Schrijver Aster Berkhof wordt 100: "Hij is een groot geëngageerd schrijver" 

Precies 100 jaar oud en een oeuvre van 101 romans, het zijn indrukwekkende cijfers die Aster Berkhof - pseudoniem voor Louis Van Den Bergh - kan voorleggen. Tot op hoge leeftijd bleef hij schrijven, het maakt van Berkhof een van Vlaanderens meest gelezen én meest productieve auteurs in de jaren 70 en 80.

Vandaag wordt hij voor zijn 100e verjaardag in Brasschaat gevierd met een bescheiden plechtigheid in openlucht. De burgemeesters van Merksplas, Rijkevorsel, Beerse en Brasschaat komen de jarige auteur feliciteren, omdat die vier gemeenten belangrijk waren in het leven en werk van Berkhof. Ook Vlaams minister-president Jan Jambon (N-VA) wordt verwacht. 

Beluister hieronder het interview met Berkhofs biograaf Karel Michielsen in De Ochtend op Radio 1: 

Aster Berkhof wordt op 18 juni 1920 geboren in Rijkevorsel, in de provincie Antwerpen. Schrijven zit hem in het bloed, want al op zijn zestiende publiceert hij het verhaal "Verrader" in het tijdschrift Ons Land. Na zijn studie Germaanse filologie aan de KU Leuven werkt hij enkele jaren als buitenlandjournalist bij de krant De Standaard. Zo krijgt hij de kans de wereld rond te reizen.

Op basis van zijn reiservaringen maakt Aster Berkhof niet alleen reportages voor radio en televisie, maar werkt hij ook reisverhalen uit.  "Die reisreportages vormden ook een inspiratie voor zijn jeugdboeken," vertelt Karel Michielsen."Op die manier kwam de jeugd ook in contact met de landen waar ze eigenlijk niets van afwisten, maar waar Berkhof wel was geweest."

In 1956 trouwt hij met Nora Steyaert, een van de eerste BRT-omroepsters, die hij in de televisiestudio leerde kennen. Steyaert overleed dit voorjaar in het woonzorgcentrum waar ze samen verbleven. "Ik vond het altijd formidabel om hen samen te zien," zegt Karel Michielsen. "Altijd als ik langskwam, zaten ze hand in hand. Als we hen nadien naar de lift begeleidden, gaf Nora nog een zoen aan Louis en aaide ook nog eens over zijn bol. Mensen mochten zien dat ze mekaar ontzettend graag zagen."

In 1944 debuteert Berkhof als romanschrijver met de detective "De Heer in grijze mantel", vijf jaar later breekt hij echt door met de humoristische roman "Veel geluk, professor!". In de jaren 70 wordt dat boek herwerkt tot een musical en in 2001 vormt het de basis voor een tv-feuilleton op VTM. Het succes van deze en andere romans zorgt ervoor dat Berkhof veertig jaar lang  de meest ontleende auteur is in de Vlaamse openbare bibliotheken. 

Tijdens zijn carrière  waagt Berkhof zich aan uiteenlopende genres en stijlen. Naast misdaadromans als "De commissaris gaat uit stelen" (1954) en avontuurlijke romans voor jongeren zoals "Paavo, de Lap" (1954), richt hij zijn pijlen ook op de Katholieke Kerk. Zo kaart hij het machtsmisbruik van de Kerk aan in de trilogie "Het leven op aarde" (1962-1965). ln 2013 publiceert de auteur zijn laatste boek "Aline & De marmeren meisjes", twee gebundelde misdaadromans.

“Je mag terecht zeggen dat zijn boeken nu een beetje vergeten zijn", stelt Michielsen, "maar met de huidige racisme-problematiek kunnen we zijn boeken zeker weer bovenhalen. Ik denk dan aan zijn roman “Het huis van mama Pondo”, dat toch dateert van 1971." In deze roman klaagt Berkhof de apartheid in Zuid-Afrika aan, wat voor veel ophef zorgt in Vlaanderen begin jaren 70, toen nog niet iedereen bewust was van de discriminerende situatie waarin de zwarte bevolking zich bevond. "Hij heeft toen veel kritiek gekregen. Het is dankzij een geheime reportage van de BBC dat de mensen zagen dat wat Berkhof schreeft, inderdaad klopte," vertelt Michielsen.

Voor "Het huis van mama Pondo" reist Berkhof ook zelf naar Zuid-Afrika en laat hij documenten overkomen uit Londen. Hij werkte naar eigen zeggen 3 jaar lang aan deze roman, terwijl Berkhof zijn andere romans op amper een paar weken bij elkaar pende.

Bekijk hieronder de Journaal-reportage uit 2007 over het uitgebreide oeuvre van Aster Berkhof:

Gemiddeld publiceerde Berkhof dus een boek per jaar, en dat leverde hem ook kritiek op. Critici bestempelden zijn romans soms als "frisdrankliteratuur", net omdat hij op korte tijd volledige romans bij elkaar wist te schrijven. In een interview naar aanleiding van zijn 75e verjaardag  weerlegt Berkhof die kritiek in De Zevende Dag. 

Bekijk hieronder het interview in De Zevende Dag met Aster Berkhof, waarin hij z'n critici van antwoord dient: 

Recent verscheen ook het huldeboek “Aster Berkhof - 100 jaar nieuwsgierigheid”. Daarvoor selecteerde Karel Michielsen, vroeger bibliothecaris in Berkhofs geboortestad Rijkevorsel, bijzondere foto’s en unieke documenten. 

Het Letterenhuis in Antwerpen, het museum en archief voor Vlaamse letterkunde, verwelkomt deze week ook het schrijversarchief van Aster Berkhof. Dat archief bevat heel wat kostbare spullen van de auteur, zoals foto’s, audio-opnames, manuscripten en zelfs Berkhofs typemachine.