Socioloog Ignace Glorieux: "We zullen snel opnieuw op het vliegtuig zitten”

De dagelijkse cijfers die het Nationaal Crisiscentrum meegeeft zijn al een tijdje goed. "Het leidt ertoe dat het gedrag van de mensen mogelijk wat roekelozer wordt. Mocht er twee weken na moederdag een stijging geweest zijn van het aantal opnames, dan waren de mensen opnieuw alerter geweest. Nu zijn ze lakser, en toch heeft het geen effect. Dat is bijna het signaal van: doe maar verder", stelt VUB-socioloog Igance Glorieux.

De cafés gaan opnieuw open op 8 juni, de grenzen gaan open vanaf 15 juni en vanaf 1 juli behoren culturele voorstellingen met 200 personen opnieuw tot de mogelijkheden.

"Mensen zijn al heel wat relaxter en dat sterkt mij in het idee dat er niet veel zal blijven hangen van de coronacrisis. We zullen heel snel opnieuw op het vliegtuig of openbaar vervoer zitten, eenmaal het gevoel van veiligheid terugkomt", zegt Glorieux. "We hebben dat ook gezien na de aanslagen in Brussel. Zolang de besmettingen blijven dalen, zullen mensen zich minder en minder aan de regels houden, voor zover die nog niet verder versoepeld zijn."

De controle op de naleving van de contactregels is quasi onmogelijk. En soms is het ook nog niet duidelijk. Premier Sophie Wilmès (MR) liet tijdens de persconferentie dan ook verstaan dat verantwoordelijkheidszin hierin voorop staat. Een boodschap die misschien beter gebracht had kunnen worden? "Ja en neen, want de discussie rond de tien mensen zal dezelfde zijn als die over de vier mensen. Ik hoorde de premier nog vertellen over het al dan niet knuffelen van mensen, maar dat is nog steeds niet duidelijk. Mag het nu of niet? Het signaal wordt gegeven dat als je er echt behoefte aan hebt, het wel kan. Die onduidelijkheid is ergens ook charmant. Het is appelleren aan onze verantwoordelijkheidszin. Het kan, maar doe niet te zot. Dat is een hele volwassen houding", zegt Glorieux.

Ten slotte ziet hij ook dat het goed is dat bijvoorbeeld erediensten met een maximum van 100 personen opnieuw kunnen doorgaan. Zo worden enigszins vergeten groepen ook bereikt. "Voor iemand die gelovig is, moet het verschrikkelijk geweest zijn om de katholieke feestdagen zoals Pasen, Hemelvaart en Pinksteren niet te kunnen vieren zoals het hoort, net zoals het Suikerfeest voor de moslims. Zij hebben terecht aandacht gevraagd om opnieuw bijvoorbeeld een mis te mogen organiseren. Zij voelden zich in de steek gelaten, maar we zijn nu op een punt gekomen dat iedereen die nu nog uit de boot valt, zich zo voelt", besluit de socioloog van de VUB.