Bij de minderjarigen is er een zeer sterke stijging vast te stellen in het aantal aanmeldingen die het UZ Gent ontvangt. “In 2014 waren er 45 aanmeldingen, in 2015 waren dat er 96. Dit jaar – nog voor 2016 halverwege was – waren het er al meer dan 60”, zegt Karlien Dhondt, psychiater en coördinator van het kindergenderteam.

Net zoals bij volwassenen is de stijging te verklaren door de toegenomen bekendheid met het thema. “We merken dat kinderen en jongeren veel informatie verkrijgen via de media, en dan vooral de sociale media”, zegt Dhondt. Maxim Magnus (18), die als jongen geboren werd en begin juni haar operatie onderging, kan dat enkel beamen.

“Ik heb me lang niet goed in mijn vel gevoeld. Toen ik 14 was, heb ik aan mijn ouders verteld dat ik homo was, maar nog steeds was er iets dat niet juist aanvoelde. Via de getuigenissen van transpersonen op videowebsite Youtube heb ik dan ondervonden wat er echt aan de hand was.” Maxim bleek niet homoseksueel te zijn, maar heteroseksueel en geboren in het foute lichaam. “Genderdysforie heeft niets te maken met seksuele geaardheid. Ik ben dus altijd al hetero geweest, maar nu heb ik ook het lichaam dat bij mij past.”

Geen modetrend

Dokter Dhondt meent dat hier in geen geval sprake is van een modetrend. “Je hoort weleens zeggen dat genderdysforie een ziekte van deze tijd is, dat jongeren aan hun geslachtsidentiteit gaan twijfelen door alles informatie waarmee ze vandaag zo gemakkelijk in contact komen. Maar ik denk dat het andersom is. Het heeft altijd bestaan, maar het is pas nu dat voor deze identiteitscrisis een specifiek kader is voorzien.”

Wanneer een minderjarige zich aanmeldt, vinden verscheidene gesprekken plaats om te bepalen of er wel degelijk sprake is van genderdysforie en geen andere perikelen tijdens de pubertijd.

Twintig gesprekken

Voor Maxim begonnen deze gesprekken toen ze 15 was. “Hoewel de psychologen me vertelden dat het in mijn geval al snel duidelijk was, hebben er toch nog zo’n twintig gesprekken plaatsgevonden. Bij andere transpersonen zullen dat er allicht nog meer zijn voordat met de behandeling gestart wordt.”

Maxim praatte een jaar lang met psychologen en psychiaters, afwisselend met en zonder familieleden erbij. “In Europa is alles streng geregeld, om foute beslissingen te voorkomen natuurlijk. Ikzelf heb nooit getwijfeld en ben vandaag dolgelukkig, maar voor andere jongeren die minder zeker zijn van hun stuk zijn deze gesprekken van levensbelang”, zegt ze.

Voor Maxim, die in april 18 werd, kwam de operatie net op tijd. “Ik vertrek in september voor twee jaar naar Londen om er modecommunicatie te studeren.”