwam dat eurekamoment: hier wil ik een programma over maken?

“Ik had uitzonderlijk een vrije dag en kon uitslapen, toen mijn jongste broer me om 9 uur uit bed belde. Hij verontschuldigde zich met de woorden: ‘Maar ik ben al van 6 uur wakker.’ En ik kon alleen maar denken: ik zal jou eens wakker bellen wanneer ik om 5 uur eruit moet, als ik pas om 2 uur ’s nachts thuiskwam van theater. Achteraf zei ik meteen tegen Udo (haar man, RB): mijn broer lijkt te denken dat wij een luilekkerleven hebben en elke dag uitslapen tot een gat in de middag, puur omdat we geen kinderen hebben.”

“Ik had die dag een massage gepland, want daar hebben wij kinderloze mensen natuurlijk tijd voor, en onderweg heb ik mezelf met mijn gsm gefilmd waarin ik mijn verhaal deed. Mijn zoektocht naar het antwoord op de ‘waarom wel’-vraag. Dat was meteen mijn eerste pitch voor de VRT en uiteindelijk heeft die eerste opname zelfs de aflevering gehaald.”

Wat is het grootste taboe? Geen kinderen willen of geen kinderen kunnen krijgen?

“Beide, hoor. Als je geen kinderen wil, word je bekeken als iemand die geen normaal gevolg geeft aan wat het zou moeten zijn. Maar wat als je wél kinderen wil en dat alleen wil doen? Of dat het niet op een natuurlijke manier kan? Of niet binnen een heteroseksuele relatie? Het hele kinderwensvraagstuk zit vol taboes, en het werd tijd dat er iets rond gemaakt werd. Dit zijn nu drie afleveringen geworden, maar het hadden er net zo goed tien kunnen zijn. Er valt veel over te vertellen.”

“Maar waar ik het niet voel, merk ik bij vele ouders dat zij het wél voelden. Zonder zich veel vragen te stellen. Met andere woorden: iedereen volgt gewoon zijn gevoel als het gaat om kinderen. Of je er nu één, elf of geen wilt. Dus we moeten eens stoppen met onze wenkbrauwen te fronsen wanneer anderen iets anders voelen. Ergens compenseren we elkaar wel allemaal, in wat we denken, voelen en hoeveel kinderen we maken.”

‘Wil je een kind of niet? Ik vind dat die vraag té vaak en té snel wordt gesteld.’Beeld VRT

Krijgt u daar dan vaak mee te maken, dat mensen daar een mening over vormen?

“Nee, en ik denk voornamelijk omdat de kindervraag de standaard laatste vraag is in elk interview dat ik de laatste jaren heb gegeven. Mensen weten intussen wel hoe ik hier tegenover sta. Maar ik vind wel dat die vraag té vaak en té snel wordt gesteld. Ook aan mensen die misschien al lang aan het proberen zijn maar bij wie het niet lukt. Of mensen die al jaren in een adoptieprocedure zitten, die maar blijft aanslepen. Dat is pijnlijk, wat moet je dan zeggen?”

Een van de getuigen die geen kinderen heeft, zegt er alleen maar te willen om later niet alleen te zijn. Rust ook daar geen taboe op?

“Ik heb me die vraag alvast ook al gesteld, toen ik bij mijn grootmoeder stond: fuck, later ga ik daar misschien alleen zitten. Maar daarvoor neem je toch geen kinderen? Voor hetzelfde geld heb ik er ruzie mee, en komen ze me nooit meer bezoeken. Of zijn ze naar Australië verhuisd. Dan zit ik ook alleen in een rusthuis. Je kan je leven niet plannen, laat staan voorspellen.”

“Wat ik zeg, kan best confronterend zijn voor anderen. Maar ik wil niets maken dat niet confronterend is. Ik heb mijn rol van Kaat in Thuis zo neergezet, zo schrijf ik mijn boeken en zo maak ik nu dit programma. Het mag gezegd zijn, ook al komt dat voor sommigen tegendraads over.”

Over Kaat gesproken: u speelde een transpersoon in Thuis. Gaat de Eén-kijker daar kunnen doorkijken wanneer ze Kinderwens zien?

“Ik speel dat personage al bijna een jaar niet meer, dus ik hoef daar niet meer mee bezig te zijn. Stilaan beginnen mensen me Leen te noemen, in plaats van Kaat. Gelukkig maar, ik ben gewoon een actrice die een rol heeft neergezet. Al heb ik die wel met trots gespeeld. En dit programma is puur een voortzetting van mijn brede interesse in de mensen, en mijn opleiding als assistent in de psychologie. Niet als actrice Leen Dendievel.”

Kinderwens, elke dinsdag om 21.25 uur op Eén.