WANDELEN. ‘Lord of the Rings’ (en de bever) achterna in Geistingen

Al meer dan twintig jaar wonen we in Hasselt, maar schraap een millimetertje vel (of vuil) van ons af, en zie: daar is het Maaslandse, plat kallende menneke weer. Als kleine jongen vertoefde ik uren op en langs de Maas en haar grindplassen. Vaag, maar warm zijn de beelden van de weilanden en de rode tractor van onze buurman voordat de grote grindboer er zijn baggeremmer in de grond stak. Helder als iets de opgehoopte dijken in een lappendeken van glinsterende puzzelstukken van water en zon nadat diezelfde grindboer grondig had huisgehouden. Maar nu? Waar ooit land was en water, is nu weer grond. Zelfs de GPS is in de war. Volgens hem of haar rij ik wel degelijk in het water. Als we de deur openen, zetten we echter voet op vaste bodem. Oef.

Lord Of The Rings

Waar zijn we? In het meest noordoostelijke puntje van het land. Flirten met grenspalen - die met jaartal 1843! - hoort er vanzelf bij. De rode wandeling van elf kilometer is de beste en de langste: schuurt langs de historische kern van witte stadje Thorn, gaat door het Vijverbroek en slingert langs de Maas. Wij hacken - we zijn locals - de route en beginnen niet aan het voormalige douanekantoor in Kessenich, maar aan Bastion: het cleane schiereilandje dat ze de laatste jaren hebben gemaakt.

Mijn vaste stek hier is Koningssteen en Kollegreend: Lord of the Rings-stuff. Mysterieus moerasbos waar oerrunderen en paarden je weg kruisen. En op het water - slecht weer of niet - zie je de kiters aan een rotvaart over het water glijden.

We wandelen al snel langs pikzwarte, eeuwenoude bomen. Opgegraven tijdens de grindontginning en nu tentoongesteld. Verder langs de Kessenicherplas. Vergezichten over water. De mooie spits van Thorn in het vizier, de kerk van Kessenich die op een heuvel rust. Op de plassen fuut, aalscholver, waterhoen, meerkoet, eenden en ganzen. Tot we ineens beseffen: loopt dat hier niet dood? Wel, dat was het geval, maar nu niet meer! Waar vroeger een waterdoorsteek was die de plas verbond met de Maas, is nu een strookje grond, zodat de wandeling een lus is geworden. Opletten: bij hoog water, niet doen! Hadden we niet op gelet, maar het ging nog nét.

Ed en Willem

In plaats van de rode driehoek aan de overkant meteen naar links te volgen, trekken we even rechtdoor: langs de Maas op. Daarna naar links, tussen de plassen door. En ja hoor: daar is de bever. Of toch het bewijs van zijn aanwezigheid. Ongelofelijk wat een ravage hij heeft aangericht. Bedoelen we niet slecht, maar in een boom bijten kan ie. Als we terug richting rode wandeling stappen, zien we zijn burcht opduiken. Ed en Willem doen het prima in Beverland, da’s duidelijk. Aan de overkant negeert Homer Simpson ondertussen een rood flikkerende alarmknop in de Clauscentrale. Geef toe: veel fantasie heb je niet nodig om de kerncentrale van Mr. Burns hierin te zien. Verder wandelen nu, goesting in donuts ineens. Recht naar Mario van de bekker in Geistingen. Want we moeten inkorten: je mag de grens niet over. Wie nog niet in Thorn is geweest: onthouden voor later. Witte muren, kasseien, een prachtige kerk met een houten beeld toegeschreven aan de Meester van Elsloo... Ook het stuk tussen Thorn en het Vijverbroek is absoluut de moeite.

Praktisch

Maasvallei Drie Eigen

Afstand? 11 km, makkelijk te variëren

Start? Douanekantoor Kessenich (Kinrooi)

Signalisatie? Rode driehoek

Nodig? Stevige schoenen die tegen water kunnen.

Buggy? nee

Meer info: www.rivierparkmaasvallei.eu.