Direct naar artikelinhoud
ReportageSport

Vergeet voetbal en ballet, dit zijn vandaag de coolste sporten voor kinderen

Arthur (8) en Daan (9) doen aan ultimate frisbee.Beeld Eva Vlonk

Bijten, in het kruis trappen en klauteren is het nieuwe tegen een bal sjotten. Of hoe sporten als krav maga en freerunnen aan populariteit winnen. ‘Ik vind het leuk om elke week een beetje te vechten.’

Vroeger kon je als kind grofweg kiezen tussen zwemmen, ballet, tennis of voetbal. Ik herinner me mijn eerste balletles nog goed. Ik was zeven en zag mezelf al door de lucht zweven in een roze tutu. De balletjuffrouw vroeg om op muziek als een vlinder door de zaal te ­dansen, ik spreidde mijn vleugels en scheerde om­hoog en omlaag met alle moves die ik kon ­bedenken. Het was de leukste les ever. Helaas ook de enige. Vanaf dan werd ik achteraan opgesteld en veroordeeld tot het eindeloos oefenen van eerste en tweede positie.

Toen mijn kinderen klein waren, zo’n tien jaar geleden, bleek er niet veel veranderd en sleet ik mijn zaterdagochtenden op een koud voetbalveld. Mijn immer vrolijke zesjarige zoon was superenthousiast, maar werd elke match op de bank gehouden. Iedere keer brak mijn hart. Hij kreeg geen extra oefeningen, er werd geen uitleg bij gegeven. Hij had het niet, klaar. Mijn dochter volgde hiphop bij een drillerige balletjuf, die het verst mogelijk verwijderd was van alles waar hiphop voor staat.

Gelukkig hoorde ik iemand vertellen over een circusschool. Jarenlang zweefde mijn kind vanaf dan met plezier rond in doeken en trapezes en dat zag er echt fantastisch uit. Daar merkte ik dat sport geen miniversie van Kamp Waes moet zijn. Sporten als krav maga, ultimate frisbee, skaten en freerunnen laten kinderen kind zijn en helpen hen zelfvertrouwen te krijgen.

Krav maga betekent ‘close combat’ in het Hebreeuws.Beeld Eva Vlonk

Krav Maga: ‘Bijten en in het kruis trappen mag, spuwen niet’

“Wat is het eerste wat je doet als je aangevallen wordt?”, vraagt trainster Nathalie Heylen aan haar groep 10- tot 15-jarigen. “Je schrap zetten?”, ­probeert iemand. “Nee, daarvoor!” Het duurt even voor iemand het antwoord weet, maar dan komt het. “Schrikken!”

Nathalie coacht hen doorheen het aanvals­proces. Ik leer bij. In plaats van ‘Help!’ roep je beter ‘Stop!’ Mensen die ‘Help’ horen, kunnen altijd doen alsof ze het niet hebben gehoord. Bovendien wil je in zo’n crisissituatie gewoon dat de aanvaller stopt.

Ik zie de jongeren in groepjes van twee oefenen. Ze verdedigen zich door te bijten, door in het kruis te trappen en door kleine hamerachtige slagen te geven. Iedereen draagt kruis- en elleboogbeschermers. Nathalie zelf laat zich regelmatig tackelen en wisselt de gevechtsoefeningen af met korte drills zoals sit-ups, jumping jacks en lunges.

“Krav maga betekent ‘close combat’. Het is Hebreeuws en wordt al heel lang gebruikt door het Israelische leger. Het is geen sport maar een zelfverdedigingssysteem. Dat maakt dat het vrij eenvoudig is. Er is maar één ding dat je niet mag doen en dat is spuwen”, zegt trainster Nathalie, die naast haar opleiding tot krav maga-instructrice ook een diploma toegepaste psychologie heeft. Spuwen maakt de agressor immers nog bozer.

