© Facebook

64 jaar lief en leed gedeeld, nu hand in hand gestorven: “Zijn hart is letterlijk gebroken”

64 jaar lang deelden Dolores Winstead en haar man Trent lief en leed met elkaar. Hoe ze deze maand overleden, bewijst hoe sterk hun liefde voor elkaar na al die jaren nog steeds was. De twee stierven hand in hand in het ziekenhuis.

gjs

Ze kon het zich niet voorstellen: leven zonder haar man Trent. Toch begon Dolores Winstead (83) uit het Amerikaanse Nashville erover na te denken toen haar 88-jarige echtgenoot begin december met nierfalen in het ziekenhuis belandde. “Ik weet niet wat ik zonder hem zou doen”, vertelde ze aan haar dochter Sheryl, vertelt die laatste aan Washington Post.

64 jaar waren Dolores en Trent toen al getrouwd. Als koppel beleefden ze de tijd van Trent bij het leger in de Koreaanse Oorlog, de geboorte van hun twee kinderen, drie kleinkinderen en acht achterkleinkinderen. Meer dan zes decennia lang lief en leed delen: het leest als een fantastisch liefdesverhaal.

De wat gereserveerde en verlegen Dolores en de extraverte Trent leken elkaars tegenpolen, maar het klikte wonderwel tussen de twee. Zelfs na hun pensioen weken ze niet van elkaars zijde, bleven ze elke zondag naar de kerk gaan, kusjes geven en dansen op bruiloften. “Het klinkt zo simpel, maar het was zo lief om te zien”, aldus Sheryl. “Ze hielden zielsveel van elkaar. Elke dag werden ze verliefder.”

Zoals veel fiere soldaten hield Trent er nooit van om naar de dokter te gaan. Als hij zich wat zwakjes voelde, lachte hij dat weg. “Komt wel goed”, zei hij dan altijd. Maar begin december verplichtte zijn dochter hem om naar het ziekenhuis te gaan nadat hij door misselijkheid meerdere dagen niet kon eten.

Op de spoedafdeling werd nierfalen vastgesteld. Hij werd meteen naar intensieve zorg gebracht, om daar dialyse te ondergaan. Helaas begon die zijn hart langzaam te verzwakken.

De twee kinderen deden er alles aan om hun moeder niet te veel te vertellen over de toestand van hun vader. Maar de kranige Dolores had al snel door dat het er niet op verbeterde. Integendeel. Na twee dagen aan zijn ziekenbed begon ze plots te klagen over hoofdpijn en begon ze over te geven. Dochter Sheryl zag haar een paar uur later in haar ziekenhuisstoel zitten zoals ze dat zo vaak deed tijdens een dutje. Maar ditmaal was het anders: ze kreeg Dolores niet meer wakker.

De dokters stonden voor een raadsel. Ze ademde nog, dat wel, maar hersenactiviteit was er niet meer. Het akelige verdict: een zware hersenbloeding. “Word wakker, Aileen”, zei een huilende Trent (hij noemde zijn vrouw vaak Aileen, nvdr) in zijn rolstoel aan haar ziekenbed. Hij vroeg zijn kinderen om te bidden voor haar. “Vraag God om haar wakker te laten worden. Hij kan dat. Hij kan voor een mirakel zorgen. Ik weet niet met wie ik anders in de zetel ga zitten en naar het nieuws ga kijken.”

Het ging steil bergaf met allebei in de daaropvolgende dagen. Het ziekenhuispersoneel besloot daarom om hen heel uitzonderlijk in dezelfde kamer te leggen. In de laatste momenten van Dolores konden ze zo nog elkaars hand vasthouden. “Papa, ze is dood”, sprak zoon Eddie de vreselijke woorden. Een dag later, enkele uren na het overlijden van zijn vrouw, gaf ook Trent de strijd op. “Hij is letterlijk gestorven aan een gebroken hart”, zei Sheryl.

Aangeboden door onze partners

Hoofdpunten

Aangeboden door onze partners

MEER OVER