▶ Kunst laat zich niet in quarantaine plaatsen, zo bewijst deze bloedmooie video

Veruit het mooiste wat de coronacrisis tot nu toe heeft voortgebracht, is Restez chez vous: een YouTube-filmpje van de Opéra National de Paris waarin meer dan zestig dansers en danseressen telewerken op de tonen van Prokofjevs Romeo & Julliet.

De deelnemers aan het filmpje ruilden hun tutu’s en maillots in voor jeansbroeken, joggings en badjassen. Het decor bestaat uit kamerplanten, boekenkasten, ongewassen koffiemokken, tv-toestellen, rondslingerend speelgoed, wc-borstels en gereedschapskisten. In sommige scènes lopen er kinderen en huisdieren in beeld, in andere wordt een plumeau tot dansattribuut en een schoorsteenmantel tot barre gepromoveerd.

Maar het maakt allemaal geen moer uit: Restez chez vous grijpt recht naar het hart, de keel en de ballen. We zien pirouettes in de keuken, demi-plié’s in de garage, relevé’s op het balkon, cabrioles voor de open haard, grand écarts op het dak en frappé’s aan het fornuis. En het is prachtig om naar te kijken: de alledaagse omgeving waarin de dansers hun talenten demonstreren, zet de schoonheid van hun bewegingen nog extra in de verf. De voeten die boven blinkende badkamertegels uitstijgen, de danseres die met haar opgetrokken rechterbeen bijna het plafond van haar mezzanine streelt, de twee huisgenoten die rond hun eettafel dartelen: ze ontroeren me mateloos.

Restez chez vous is zowel letterlijk als figuurlijk één en al veerkracht. Alsof de dansers met hun gedomesticeerde danspasjes willen zeggen: ‘Pandemie of niet: we zullen altijd wel een manier vinden om schoonheid te creëren. Kunst láát zich niet in quarantaine plaatsen.’ En tegelijkertijd realiseer je je als kijker wat dat ellendige virus ons allemaal ontneemt. Denk je: ‘Laat die prachtige, gestroomlijnde lichamen alsjeblieft zo snel mogelijk weer vrij. Zet ze op een podium, waar ze door volgspots uitgelicht, door muzikanten verheerlijkt en door toeschouwers bewonderd kunnen worden.’

Op het einde van Restez chez vous laat de Opéra de Paris een uitgebreid dankwoord over het scherm rollen: ‘Merci aan alle zorgverleners, landbouwers, leerkrachten, laboranten, supermarktmedewerkers, pakjesbezorgers, politiemensen, sociaal werkers en alle anderen die onze samenleving momenteel overeind houden.’

 De populistische mythe dat de culturele elite neerkijkt op het zogenaamd gewone volk mag bij deze naar het stort.