De sfeer is energiek en positief en ik zie ­kinderen genieten. Vechten is ook een soort van uitleven, ontdek ik hier. Nikkie (14): “Ik deed al judo en leerde via mijn ouders krav maga ­kennen. Ik werd in de lagere school gepest, ­grotere kinderen gooiden me tegen het hek. Het mooie aan deze vorm van zelfverdediging is dat je ook leert hoe je een aanval kunt vermijden. Gewoon door keihard ‘stop!’ te roepen. Ik voel me veel zelfverzekerder sinds ik krav maga volg.”

Gabriella (10): “Ik vind het wel leuk om elke week een beetje te vechten en ik sluit me aan bij Nikki. Ik voel me hier ook veiliger door.”

En welke reactie krijgen ze als ze zeggen dat ze aan krav maga doen? In koor: “Wasda?”

kravmaga-antwerpen.be

Wedstrijden zijn er niet, dat druist in tegen de ­ideologie van freerunnen. 'Het is geen sport waarin je jezelf vergelijkt met anderen.'Beeld Eva Vlonk

Freerunnen: ‘Hier leer je om te gaan met je angst’

“Freerunnen ontstond in Frankrijk en het VK”, vertelt trainer Dries Laukens. “Het is gebaseerd op technieken die ze in het leger gebruiken om zo snel mogelijk een hindernisparcours af te leggen. Wat wij hier doen, is die technieken op een veilige manier aan kinderen leren, zodat ze op een creatieve en individuele manier een weg doorheen een opstelling kunnen vinden. Dat kan met salto’s of met grote sprongen zijn, of met een opeenvolging van speciale sprongen.”

Laukens: “Over een muur gaan, doen we met vaults, sprongen noemen we precisions. De focus ligt op creativiteit en dat is het grote verschil met de meeste andere sporten. Je oefent je eigen stijl, je bent zelf verantwoordelijk voor de manier waarop je ­freerunt. We kijken als trainer naar wat elk lichaam kan. Als iemand niet ver kan springen, focussen we op andere skills. We leren de kinderen ook hoe ze op de juiste manier met hun knieën omgaan.” Daarom wordt getraind op schoenen met dunne zolen. Geen Nike Air Max, dus. “Voelen hoe je je voeten moet neerzetten, dat gaat niet met een dikke laag schuim.”

Jean (6) rust even uit tussen de salto's door.Beeld Eva Vlonk

Wedstrijden zijn er niet, dat druist in tegen de ­ideologie van freerunnen. “Het is geen sport waarin je jezelf vergelijkt met anderen. Het grootste gevaar schuilt in het jezelf over- of onderschatten. Hier leer je om te gaan met je angst.”

Jean (6) en Lauryne (10) zijn vooral dol op salto’s. “Ik leef me hier uit”, zegt Lauryne. “Op dit moment vind ik het spannend om salto’s aan de bar te oefenen. Als ik zeg dat ik freerun, denken de meesten dat het iets voor jongens is.”

stbgymnastics.be

Bij ultimate freebee zijn geen scheidsrechters. 'Alles wat fout gaat, moeten de kinderen zelf leren oplossen.’Beeld Eva Vlonk

Ultimate frisbee: ‘Hier leer je gooien en lopen, maar ook communiceren’

“De regels van ultimate frisbee zijn eenvoudig”, vertelt Ine Lanckriet, fervent frisbeespeelster en trainster bij de club Gentle Torpedos. “Niet lopen met de frisbee en geen lichaamscontact, dus niet tackelen, trekken of duwen. Scoren doe je als je de frisbee binnen de juiste zone vangt. Als die op de grond valt of onderschept wordt door de andere ploeg, is hij voor de tegenstander. Normaal spelen we matches met teams van zeven, maar met de kleintjes oefenen we met groepjes van drie.”

