30 procent meer mensen kloppen aan bij voedselbanken in Oostende door coronacrisis: "Topje van de ijsberg"
In Oostende is het aantal mensen dat hulp vraagt aan de voedselbanken met 30 procent gestegen. Het zijn vaak mensen die door de coronacrisis een tijdje werkloos zijn of ontslagen zijn.
"Voor gezinnen die zich altijd financieel konden beredderen, is het nu moeilijk om de stap te zetten naar een sociale kruidenier of een andere armoedeorganisatie", zegt schepen van Sociaal Beleid Natacha Waldmann (Groen). "We zien heel wat nieuwe gezichten, maar ik vrees dat dit nog maar het topje van de ijsberg is."
"Heel wat andere mensen belanden nu ook in de extreme armoede en zijn 100 procent afhankelijk van voedselhulp. Het toont aan dat er enorme sociale drama’s aan het gebeuren zijn. We houden ons hart vast voor de komende weken en maanden."
Er zijn enorme sociale drama's aan het gebeuren in Oostende
Nu de meeste horecazaken gesloten zijn, komt er ook minder binnen bij de voedselbank. Maar ze hebben zich tot nu toe kunnen behelpen door onder meer de steun van serviceclubs.
Bekijk hier een bijhorende reportage uit "Het Journaal":
"Politiek moet veel meer rekening houden met mensen voor wie crisis er zwaar inhakt"
“Dit is een sociale ravage die zich aan het ontwikkelen is", zegt Bea Cantillon, professor sociaal beleid aan de Universiteit Antwerpen in "De wereld vandaag" op Radio 1. "De signalen die nu aan de oppervlakte komen, dat is de veruitwendiging van het feit dat ons sociaal vangnet niet sterk genoeg is om deze crisis op te vangen. We hebben onmiddellijk gereageerd met tijdelijke werkloosheid, maar niet iedereen valt hierop terug. Voor veel gezinnen is het leefloon ontoereikend. Wat je nu krijgt is een toeloop van mensen die niet gekend zijn bij de OCMW’s.”
“Uit bevragingen komt keer op keer naar boven dat het nieuwe mensen zijn, niet klassieke groep van mensen in armoede, maar mensen die getroffen zijn door crisis die niet kunnen terugvallen op sociale verzekeringen. Dat zijn de freelancers, de kunstenaars, de mensen die onvoldoende lang gewerkt hebben om al recht te hebben op een werkloosheidsuitkering of tijdelijke werkloosheid, vaak jongeren, mensen met flexibele arbeidscontracten. Dit zijn nieuwe signalen die we zeer ernstig moeten nemen.”
Volgens Cantillon moet de politiek hier nu echt een prioriteit van maken. "Dit is zich aan het afspelen onder de radar, maar het is urgent. Veel maatregelen waren gericht op de brede middenklasse, maar men moet in heel de strategie van de exit veel meer rekening houden met de mensen voor wie deze crisis er zeer zwaar inhakt."
