Cameraman Pim Niesten toont Belgische natuurpracht in ‘Iedereen Beroemd’: “Eén keer heb ik moeten rennen voor mijn leven”

Het hoeven niet altijd vergezichten van uitgestrekte savannes of dichtbegroeide regenwouden te zijn. De sprong van een bruine eekhoorn in Noord-Limburg of de paringsdans van een doordeweekse aalscholver hebben net zoveel charme. Dat vindt cameraman en bioloog Pim Niesten althans, en daarom toont hij nu al enkele weken het mooiste dat onze contreien te bieden heeft in zijn rubriek ‘Onze natuur’. Wanneer we hem contacteren, zit Niesten, zoals het een echte spotter betaamt, in zijn schuilhut. Telelens in de aanslag.

 “Ik film kokmeeuwen en zwartkokmeeuwen in het Zwin”, zegt hij. “Zij broeden hier en zijn volop op zoek naar een partner, heel interessant dus. Misschien iets dat binnenkort in ‘Iedereen Beroemd’ te zien zal zijn.” Zijn rubriek is eigenlijk een voorproefje op ‘Onze natuur’, een zevendelig natuurreeks die Canvas in het voorjaar van 2022 hoopt uit de zenden. In korte fragmenten gunt Niesten de kijkers een blik achter de schermen van het grote project. “Ik ben al over de hele wereld gaan filmen, maar dit is eigenlijk even bevredigend, ook onze natuur heeft heel wat te bieden. Daar staan we misschien te weinig bij stil.”

Het is de eerste keer dat de cameraman zo’n langdurig project in België doet. Normaal gezien reist hij de wereld rond voor BBC, National Geographic en andere producenten van internationale natuurreeksen. “Na mijn studies biologie aan de KULeuven ben ik naar de filmschool geweest, omdat dit het beroep was dat ik altijd al wilde uitoefenen”, vertelt Niesten. “Door te filmen in de natuur kan ik mijn kennis van het dierenrijk combineren met de esthetiek van mooie beelden. Die combinatie is, samen met een gezonde portie geduld, de belangrijkste eigenschap voor een goeie natuurdocumentairemaker.”

Vijftien jaar al reist de Mechelaar de wereld rond. “Met mijn vrouw heb ik de afspraak dat ik de helft van het jaar weg mag zijn en de helft van het jaar thuis. Dat is een ongeschreven wet”, lacht Niesten. “Nu ben ik voor het eerst in een lange periode vaak thuis, maar voordien gebeurde het vaak dat ik zo afgelegen zat dat ik mijn gezin een week niet hoorde. Voor mijn twee kinderen van zes en acht maak ik tijdens die lange periodes aftelkalenders, zodat ze perfect weten wanneer ik thuiskom.”

Bij zijn terugkomst smullen ze dan van zijn verhalen, en die zijn net iets spectaculairder dan die van iemand anders. “Ik ben weleens per ongeluk op een ratelslang gestapt en werd al gebeten door een schorpioen die zich in mijn broekzak had verstopt, maar één keer heb ik moeten rennen voor mijn leven”, vertelt Niesten. “Ik was in Zimbabwe om olifanten te filmen, toen plots een groot mannetje van achter een heuveltje tevoorschijn kwam. Hij had het buskruit geroken van een geweer dat de parkwachters bij zich hadden. Door ervaringen met stropers associeert een olifant die geur met gevaar en dus kwam die razende stier vol in mijn richting aangestormd. Ik heb me omgedraaid en ben beginnen te rennen voor mijn leven. Ik had het geluk dat die kolos onderweg afgeleid werd door het filmmateriaal dat op de grond was gevallen. Achter een dode boom in de savanne kon ik me schuilhouden tot er hulp kwam.” 

Pim had ook al een aanvaring met drie leeuwen. “Midden in de nacht waren ze met drie rond mijn tent aan het cirkelen, de ene brulde nog luider dan de andere. Het enige wat ons scheidde was een dun tentzeiltje. Ik was niet in blinde paniek, maar ik kan je verzekeren dat op zo’n moment al je zintuigen op scherp staan. Je hoort, ziet en ruikt alles. Op dat moment ben je een simpele prooi, net als de andere dieren op de savanne. Achteraf zijn het leuke verhalen voor de kinderen, maar ik vertel ze niet tegen mijn moeder, of ze laat me niet meer gaan.” (lacht)