"Kunnik nemi na joen komn": gevoelig coronaliedje verovert Vlaanderen vanuit de Westhoek

Het is een zalige melodie, die van "La montagne" van Jean Ferrat en "Het dorp" van Wim Sonneveld en nu heeft zangeres en pianiste Katrien Verfaillie er een nieuwe tekst op geschreven: "Kunnik nemi na joen komn." Voor de niet-West-Vlaming: spreek het eens uit en je zal het verstaan: “Ik kan niet meer naar jou komen”.  Door het coronavirus is het water veel te diep.

Het liedje kwam er in één geut uit. "Ik heb er maar een paar uurtjes over gedaan," vertelt Katrien Verfaillie in "We zullen doorgaan" op Radio 1, "aan mijn kladblaadjes zie ik hoe weinig ik doorstreept heb."

De tekst gaat over het leven in lockdown, de droefenis van niet bij elkaar zijn, maar ook over het zorgpersoneel of over de Amerikaanse president Donald Trump. Katrien Verfaillie kijkt uit naar het einde van de crisis: "Moeme ton nog benauwd zin?" (vrij vertaald: "Moeten we dan geen schrik hebben?") Nee hoor: "Ton kunnik were no joen komn" (vrij vertaald: "Dan kan ik weer naar jou komen").

Het coronaliedje is al bijna 200.000 keer bekeken en beluisterd op YouTube en wordt gretig gedeeld op sociale media. Het is ook mooi in beeld gebracht, met Verfaillie achter glas en aan de piano (merk ook het bierflesje op de vensterbank op), Walter Janssens op contrabas en de tweede stem is die van Raf Walschaerts van Kommil Foo, de ex-man van Katrien Verfaillie.

"Ik denk dat ik wel weet waarom zoveel mensen luisteren," zegt Verfaillie, "Het is eenvoudig en  geschreven vanuit de buik. Ik ben dicht bij mijn emoties gebleven. En in je moedertaal kun je je emoties veel beter weergeven." Die moedertaal, dat is het dialect van de Westhoek. Katrien is afkomstig uit Stavele aan de IJzer. Nu woont ze in Gent.

Beluister het volledige gesprek met Katrien Verfaillie hieronder; tekst loopt door onder de audio:

Katrien Verfaillie is beroepsmuzikante, maar was tot nu toe niet te horen als zangeres. Ze speelt vooral piano onder de naam "Pigeon on piano". Haar vader noemde haar destijds "duvetje", vandaar. Het was trouwens na de dood van haar vader dat ze onder invloed van Raf Walschaerts besloot om het onderwijs te verlaten en muziek te gaan maken. 

"Pigeon on piano" was intussen in veel culturele centra te zien en bracht ook al twee platen uit. Op festivals staat Katrien Verfaillie met een eigen “kijkdoos”, de “kleinste concertzaal ter wereld”. Met pianomuziek dicht bij de mensen komen is niet altijd gemakkelijk, vindt ze. Ze is blij verrast dat haar coronaliedje nu bij velen een gevoelige snaar raakt.

Beluister hier "La montagne" van Jean Ferrat uit 1964. Hij zong over zijn geliefde berg in de Ardèche en hoe veel jonge mensen daar wegtrokken naar de stad:

En de Nederlandse versie "Het dorp" van Wim Sonneveld uit 1965. De tekst is van Friso Wiegersma, de toenmalige partner van Sonneveld. In zijn geboortedorp Deurne is er sinds 2008 ook echt een straatje dat "Het tuinpad van mijn vader" heet:

Beluister hier een ander stukje muziek van Pigeon on piano, Katrien Verfaillie op piano: