Vijf gezinnen laten ons meekijken in hun vakantieplannen voor deze zomer

LEES OOK. 400.000 slaapplaatsen voor 11,4 miljoen inwoners: is er wel genoeg plaats om allemaal in België op reis te gaan?

Spanje wordt Pairi Daiza

Shana Rasschaert (28), Jelle Poelman (27) en Elias (10 maanden) uit Lede

“Mijn zus woont in het zuiden van Spanje, in Jerez. Ik had een maand ouderschapsverlof genomen zodat mijn man, ons zoontje en ik eind juli, begin augustus bij haar zouden kunnen logeren. Het plan was om met de auto te gaan. Op het gemak. Met een tussenstop in Frankrijk en dan nog één in het begin van Spanje. Ideaal als eerste reis ooit met ons zoontje. Want zelfs een uitstapje naar zee hebben we nog nooit met hem kunnen doen.”

“Enkele weken geleden ben ik toch de klik beginnen te maken. De kans is zeer groot dat ik die maand ouderschapsverlof aan vakantie in eigen land zal spenderen. Ik ben al aan het uitkijken voor uitstapjes. Eens gaan slapen in Pairi Daiza is een optie. En anders eens naar de kust. Of een keer overnachten in een B&B.”

“Nu is het wel de vraag of ik al iets moet boeken. Mijn man hoopt nog altijd dat we naar Spanje zullen kunnen. Dat de grenzen open zullen zijn. Maar zelfs dan heb ik mijn bedenkingen. Natuurlijk zou het zeer jammer zijn, we keken er echt naar uit. Maar Spanje is heel zwaar getroffen door corona, ik wil het risico niet lopen dat ons zoontje ziek wordt. We kunnen nog even afwachten, maar dan zullen we toch ­beslissingen moeten nemen. Want de dag dat bekend wordt wanneer Pairi Daiza opnieuw zal openen, zullen die overnachtingen heel snel volgeboekt zijn. Dan zal ik er snel bij moeten zijn. Maar dan hebben we tenminste toch al iets waar we echt naar kunnen uitkijken deze zomer.”

Mexico blijft (hopelijk) Mexico

Wendy Van Meerbeeck (37) uit Mechelen

“Als alles goed gaat, land ik op 1 juli in Cancún om twee weken op mijn eentje rond te trekken in Mexico. Langs Isla Holbox, Rio Lagartos, Valladolid ... Vorige week kreeg ik wel een mailtje waarin stond dat mijn eerste vlucht geannuleerd werd, die van Düsseldorf naar Londen. Maar uiteindelijk heb ik een andere vlucht gekregen.”

“Mijn hart zou heel graag vertrekken. Al moet ik toegeven dat mijn gezond verstand er toch iets anders over denkt. Het liefst van al wil ik dat er in mijn plaats beslist wordt. Dat de grenzen dichtblijven of zo. Dan moet ik niet zelf deze knoop doorhakken. Want ik kamp toch stilaan met meer vragen. Wat als ik vertrek en ze bijvoorbeeld in Mexico beslissen dat ik daar eerst veertien dagen in quarantaine moet? Dan zit ik daar mijn volledige verlof vast. En hoe zal de toestand ter plaatse zijn als ik er toch zou kunnen rondtrekken? Financieel zou ik er wel wat aan verliezen. Ik boekte al enkele hostels van telkens een 50-tal euro. Er is het vliegticket van 300 euro en mijn ticket voor de trein naar Düsseldorf. Al kan ik hier en daar wel een deel terugkrijgen.”

“Vakantie in eigen land schoot intussen wel al door mijn hoofd. Ook hier kan ik rondtrekken. Ik las dat de Transardennaise best wel een mooie wandeltocht is. Misschien moet ik dat maar gaan doen. Mijn ouders zouden dat alvast een heel goed idee vinden. Die zien me nu liever niet vertrekken naar Mexico.”

Thailand wordt Ieper

Sven Daelman (44), Katleen Pattyn (46), Arthur (17), Baptiste (15) en Eduard (13) uit Ieper

“We zijn dit jaar twintig jaar getrouwd. Een huwelijksreis maakten we nooit omdat mijn mama zwaar ziek was en kort na ons huwelijk overleed. Dus zijn we dan eens naar de zee geweest. Nu zouden we voor het eerst met het gezin een verre reis maken om die twintig jaar huwelijk te vieren. Voor het eerst samen buiten Europa, naar Thailand. Met ons vijven, voor drie weken in juli. We waren net aan het kijken om de vluchten te boeken toen de hele miserie begon. Gelukkig hadden we dat dus nog niet gedaan.”

