Neppinguïns moeten bedreigde échte soortgenoten lokken naar nieuw broedeiland in Zuid-Afrika

De pinguïnkolonie in Boulders Beach op het Kaapse Schiereiland is een bekende attractie die jaarlijks 800.000 toeristen lokt. Je kan er zelfs samen met de pinguïns het water induiken. De brilpinguïn broedt er sinds de jaren 80. Het strand is omgeven door huizen en vormt zo een ‘pseudo-eiland’ dat deel uitmaakt van het Nationaal Park Tafelberg.

Begin vorige eeuw telde de soort nog 1,5 tot 3 miljoen exemplaren. Tegen 1956 waren dat er nog 300.000 en in 2018 amper 15.000 koppeltjes in Zuid-Afrika. Vorig jaar daalde dat aantal verder tot 13.300 broedkoppels. In Namibië zouden dat er zo’n 5.500 zijn. De zwartvoetpinguïn is daarmee een bedreigde soort. Een studie uit 2018 voorspelt het definitieve einde van deze pinguïn in Zuid-Afrika tegen 2035.

Oorzaak is het slinkende voedsel voor de zwartvoetpinguïn door overbevissing. De laatste decennia zijn de populaties van sardienen en ansjovissen dramatisch gedaald in de zeegebieden aan de broedkolonies van de pinguïns, die niet verder dan 40 km van hun nest gaan jagen. Kwallen zijn er nu in opmars, en dat is niet goed. Bovendien zijn door de opwarming van de zee veel van de kleinere vissen waarmee brilpinguïns zich voeden van de west- naar de zuidkust van Zuid-Afrika weggeduwd.

Niet onlogisch dat de brilpinguïns samen met hun voedsel zouden verhuizen. En dat wordt ook geprobeerd, meer bepaald in natuurreservaat De Hoop, zo’n 250 km verder dan waar ze nu leven. Daar is een plaats gereserveerd voor de zeevogels op een pseudo-eiland, waar ze met een afschrikhek beschermd zouden worden tegen roofdieren. De pinguïns zelf zijn er nog niet: zij worden gelokt door replica’s in cement. Door luidsprekers zijn geluiden van échte soortgenoten te horen. Allemaal in de hoop dat zwartvoetpinguïns die voorbijvliegen zich zouden nestelen op het eiland.

Tot nog toe zonder succes. In een tweede fase zullen er weldra jonge pinguïns op het eiland in natuurreservaat De Hoop uitgezet worden. De watervogels broeden meestal waar ze zijn grootgebracht en daar is de hoop dan ook op gevestigd. Maar zelfs als dat lukt, ziet het er voor de zeejonge vogels niet goed uit. Onderzoek wijst uit dat jonge brilpinguïns niet goed weten om te gaan met de opwarming van de zee en met overbevissing. Volwassen pinguïns jagen in groep, maar weigeren hardhandig jongeren die de jacht zouden kunnen verstoren. Die zoeken hun heil dan maar elders, soms 1.000 km verder, waar er vroeger meer kleine vissen waren, maar nu minder.

De strijd voor het behoud van de zeevogelsoort gaat verder: duizenden andere diersoorten zijn afhankelijk van het voortbestaan van de zwartvoetpinguïn. En ze brengen ook geld op, al is die bron momenteel ook uitgedroogd door de coronacrisis.