Een speler uit een lagere reeks die een voorstel van Anderlecht naast zich neerlegt, het zal nog niet vaak gebeurd zijn. Toch heeft Mike Vanhamel de Belgische ­recordkampioen wandelen gestuurd.

“De interesse was flatterend”, geeft de bebaarde doelman toe. “Ik speelde er vijf jaar in de jeugd en het voetbal dat ze spelen trekt mij aan. Met de nodige zin voor ­risico van achteren uit op­bouwen, dat ligt mij. In dat ­opzicht kan ik wel begrijpen dat ik in hun profiel pas.”

Nostalgie en een aantrekkelijke manier van voetballen waren ­onvoldoende om Vanhamel te overtuigen. Ook het uitzicht op een financieel extraatje kon hem niet richting Anderlecht manoeuvreren.

“Financieel was Anderlecht ­allicht een betere keuze geweest, maar een goed gevulde bank­rekening of drie afbetaalde ­huizen bepalen niet of je in het ­leven bent geslaagd. Op het einde van een carrière wil ik aan mijn kinderen foto’s op het veld kunnen tonen. Foto’s in een stadion met 12.000 enthousiaste fans, ­zoals op Beerschot.”

“Een transfer naar Anderlecht was alleen een optie als eerste doelman, dat kon alleen bij een verkoop van Van Crombrugge. ­Altijd heb ik voor een club ge­kozen waar ik kon spelen, ook al was dat financieel minder inter­essant. Mijn droom is niet om nummer 1 te zijn in eerste klasse, wel om nummer 1 te zijn in een club waar voetbal leeft. Daarom heb ik twee jaar geleden ook voor Beerschot gekozen.”

Sindsdien is de liefde alleen maar gegroeid. “Ik heb het gevoel dat mijn ­verhaal bij Beerschot nog niet af is. Die contractverlenging is een groot teken van respect en ­vertrouwen. Qua gevoel was het voor mij onmogelijk om Beerschot te verlaten. Hopelijk krijgen we nu de kans om in 1A te spelen. Op basis van de voorbije twee ­seizoenen verdienen we dat wel. Zitten we straks in eerste klasse, dan zal het Kiel kolken en zal ik genieten van de passie in de ­tribunes. Met die passie speel ik op mijn beste niveau.”

Vanhamel tekende een contract voor vier seizoenen met optie en krijgt ook de kans om na zijn ­sportieve carrière actief te blijven bij Beerschot. “Het is niet de ­bedoeling om trainer of keeperstrainer te worden, maar ik wil graag verder in andere functie. Het is niet de bedoeling om over vier, vijf jaar al te stoppen. Hopelijk kan ik tot mijn veertigste op het veld staan. Mijn kinderen ­komen graag naar het stadion, daar wil ik zo lang mogelijk van genieten.”