Hans Kesting speelt “Wie heeft mijn vader vermoord”: ‘Deze solo is een droom’

'Ik acteer al vijfendertig jaar, maar dit is mijn eerste monoloog.' © JAN VERSWEYVELD

Hans Kesting, een Nederlandse topacteur verbonden aan Internationaal Theater Amsterdam, speelt Wie heeft mijn vader vermoord, naar een roman van Édouard Louis.

Wat zou de zesjarige Hans denken als hij zijn 59-jarige zelf moederziel alleen op de scène ziet?

Hans Kesting: Die jongen riep altijd: ‘Ik wil acteur worden!’ Mijn vader antwoordde dan met: ‘Hans, je moet je niets inbeelden. Je bent een gewone jongen uit Rotterdam.’ Maar hij werd mijn grootste fan. Die zesjarige zou trots zijn. Zijn droom is gerealiseerd. Ook deze solo spelen, is een droom. Ik acteer al vijfendertig jaar, maar dit is mijn eerste monoloog. Dat dit stuk geregisseerd wordt door Ivo van Hove – we zijn al jaren gezworen kameraden – is de kers op de taart.

Die tekst is gebaseerd op Qui a tué mon père, het boek dat Édouard Louis voor zijn vader schreef. Speelt u dit voor uw vader?

Kesting: Nee. Hij is overleden. Ik speel dit omdat Louis een krachtig verhaal schreef dat ik wil delen én omdat het zo herkenbaar is. Louis – een van de grote auteurs in Frankrijk – bereidde in 2017 zijn derde boek voor. Plots kreeg hij telefoon van zijn vader. Ze hadden elkaar enkele jaren niet gesproken. Zijn vader vertelde hoe trots hij was en nodigde hem uit. Louis reed erheen, deed de deur van zijn vaders flat open en zag een oude man met een zware buik. Het eerste wat hij zei: ‘Ik herken je niet.’ Met die zin openen we het stuk. Het boek begint anders. Ivo bewerkte de tekst en bleef trouw aan de kern van het boek: het is een liefdevolle brief aan een vader die zich kapotwerkte en dooddronk. Tegelijk is het een brandbrief aan de Franse overheid en de manier waarop ze de armen behandelt.

Normaal baal je bij zo weinig volk, nu stralen we.

Ik groeide op in een arbeidersgezin maar we waren niet arm, mijn vader was geen alcoholist en ik was geen meisjesachtige jongen zoals Louis. Maar ik herken de van affectie gestripte relatie met je vader, het schokje dat je veroorzaakt als je uit de kast komt, het schuldgevoel en de eenzaamheid die ik aanvankelijk voelde over mijn homoseksualiteit.

Op de affiche zit u met een gebogen rug op een stoel naast een raam. Is dat een scènebeeld?

Kesting: Ja. Dit is de vierde monoloog die Ivo regisseert. Steeds zit het personage in een kamer. Ook nu. Ik zit in een krottige kamer met een deur, een televisie, een stoel en een bed. En ik speel een man die aan zijn vader denkt en vooral bedroefd is. Dat besef ik door Ivo. Hij leest zinnen anders en legt hun diepere betekenis bloot.

Geeft u eens een voorbeeld?

Kesting: ‘Mijn hele kindertijd hoopte ik dat je weg was’, zegt de zoon. Ik dacht: die hoopt dat zijn vader wegblijft zodat het rustig is thuis. Ivo zegt: ‘Die jongen roept dat uit woede, omdat hij verdrietig is. Hij verlangt net naar zijn vader.’ Doordat Ivo zo zorgvuldig leest, kan hij je spel zó regisseren dat het intenser en intiemer wordt.

Intiem wordt het. U speelt telkens voor dertig toeschouwers.

Kesting: Normaal baal je bij zo weinig volk, nu stralen we. Je moet aan de ingang van het theater enkele vragen over je gezondheid beantwoorden. Dan betreed je de zaal via een uitgestippeld parcours. Tussen elke rij – per twee stoelen een persoon – is een lege rij. Maar ook voor een volle zaal wordt dit intiem. Zolang je als acteur maar kwetsbaar durft te zijn en met je verbeelding speelt, kun je het publiek – eindelijk weer – ontroeren. We zouden op 1 april in deSingel in première gaan. Hopelijk kan ik daar snel spelen. Wanneer openen de theaters bij jullie weer?

Wie heeft mijn vader vermoord van ITA gaat op 1 juni 2020 in première in de Rabozaal van de Stadsschouwburg Amsterdam en speelt tot 28 juni. Het Antwerpse kunstencentrum deSingel coproduceert de voorstelling. Alle info: ita.nl

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content