LIVE. Volg hier de laatste updates

“Dat lijkt minimale versoepeling, maar het is wel een verdubbeling in vergelijking met die ene buddy waarmee je tot nog toe mee mocht fietsen of wandelen”, zegt vrijetijdssocioloog Ignace Glorieux (VUB). “Dat kan belangrijk zijn. We gaan dat voelen. Eén haartje uittrekken: dat doet geen pijn. Twee haartjes: dat voel je al veel beter. Ik begrijp ook wel dat de raad die eerste versoepeling introk. Het zou heel moeilijk zijn om te controleren of mensen altijd met tien dezelfde mensen samenkomen. Hoe ga je weten of iemand met vrienden samenzit? Een kennis of een vriend, dat kan van alles zijn.”

“En als we nu gedisciplineerd waren, maar wij hebben zo’n anarchistisch kantje. Als je 120 km/u mag rijden, dan vinden wij dat 130 nog toelaatbaar. In Nederland of Duitsland zie je zo’n gedrag veel minder. Vandaar de strikte beperking tot twee, wellicht. Een andere mogelijkheid was geweest om samenkomsten te beperken tot familieleden. Dan beschik je wel over een objectief criterium om te controleren”, aldus Glorieux.

Sociaal dier

Volgens de socioloog is het wel goed dat de versoepeling er komt. “De mens is een sociaal dier. We kunnen niet alleen overleven. Veel dieren zijn zelfstandig van zodra ze op de wereld komen. Een mens is vanaf zijn geboorte afhankelijk. Die behoefte aan andere mensen nemen we ons hele leven mee. Om te eten, te drinken en te praten. Wij zijn vertellers en hebben nood aan verhalen.”

Sociale media kunnen dat volgens Glorieux wel gedeeltelijk opvangen, maar niet helemaal. “We sturen onze visie bij door de manier waarop we zelf bekeken worden. Een nieuw hemd toets je aan de reacties van de anderen. Zeker voor jongeren, voor 18-jarigen die nog op zoek zijn naar hun plaats, is die referentie aan anderen belangrijk.”

Thuiswerken

Daar zit volgens Glorieux ook de beperking van thuiswerken. “Videoconferencing is interessant omdat je gezichten kan zien. Zo slagen we er dankzij de nieuwe technologie in om van het thuiswerk een succes te maken. Voor even, want die virtuele vergaderingen zijn niet echt. Je hoort dat mensen thuis iets beginnen te missen” aldus Glorieux. “Hoe heerlijk we het ook vinden om in vrijheid te werken, we missen dat praten met en kijken naar, het samenwerken met en het ergeren aan de collega’s. De nood aan een groepsgevoel wordt onderschat. We betalen daar graag een prijs voor. Thuis zijn we onze eigen baas, maar op de werkvloer schikken we ons naar het collectief, om ons goed te voelen.”

Thuis werken heeft dus voordelen, maar van permanent thuiswerk gaan de meesten niet gelukkig worden, zo denkt Glorieux. “Naarmate de crisis langer duurt, zal duidelijker worden dat mensen nood hebben aan menselijk contact. Dat was ook de reden waarom er zoveel volk was op de containerparken bij de heropening: ook al moesten we in de file staan, we wilden daarbij zijn, om tussen de mensen te zijn.”