‘The Midnight Gospel’ breekt je hoofd open als een Kinder Surprise-eitje

“De dood van je ego doet verdomd veel pijn, maar het is wenselijk”, aldus de terminaal zieke moeder van de Amerikaanse comedian Duncan Trussell in zijn podcast Family Hour, nu zeven jaar geleden. De vrouw vocht hard om met zichzelf in het reine te komen en vond uiteindelijk een spiritueel evenwicht. “Ik hou erg veel van je, uiteraard”, zegt een hoorbaar aangedane Trussell. “En die liefde is voor altijd onderdeel van je, dat zal je ontdekken”, antwoordt zijn moeder sereen. “Ik zal dit bestaan verlaten, maar de liefde blijft, daar ben ik zeker van”. Drie weken later overleed ze.

Die overrompelende dialoog wordt van kosmisch verantwoorde beelden voorzien in de slotaflevering van The Midnight Gospel, de Netflix-serie die verschillende episodes uit Trussells podcast in animatie giet. Pendelton Ward, de maker van het grensverleggende Adventure Time, toonde zich een fan van Trussels werk en kreeg diens goedkeuring om de lange interviews te hergebruiken. Ward bedacht er het personage Clancy Gilroy voor, een paars kereltje dat in een stacaravan woont op een intergalactische heide en dat elke aflevering de virtual reality induikt om een planeet te bezoeken. Daar zoekt hij telkens een interviewee voor zijn ‘spacecast’. Op die manier worden de podcastconversaties van Trussell hernomen: gedachtewisselingen over het ego, over meditatie en mindfulness, over drugs, mentale gezondheid en magie.

Gratis psychotherapie

Indien het bovenstaande onverantwoord new age-achtig aandoet, kan ik u geruststellen: zeemzoeterig of wollig wordt The Midnight Gospel zelden. Hallucinant psychedelisch is deze serie dan weer wel. Ward schept een multiversum waarvan de planeten op de rand van een apocalyps staan. Het Clancy-personage laat zijn gasten er wild op losfilosoferen in een waanzinnige wentelwereld zoals die van een lsd-trip. Temidden van zombies, monsters en buitenaardse orgieën wordt er aan Nietzsche en Schopenhauer gerefereerd, aan Baudrillard en de dalai lama. De uitdaging is dan ook om met je gedachten bij de gesprekken te blijven en niet te worden afgeleid door de compleet mesjokke fantasiewereld.

Wie doorbijt, voelt aan het einde van dit eerste seizoen zijn hoofd openbreken als een Kinder Suprise-eitje, met een prettige verlichting als speelgoedje. Het is unieke televisie. Zelden gezien, met slechts een handvol geestesverwanten (Dr. Katz, Professional Therapist, bijvoorbeeld, en Bojack Horseman of Rick & Morty vanwege de wereldwijze humor). The Midnight Gospel is een hindernissenparcours dat geduld vereist, zeker, maar het werpt vruchten af. U spaart er wellicht een sessie bij de zielenknijper mee uit.