De 5 boeken die het leven van Eric Goens hebben veranderd

Als kind groeide Eric Goens op in een boekhandel en dat laat duidelijk zijn sporen na. Ondanks het feit dat de 47-jarige West-Vlaming een echte bibliofiel is, ziet zijn boekenkast er onaangeroerd uit. “Ik lees als het ware met zijden handschoenen aan”, vertelt Goens.

“Vroeger mocht ik steeds enkele verhalen kiezen uit de winkel. Achteraf moesten die natuurlijk nog verkocht kunnen worden. Ik zal dan ook nooit de rug van een boek overplooien, zoals zovelen doen. Voor mij zegt dat veel: "de rug breken".” 

“Bovendien is er niets dat mij meer kan ontroeren dan de geur van nieuwe boeken”, gaat hij verder. “Op de Boekenbeurs loop ik als een lijmsnuiver tussen de rekken. Ik word er echt high van.”

“Puur beroepsmatig heb ik een grote honger naar non-fictie. Ik vind het heel belangrijk om alles in zijn context te plaatsen.” Zijn all time favorite is dan ook ‘Sapiens’ van de Israëlische historicus Yuval Noah Harari.

De auteur probeert hierin inzichten te creëren in een realiteit die we zomaar aannemen, zoals het ontstaan van de mensheid en godsdiensten. Zo verliep de evolutie van aap naar mens niet alleen volgens het darwinistisch proces. Honderdduizend jaar geleden waren er zes verschillende menssoorten, waarvan er nu nog maar één overschiet en dat zijn wij.

“Wist je dat de Homo Sapiens een van de grootste massamoordenaars aller tijden is? Wij zijn het levende bewijs van de grootste genocide die ooit heeft plaatsgevonden.”

Het tweede boek sluit qua genre haast naadloos aan bij het vorige. Het is ook sociologisch-filosofisch getint. Francis Fukuyama toont aan hoe geschiedenis en politiek door de eeuwen heen samenvallen.

“De oorsprong van bepaalde gebeurtenissen is vaak een stuk eenvoudiger dan we vermoeden. Denk maar aan de oorlog die tegenwoordig nog steeds in het Midden-Oosten woedt. Alles begon met het overlijden van de profeet Mohammed en een daarop volgende familieruzie. Vijfhonderd jaar later zitten we nog met de gebakken peren.” 

“Was het nu vrijdag of zaterdag?” Goens grasduint in zijn geheugen om zich de titels en de auteurs goed te herinneren. “Het probleem is: ik praat honderduit over boeken die ik fantastisch vind, ik leen ze uit, maar krijg ze amper terug. Mijn boekenkast is gevuld met imaginaire gaten.” Zaterdag, een thriller waarbij alles zich afspeelt op één dag, betekende de grote doorbraak van de Brit Ian McEwan.

En ondanks het feit dat Goens niet verzot is op het genre, rekent hij dit boek toch tot een van de beste literaire werken die hij heeft gelezen. “McEwan schrijft beheerst, maar met een ongelooflijke schoonheid. Het hoofdpersonage wordt met 1001 vragen geconfronteerd, maar uiteindelijk blijk je er zelf ook mee te worstelen.”  

Naast het thrillergenre is Goens ook niet verzot op de Vlaamse en Nederlandse literatuur. “Die zeemzoeterigheid, het Clausiaans uitdijen tot het oneindige: ik krijg er de wubbes van. Net zoals Harry Mulisch, die een boek op zich neerschrijft enkel en alleen over hoe hij met zijn hand van zijn elleboog tot aan zijn oor gaat.”

Herman Koch is hiervan de uitzondering op de regel. De meer journalistieke, scherpe en agressieve manier van schrijven weet Goens zeker te appreciëren. “Ik hou niet van rond de pot draaien. Het is dan ook een vaststaand feit dat de meeste boeken op zijn minst 50 pagina’s te dik zijn.”

Dit brengt ons tot slot bij de “meest messcherpe, gore en seksueel expliciete” auteur en meteen de nummer één van Eric Goens: Michel Houellebecq. Goens vergelijkt hem met Bret Easton Ellis, een schrijver die zijn hoogtepunt kende in de jaren 80, maar daarna stilaan uitdoofde. “Hij was gekend voor zijn zwartgalligheid. Het laatste wat je er bij doet is in slaap vallen.

Houellebecq is in vergelijking met Ellis vijftig maal erger. Je wordt gewoonweg ziek terwijl je zijn woorden leest. Toen ik de laatste bladzijde omsloeg was ik werkelijk fysiek onwel geworden. Heel straf als een auteur dat teweeg kan brengen.”