Beste Theo Francken, u zult samen met Dries Van Langenhove naar de oppositie verdwijnen

Beste Theo Francken

Het belangrijkste eerst: ik hoop dat u nog in blakende gezondheid verkeert en dat het vuile virus u bespaard mag blijven. Het is in barre tijden zoals deze dat we weer beseffen dat we allemaal toch maar mensen zijn, en dat we zorg moeten dragen voor elkaar. Dat is het paradoxale lichtpuntje in deze tunnel: corona brengt ons, ondanks die anderhalve meter, toch wat dichter bij elkaar. En dat doet deugd aan onze hartjes!

Ik denk de laatste tijd vaak aan u, moet ik zeggen. Iedereen heeft het soms moeilijk nu, maar voor u heeft deze beproeving een extra dimensie: u dreigt een tikje onzichtbaar te worden. Vroeger hoefde u maar eens te kuchen en journalisten klauterden over elkaar heen om het eerste interview met u te kunnen hebben. Welk cruciaal thema er ook op de nieuwsagenda stond, u hoefde maar iets over moslims te tweeten en u ging daar meteen overheen. Geen begrotingsgat zo diep of u kon het – ‘Simsalabim!’ – wegtoveren met een snedig berichtje over hoofddoek, boerkini of soumission.

Fietspaden

Hopelijk komt de tijd dat men kon scoren met futiliteiten ooit terug, maar tot nader order is nieuws een ernstige aangelegenheid. We zijn continu bekommerd om een zaak van leven of dood – en dus werkt uw trucje niet meer. Toen alle handelaars in dit land dichtgingen, hebt ook u het xenofobiewinkeltje moeten sluiten, bij gebrek aan klandizie. Dat heeft, zo kan ik mij voorstellen, tijdelijk tot ontreddering geleid.

Gelukkig kwam u snel weer boven water. Had u een taskforce in het leven geroepen om na te denken over innovatieve en disruptieve ideeën om de media te halen? Of bent u er helemaal zelf opgekomen? Het heeft in elk geval gewerkt: u hebt deze week het nieuws gehaald met een tweet over – ‘Abracadabra!’ – een fietspad! Dat de Wetstraat een rijstrook opoffert ten behoeve van de tweewielers, wijst er volgens u op dat de kloof tussen Brussel en Vlaanderen alleen maar groter wordt. Uw tweet was nog warm toen de eerste nieuwsberichten al omhoog schoten in de sector ‘Best Gelezen Artikels’. Wat toch merkwaardig is: Francken die scoort met fietspaden, dat is zoiets als een metselaar die balletdanser wordt. Laat het wel een geruststelling zijn, mijnheer Francken. U hebt ze nog, die star quality, dat zekere je ne sais quoi. Mensen klikken als bezetenen op alles waar uw naam in voorkomt. Vandaar dus deze brief – mijn quota moeten gehaald, want de hypotheek moet afbetaald.

Menselijkheid

Maar ernstig: ik schrijf u ook om u nog even in de aandacht te tillen voor u, hand in hand met Dries Van Langenhove, finaal naar de oppositiebanken zult verdwijnen. Eigenlijk zit u daar al een tijdje, maar deze week is er iets gebeurd wat uw politieke lot misschien wel bezegeld heeft. Er is in de Kamercommissie voor Buitenlandse Betrekkingen een Coalitie van de Menselijkheid gesmeed, waar twee partijen geen deel van wilden uitmaken: N-VA en Vlaams Belang. Op initiatief van twee groene Kamerleden, Wouter De Vriendt en Simon Moutquin, is een voorstel aangenomen waardoor België, samen met andere Europese landen, kwetsbare minderjarigen uit de Griekse kampen zal opvangen. Dat is, zeker nu, het minste wat we kunnen doen. De heren verdienen applaus voor hun hardnekkigheid. Zoals ik al aanstipte, het is in barre tijden zoals deze dat we weer beseffen dat we allemaal toch maar mensen zijn, en dat we zorg moeten dragen voor elkaar.

Naar ik verneem waren de socialisten meteen mee, en lieten ook de christendemocraten terstond hun goedkeuring noteren. Open Vld en MR lagen eerst nog wat dwars – dit land heeft dringend een liberale partij nodig – maar Charles Michel zal hen waarschijnlijk tot de orde geroepen hebben, om niet af te gaan achter de coulissen van de Europese Unie. Ook PVDA/PTB stemde mee. Van Langenhove en de zijnen, u en de uwen stemden tegen.

Dat is eng, maar het opent mogelijkheden. De Coalitie van de Menselijkheid is immers – op de communisten na – de zogenaamde Vivaldi-club. Als we willen voorkomen dat we de komende maanden in dezelfde ellende terechtkomen als tien jaar geleden, is het misschien een idee als die Vivaldi-club ineens een volwaardige regering vormt.

Lubbeek

Mocht uw partij er toch op gebrand zijn om federaal te besturen, dan heb ik een kleine tip voor u. U gaf die tip zelf ooit aan Vlaams Belang: dat ze Filip Dewinter moesten laten vallen om coalitiefähig te worden. Misschien geldt dat ook voor u en moet N-VA u laten vallen om federaal coalitiefähig te worden. Misschien staat u bij N-VA de Afspraak met de Geschiedenis een beetje in de weg.

U kunt zich altijd troosten met de wetenschap dat u in Lubbeek als burgemeester nog werk genoeg hebt. Eind vorig jaar las ik nog in Het Nieuwsblad dat het bijzonder beroerd gesteld is met uw fietspaden. Uw partij stond al zes jaar aan het roer in Lubbeek toen in 2018 uit de gemeentemonitor bleek dat maar 38 procent vindt dat uw fietspaden veilig zijn. Misschien eens inspiratie tanken in Brussel?

Aan de slag!

Joël De Ceulaer, senior writer