Ik sta aan de zijlijn van de training van U11, de kleinste kinderen, van 7 tot 11 jaar. Matches duren bij hen tot twintig minuten, bij volwassenen is dat een uur tot anderhalf . Wat leer je bij frisbee? “Niet alleen gooien en lopen, maar ook communiceren. Bij deze sport zijn geen scheidsrechters, alles wat fout gaat moeten de kinderen zelf leren oplossen.” Ultimate frisbee komt overgewaaid uit de VS en Lanckriet leerde het zelf kennen toen ze nog bij de scouts zat in Brugge. De Gentse club waar ze speelt en coacht telt intussen meer dan 200 kinderen en 170 volwassenen. “Het is immens populair aan het worden.”

Op het einde van de training volgt nog een mooi moment. Alle kinderen worden bij elkaar geroepen en de spelers die tijdens deze training het beste hebben gecommuniceerd, de meest positieve ingesteldheid hadden of het eerlijkst gespeeld hebben, krijgen een T-shirt waarop staat: ‘Most spirited player’. Die mogen ze dragen tot de volgende training.

Arthur: “Mijn vriend en ik vinden het leuk om samen te kunnen spelen, we kennen elkaar al van de scouts. Je moet wel tegen je verlies kunnen.”

Het gekste dat ze al ­hebben meegemaakt? “Dat de andere ploeg een frisbee in hun eigen goal gooide!” (hilariteit)

gentleultimate.be

Elke training verleggen de kinderen hun grenzen. ‘Zo groeit hun zelfvertrouwen.'Beeld Eva Vlonk

Skateboarden: ‘Kinderen zijn flinker als de ouders niet kijken’

“We trainen kinderen vanaf 6 jaar”, zegt Janna Scheerlinck van de Skate Board Academy. “We geven ze boardgewenning, eerst op de grond en dan maken we ze spelenderwijs klaar. In het begin is het vooral droppen: naar beneden skaten en draaien op de ramp.”

Wat zijn de gevaren? “Botsen. Daarom moeten ze de lijnen volgen op de ramp.” Een helm, knie-, elleboog- en polsbeschermers zijn verplicht.

“Elke training verleggen de kinderen hun grenzen. Zo groeit hun zelfvertrouwen. Het vraagt veel tijd en ­oefening. Vaak willen kinderen stoppen, maar dan ­trekken we ze erdoor. We merken ook dat kinderen flinker zijn als hun ouders niet ­toekijken. Dat ze zelf rechtkrabbelen en zichzelf leren troosten.”

Het ziet er in ieder geval schitterend uit. Kinderen voelen zich koning op hun plank, glijden vlotjes over de ramp en vliegen hier en daar al door de lucht. Wie geoefend is, kan beginnen focussen op runs met verschillende opeenvolgende tricks.

Er zijn nog niet zoveel scholen als de Skate Board Academy. “We hebben nu een goede samenwerking met Stad Antwerpen. Sinds skaten een olympische discipline is, gaat het erop vooruit.”

Scheerlinck (24) leerde zelf al op haar vierde skaten en is een van de grootste advocates van de sport. Het is voor meisjes niet altijd evident om te oefenen in een skatepark omdat het er soms macho aan toegaat, maar de Academy creëerde een veilige omgeving om de sport te leren. En ook aan de ouders is hier trouwens gedacht: er is wifi en espresso.

Bénédicte: 'Ik heb me ook al pijn gedaan, maar nooit erg genoeg om te willen stoppen.'Beeld Eva Vlonk

Bénédicte (12) komt speciaal van Geel naar Antwerpen voor deze lessen. “Van de ramp afgaan vind ik het leukste en op dit moment oefen ik het indroppen, waarbij je je plank in de lucht balanceert om dan de ramp af te gaan. Vroeger deed ik ballet en squash, maar skaten is veel leuker. Ik ben soms bang om te vallen als ik nieuwe dingen leer en heb me ook al pijn gedaan. Maar het is nooit erg genoeg om te willen stoppen.”

skateboardacademy.be