“Geld zijn we er niet aan kwijt, maar wel een mooi gezinsmoment. De kinderen hebben gevloekt, die zagen dat ferm zitten. En wij ook natuurlijk. In de paasvakantie moesten we ook al onze skireis naar Oostenrijk annuleren door corona.”

“2020 zag er vooraf zeer mooi uit, het zou een topjaar worden op het vlak van reizen. Maar zoals het er nu naar uitziet, zal het weekendje Virton dat we in het voorjaar hadden met vrienden onze verste gezinsuitstap van het jaar geweest zijn. Wie had dat gedacht? We speelden ook nog even met het idee om naar de vakantiewoning van Katleen haar ouders in Spanje te trekken, maar laat ons daar vooral niet van dromen. Neen, ik stel me maar weinig voor bij deze zomer. Iets boeken in eigen land zullen we niet doen. Het wordt enkele weken Casa Ieper. We laten het op ons afkomen en zien dan wel. Sowieso zullen we weleens naar vrienden gaan in Waasmunster. Of Lint. Dan blijven we daar logeren. En petit comité in de tuin, de barbecue aan met een goeie fles wijn. Het zal geen Thailand zijn, maar we zullen ons ook wel amuseren.”

Wachtebeke blijft (zoals elk jaar) Wachtebeke

Frits Vandenbussche (59) en Nicole Beuselinck (58) uit Oostduinkerke

“Hier geen gevloek over plannen die in het water vallen. Het wordt een zomer zoals alle andere: op de camping van domein Puyenbroeck in Wachtebeke. Het enige wat we doen, is wachten op de boodschap dat we ernaartoe mogen. Daar kijken we wel naar uit.”

“Echt reizen hebben we nooit gedaan. Mijn vrouw houdt daar niet van. Dus gingen we eens naar de Ardennen. Of de Kempen. En sinds drie jaar staat de caravan in Wachtebeke. Toerist in eigen land, waarom niet? Het is hier schoon, je hebt alles wat je nodig hebt, het is vlakbij, je spreekt de taal ... Mensen gaan dat nu misschien wat meer beseffen, nu ze niets anders kunnen dan hier blijven.”

“Eerlijk, de camping zou wel deugd hebben van wat extra volk. De laatste jaren zie ik dat toch overal wat minderen. Zowel op de vaste als de losse plekken. Ik kan het ook alleen maar aanraden. Wij hebben een caravan gekocht en betalen nu jaarlijks zo’n 1.500 euro voor onze plaats. Van april tot eind oktober gaan we om de veertien dagen tijdens het weekend naar daar. En in de zomer zitten we er ook drie weken. Als je het uitrekent, is dat best goedkoop voor een heel jaar vakantieplezier.”

“Of we het daar niet beu worden? Er zijn toch ook mensen die elk jaar naar hetzelfde plekje in het buitenland gaan? We kozen wel bewust voor een camping in een andere streek. We zijn van de kust en konden net zo goed een plek in Adinkerke reserveren. Maar je moet toch eerst een uurtje in je auto kunnen zitten om een beetje vakantiegevoel te hebben, vind ik. En als je vanop de camping vertrekt voor een fietstocht, wil je nu ook niet langs je eigen voordeur passeren.”

Festival Dranouter wordt een huisje in Dranouter

Joy Decock (28), Zoë De Roo (23), Anthony Bonte (35) en Kjell Vancoillie (32) uit Aartrijke

“Ik ga al zeventien jaar naar het festival Dranouter. De eerste keer was samen met mijn vader, ik was toen elf jaar. Hij gaat nog steeds met zijn maten, en ondertussen ga ik ook al jaren met dezelfde vriendengroep. We hebben die traditie overgenomen. Tot nu. Want door corona mogen grote evenementen niet meer doorgaan. Toen een van de vrienden een aftelklok doorstuurde voor Dranouter 2021, werd het pijnlijk. Nog meer dan vierhonderd dagen aftellen? Dat zagen we niet zitten. Ik ging op zoek naar een alternatief en vond een huisje in Dranouter dat we nu huren van 6 tot 9 augustus. Het staat zelfs op een weide waar het festival ooit heeft plaatsgevonden.”

“Het gaat natuurlijk niet hetzelfde zijn, maar naar Dranouter ga je eigenlijk ook niet voor de grootste artiesten. Het gaat vooral om de ­gezelligheid. Ik ben er zeker van: in ons huisje zal de sfeer ook goed zijn. Misschien kunnen we zelfs eens de streek gaan verkennen, daar nemen we anders nooit de tijd voor. En wie weet valt er tegen dan al iets te beleven in een van de cafés in het dorp. De lokale economie steunen, is ook belangrijk.” (lacht)