Gianluca Vialli over lange gevecht tegen kanker: “Soms sloot ik me op in de badkamer zodat mijn gezin me niet zag wenen”

Zijn lichaam was zwaar toegetakeld tijdens al die maanden van operaties, chemo- en radiotherapie. Bijna 16 kilogram verloren. Wanneer hij voor de Italiaanse tv zijn analyses deed, was dat steevast in een dikke trui - om de vervelende vragen over zijn gewichtsverlies niet te moeten horen. In december beëindigde hij zijn laatste chemokuur en bij een recent onderzoek werden er geen ziekteverschijnselen meer vastgesteld. De huidige teammanager van de Italiaanse nationale ploeg weigert echter te kiezen voor blinde euforie. “Fysiek voel ik me weer goed en ik denk dat ik veel van mijn spiermassa terug heb. Samen met mijn vrouw train ik elke dag”, zegt de in Londen wonende Vialli (hij trouwde met de Engelse Cathryn White-Cooper ) in een Skype-interview met ‘The Times’. 

“Maar de angst is er nog steeds, de bezorgdheid ook. Wanneer je gaat slapen of wakker word en je voelt je niet helemaal goed in de maag of het hoofd... ‘oh my God, het is terug’, denk je dan al gauw. Dat gevoel zal niet snel verdwijnen, vrees ik. Je bent fragiel. Eerst maar eens zien dat ik het enkele jaren uithoud zonder problemen.”

De ex-spits van Sampdoria, Juventus en Chelsea is zijn familie dankbaar. Samen met Cathryn heeft hij twee tienerdochters, Olivia en Sofia, die hem de voorbije twee jaren steunden. Een streepje zonlicht tussen de donkere wolken. “Mijn dochters hielpen me mijn wenkbrauwen terug op het gezicht te tekenen, mijn vrouw geeft me advies welke make-up ik het best aanbreng... we lachten er dikwijls om. Je moet lachen. Je moet er het grappige van proberen in te zien. De ziekte in iets positiefs trachten om te zetten. Als een middel om jezelf beter te leren kennen, bijvoorbeeld. Zo realiseerde ik me dat er nog veel werk was, dat ik nog in veel dingen kon verbeteren als mens.”

Maar tijdens de zwaarste momenten, verstopte Vialli zich in de badkamer opdat zijn gezin hem niet zag huilen. De angst dat zijn ouders hun zoon ten grave moesten dragen, deed hem wegkwijnen. “Ik hoor de mensen zeggen dat je tegen kanker moet ‘vechten’. Maar zo zie ik dat niet. Ik beschouwde het meer als een reis. Een reis die je maakt met een ongewenste compagnon, maar eentje die je wel wil overleven. Ik nam het dikwijls filosofisch op, zocht ook heil in meditatie. Dat had ik nog nooit gedaan. Maar nu wens ik dat ik het ook gedaan had tijdens mijn voetballers- en zeker trainerscarrière. Het zou me gered hebben van de waanzin waarin ik soms leefde.” Vialli had Chelsea en Watford onder zijn hoede, maar een onverdeeld succes werd dat niet.

Zonder pretentieus te willen klinken, hoopt Vialli dat hij met zijn verhaal kankerpatiënten een hart onder de riem kan steken. “We zijn allemaal mensen. Natuurlijk kan ik me soms nog druk maken in iets onnozels. Maar ik ben er me meer bewust van dat het onnozel is, ik ben meer één met mijn gedachten. Dat is heel belangrijk. In het begin was dat bijzonder moeilijk. Nu hou ik daarvan.”

Lees ook: 

Licht aan het einde van de tunnel voor Gianluca Vialli: Italiaanse ex-spits is na drie jaar hersteld van pancreaskanker