Allereerste Belgische Netflix Original ‘Into the Night’: in een rotvaart richting einde der tijden ★★★☆☆
Into the Night - de allereerste Belgische Netflix Original - dendert in een rotvaart richting einde der tijden. Het strakke verteltempo zorgt er helaas ook voor dat de makers onderweg net iets te veel steken laten vallen.
“Bij Netflix hebben ze er een kunst van gemaakt om de kijker meteen vast te grijpen en die niet meer los te laten”, liet Dirk Verheye, één van de regisseurs van Into the Night, in deze krant optekenen. We hebben het daarom even getimed. Na exact 7 minuten en 15 seconden zien we een NATO-militair op Brussels Airport een geweer grijpen en zich daarmee een weg naar een vliegtuig banen. Geen voorspel, geen uitgebreide karakterschetsen, gewoon meteen actie. De militair in kwestie probeert het zonlicht te ontlopen dat om onverklaarbare redenen plots dodelijk blijkt. De enige manier om dat te doen is aan boord gaan van een vliegtuig dat consequent richting Westen vliegt. Het begin van een helse rit met een vliegtuig, een handvol passagiers en af en toe een streepje dodelijk zonlicht in de hoofdrollen.
Daarmee hebben we meteen de belangrijkste kwaliteit van Into the Night gehad: de spanningsboog. De gebeurtenissen volgen elkaar in sneltempo op, tijd om op adem te komen is er amper. Elke aflevering eindigt dan ook nog eens met een knoert van een cliffhanger wat van Into the Night perfect bingemateriaal maakt. Met zes afleveringen van elk amper 35 minuten mikken de makers ook overduidelijk op kijkers die hun reeks in sneltempo wensen te degusteren.
In de hoop waarschijnlijk dat die gulzige kijkers de problemen waar de reeks mee worstelt niet op zullen merken. En dat zijn er helaas nogal wat. Het scenario rammelt, de pogingen om aan de hand van flashbacks de personages wat meer diepgang te geven schieten hun doel voorbij en de dialogen blijven steken in de Babylonische spraakverwarring tussen de internationale cast.
Maar spannend is het dus wel. Waardoor je voor je het goed en wel beseft de hele reeks achter de kiezen hebt. Een beetje zoals een passage langs de McDrive. Het gaat snel, je vindt het lekker op het moment zelf en achteraf blijf je toch een beetje onvoldaan achter. Maar afgaande op de lange wachtrijen bij de lokale McDo is een beetje fastfood misschien net wat we in deze tijden nodig hebben. Ook op televisievlak.
Vanaf vrijdag 1 mei op Netflix.
Lees ook
Geselecteerd door de redactie
