Het hobbelige parcours naar succes van Shannah Zeebroek die samen met haar man het gastronomische restaurant Willem Hiele runt

“Zo rond mijn zestiende had ik genoeg van het college. Ik zakte naar de technische richting apotheekassistente om zo snel mogelijk te kunnen gaan werken. Maar de zomer na mijn laatste jaar had ik spijt en startte ik met een lerarenopleiding. Dat bleek echt mijn ding: ik wilde een verschil maken, opkomen voor de mensenrechten bijvoorbeeld. Maar al snel bleek dat alle vacatures voor ngo’s een masterdiploma vereisten. Daarom ben ik nog moraalwetenschappen gaan studeren. Met een bang hart, want ik had het idee dat ik faliekant zou buizen.”

“Maar ik was vastberaden. Ik moest in mijn eigen onderhoud voorzien, dus combineerde ik drie jobs: parttime in het onderwijs, op zaterdag en tijdens de vakanties in de apotheek en op zaterdagavond in een restaurant. In die vijf jaar in Gent ben ik nooit uit geweest. Het eerste jaar was ik tot mijn grote verbazing geslaagd, en toen stond het vast voor mij: de wereld mocht vergaan, ik zou afstuderen. En toen heb ik Willem leren kennen. Hij was aan de slag in een gastronomisch restaurant en er kwam een plek vrij. In geen tijd kende ik de wijnkaart uit het hoofd en mocht ik maître spelen. Kort daarna startten we met gastentafels en gingen we bij mensen thuis koken. In mei, toen ik mijn thesis moest indienen, stonden er veertig opdrachten in de agenda. Telkens als we ’s nachts thuis arriveerden, leegde Willem de bestelwagen zodat ik nog een paar uur aan die thesis kon zwoegen. Het was moordend, maar ik haalde mijn diploma. In 2015, na drie jaar verhuizen en sleuren, openden we in het vissershuisje van Willems ouders onze eigen plek. Intussen is onze equipe tien man sterk en het is fantastisch dat ik die jonge gasten kan inspireren. We hebben geen cadeaus gekregen, maar het lukt ook zonder. Wat we gerealiseerd hebben, komt uit onze buik en onze ziel. Voorlopig ondernemen we niets; de gezondheid van iedereen primeert en de (economische) gevolgen zullen we wel aanpakken.”

“Mijn ambities om mensenrechtenactiviste te worden, zijn niet opgeborgen. Ik wil mensen ontroeren en hen een kritisch bewustzijn bijbrengen. Als NorthSeaChef is Willem heel erg bezig met duurzaamheid, en dat proces zetten we hier in gang.”

“Zonder studiebeurs had ik nooit kunnen studeren. Die democratisering van het onderwijs is mijn geluk geweest, want aan de universiteit werd mijn kritisch en analytisch denken aangescherpt. Dat andere achttienjarigen een zorgelozer studentenbestaan leidden, daar heb ik nooit bij stilgestaan. Ik heb altijd geweten dat mijn tijd nog zou komen.”

“Lezen is mijn leven. Naast mijn bed ligt een stapel boeken, fictie en non-fictie. En ik heb altijd een boek bij me. Vijf minuten wachten zonder en ik word gek.”

“Als je iets écht wil, dan raak je er. Hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn. Je trekt je plan met de kaarten die je gedeeld krijgt. Maar je moet je wel écht smijten, dan hoef je je achteraf ook niets te verwijten.”

restaurant.willemhiele.be