Ploegleider Allan Peiper vecht tegen kanker in volle coronacrisis: “Dit moet ons echt wakker schudden”

Toen Philippe Gilbert met sprekend gemak de maat nam van de kranige Nils Politt op de vélodrome in Roubaix afgelopen jaar, zal ook Allan Peiper vanbinnen gevierd hebben. De Australiër was op dat moment dan wel ploegleider bij UAE Team Emirates, maar beleefde heel wat succesvolle jaren met Gilbert bij BMC. Toen die in 2016 de Zwitserse formatie verliet, kende kersvers olympisch kampioen Van Avermaet er z’n grootste triomfen. Maar eind 2018 splitsten ook de wegen van Peiper en Van Avermaet. BMC hield op te bestaan en Van Avermaet trok naar CCC. Peiper stelde z’n expertise ter beschikking van UAE Team Emirates en Jasper Philipsen. 

Het gros van het wielerpeloton maakt na Parijs-Roubaix een eerste analyse van het wielerseizoen en smeedt tegelijk plannen voor de koersen die komen. Dat was bij Peiper niet zo. De ploegleider kreeg in de periode van de helleklassieker vreselijk nieuws te verwerken. Opnieuw. Hij vocht al vijf jaar lang tegen prostaatkanker, maar kreeg de diagnose dat de kanker was uitgezaaid, naar een van z’n longen en z’n botten. Waar in Roubaix voor de renners het tweede deel van het seizoen begon, begon in de schaduw van de wielerpiste voor Peiper een vernieuwde strijd tegen kanker. 

Peiper doorliep vorig jaar eindeloze chemokuren. In het najaar verscheen hij zelfs weer - bescheiden - op het wielertoneel. Hij zat in augustus in de ploegauto, en liet zich even spotten op het WK in Harrogate. Ondertussen gaat z’n herstel verder. De Australiër woont met z’n vrouw in Geraardsbergen en houdt er zich strikt aan de lockdown. Zeker nu z'n immuniteit verzwakt is moet Peiper zo ver mogelijk uit de buurt van anderen blijven. “Gelukkig mag ik bij mijn vrouw zijn en hebben we een grote tuin om in te wandelen”, luidt het. “De eerste dagen van de lockdown had ik het wel moeilijk”, geeft Peiper toe. “Ik was bang voor wat er stond te gebeuren, angstig voor mijn job en hoe het virus de wielerwereld kon treffen”, gaat hij verder. 

De wereld ligt stil, maar Peiper geniet nog van genoeg verstrooiing thuis. Van zijn drie katten bijvoorbeeld, waarvan er zelfs eentje doodleuk naar Philippe Gilbert genoemd is. Het laatste jaar met zes stevige chemokuren was emotioneel en moreel heel zwaar voor de Australiër. Dat maakt hem in de eerste plaats dankbaar hier nog te zijn: “Ik was al vijf jaar bezig met chemo, maar 2019 was met voorsprong het meest extreme jaar. Er zijn momenten geweest dat ik voor m’n leven vreesde”. 

_{(Lees verder onder de foto)}

De lockdown in combinatie met z’n herstel zorgen ervoor dat Peiper nadenkt over de toekomst: “Dit moet ons echt wakker schudden. Gisterenavond laat ging ik buiten en zag ik de sterren nog nooit zo helder. Mensen reizen niet meer en zo klaart de hemel alsmaar op. Het toont in wat voor prachtige wereld we eigenlijk leven. Daar moeten we vaker bij stilstaan”. 

“Ik weet dat de auto’s op een gegeven moment opnieuw zullen rijden en het dagelijkse leven zich weer op gang zal trekken. Maar ik hoop dat deze crisis ons kan laten stilstaan bij hoe we nu leven. Daar moeten we nu vooral over reflecteren”, zegt Peiper nog. Het laatste jaar heeft hem doen inzien dat niets vanzelfsprekend is. Peiper is aan de betere hand nu. Wie weet zit hij volgend jaar opnieuw in de ploegauto.