Pro League-CEO Pierre François na bloedrode cijfers: “Clubs moeten nu hun verantwoordelijkheid nemen”

Een studie besteld door het voetbal over het voetbal: traditioneel is dat vooral een goednieuwsshow. Ook dit jaar begon Sam Sluismans z’n Deloitte-rapport over de socio-economische impact van de profclubs met een positieve noot: “De recurrente inkomsten (uit tickets, sponsoring, loges, red.) van de Belgische clubs zijn met 18% gestegen.”

Maar de rode draad doorheen de presentatie was een pak minder jolig. De cijfers over jobcreatie en sociale projecten werden naar de marge verdrongen. “Het Belgisch voetbal is in bad shape. Het staat er niet goed voor”, zei Sluismans.

In totaal 19 van de 24 profclubs eindigden het seizoen 2018-’19 in rode tot bloedrode cijfers. De grote boosdoener was de transfermarkt. De netto transferwinst is nu al drie jaar in vrije val. Van 97,1 miljoen euro in 2016-’17 naar 73,3 miljoen in 2017-’18 naar 22,4 miljoen vorig seizoen. Vorig jaar exporteerden onze clubs minder spelers naar de grote voetballanden. Ondertussen werden de inkomende transfers steeds duurder. En de spelerslonen stegen navenant. Het gemiddelde salaris van een voetballer ging van 211.000 naar 233.000 euro. Opvallend daarbij is dat de topclubs hun loonlast beter onder controle hebben. De G5 geeft 46% van zijn inkomsten uit aan salarissen en premies. Dat is gezond. Maar hoe lager in de ranglijst, hoe gevaarlijker die verhouding wordt. Voor de K11 is dat 65%. In 1B zelfs 75%.

Nog een open deur: de doorsnee Belgische voetbalclub geeft te veel geld uit aan makelaarsvergoedingen. In 2018-’19 was dat in totaal 45 miljoen euro, of 8 miljoen meer dan het jaar voordien.

Terwijl de cijfers van de Deloitte-studie voorbij rolden, vouwde Pro League-CEO Pierre François de handen. Wat hij zag, verraste niet. Op enkele uitzonderingen na - met name Club Brugge, Racing Genk, AA Gent en Charleroi - kan het Belgisch voetbal niet op deze manier blijven werken. Al helemaal niet met de impact die de coronacrisis met zich zal meebrengen. Als de politiek ook nog eens het fiscale gunstregime terugschroeft, dreigt de totale implosie van onze voetbaleconomie. Uit politieke hoek klonk gisteren alvast dat de nieuwe rode cijfers het voetbal geen extra krediet zullen opleveren in de discussie over de RSZ-regeling.

François greep het Deloitte-rapport aan om de profclubs wakker te schudden. “Het is tijd om te reageren. We moeten de clubleiders voor hun verantwoordelijkheid stellen. De kosten mógen omhoog gaan - zolang daar ook hogere inkomsten mee gepaard gaan. Maar bij bepaalde clubs blijven de kosten stijgen, terwijl de inkomsten dalen. Daar moeten we ons vragen bij stellen. Het is hoog tijd dat ze aan hun kostenstructuur werken. De salarissen zijn duurbetaald. De makelaarsvergoedingen liggen te hoog.”

De Pro League zal op de Algemene Vergadering van 12 juni zo goed als zeker een tijdelijke versoepeling van de Financial Fair Play-regels goedkeuren, waardoor eigenaars zelf de gaten in hun boekhouding kunnen vullen. Een maatregel die er komt door de coronacrisis. Maar CEO François wil slecht geleide clubs niet zomaar een vrijgeleide geven om zonder doordacht plan geld bij te pompen.

“Ik wil niet dat die regels helemaal worden stopgezet. Als de clubs willen dat er een tijdelijke aanpassing aan de regels komt, kan daarover eventueel gepraat worden, maar wel met deze studie in het achterhoofd. Deze situatie zullen we niet oplossen door enkel op korte termijn te handelen. We moeten op langere termijn maatregelen nemen om onze clubs gezond te houden.”

Belgische clubs betalen nog steeds veel te veel aan makelaars: “Het gaat niet goed met ons voetbal”