Artiesten durven tijdens hun carrière al eens van naam veranderen, om welke reden dan ook…

"We schamen ons dat we de link naar een tijd van slavernij destijds niet hebben gelegd. Het spijt ons als we hier iemand pijn mee hebben gedaan. Dat was niet onze bedoeling", lieten Hillary Scott, Charles Kelley en Dave Haywood via Instagram weten. En dus werd nu, na de dood van de zwarte Amerikaan George Floyd en de protesten tegen racisme die daarop volgden, de groepsnaam Lady Antebellum naar de geschiedenisboeken verwezen.

Al dook met de nieuwe naam al snel een nieuw probleem op. Er bestond immers al een Lady A, de blueszangeres Anita White, die al meer dan 20 jaar onder de naam Lady A optrad. In allerijl werd tussen het trio en White, die in een interview met muziekwebsite Rolling Stone liet weten ontstemd te zijn over het feit dat ze niet vooraf gecontacteerd was en dat de groep zijn huiswerk beter had moeten maken, een ontmoeting geregeld om tot een vergelijk te komen (zie foto hierboven). Die ontmoeting verliep alvast in "een positieve en eerlijke sfeer" en beiden zouden nu de naam Lady A blijven gebruiken.

Lady Antebellum is zeker niet de eerste groep die tijdens een succesvolle carrière zijn naam verandert. Andere artiesten deden hen dat voor, al kunnen de redenen voor een verandering wel erg uiteenlopen. Herinnert u zich bijvoorbeeld volgende 5 'naamsveranderingen' nog?

1. Terence Trent D’Arby

"If you let me stay", "Wishing well", "Dance little sister", "Sign your name" en "Rain". Van midden 1987 tot midden 1988 blaakte de Amerikaanse zanger Terence Trent D’Arby van het zelfvertrouwen en scoorde hij de ene wereldhit na de andere. Maar in oktober 2001 veranderde hij zijn officiële naam in Sananda Maitreya. 

"Wat er juist gebeurd is, is niet makkelijk te omschrijven. Het heeft niets te maken met religie, ook al zijn er wel religieuze aanrakingspunten. Ik had een leven, maar het was niet het leven waarvan ik droomde. Toen me dan een nieuwe identiteit werd aangeboden, vond ik dat ik dat niet in het belachelijke mocht trekken. Maar besefte ik dat ik de kans kreeg meer te doen dan ik ooit als Terence Trent D’Arby had kunnen doen.", aldus Maitreya in juli 2007 op mannenwebsite AskMen. Hits, als hij die nog zou willen, bleven nadien helemaal uit.

2. Blink

"Het was allemaal leute en lol. Vooral het skateboarden ’s nachts, dan daagden we bewakingspersoneel uit door eten naar hen te gooien, waarna die ons achtervolgden in de donkere straten. Of we braken in in parkeergarages, kleedden ons helemaal uit om alzo daar te skaten." Tom DeLonge zocht met zijn vrienden begin jaren 90 dan ook naar een gepaste naam voor hun rockgroepje en vonden die in de skaterterm Blink. Met hun 'no nonsense'-optredens maakten ze snel furore in de VS en daarbuiten.

Maar naarmate het succes toenam, bleek een Europese rockband met dezelfde naam weinig geamuseerd dat beiden dezelfde naam droegen. Om een rechtszaak te vermijden, maande de platenmaatschappij de groep aan om met een nieuwe naam te komen, "of wij zullen jullie een andere naam opleggen". Bij gebrek aan inspiratie en eerder als grap werd het getal 182 aan Blink toegevoegd. Het bracht Blink 182 alvast geen windeieren, want er zouden nog wereldhits met "What’s my age again?" en "All the small things" volgen.

3. Cat Stevens

In de jaren 60 en 70 was er geen ontsnappen aan Cat Stevens. De Britse singer-songwriter scoorde wereldhits met liedjes als "Lady D’Arbanville", "Tuesday’s dead", "Morning has broken" en het leutige "Banapple gas". Nadat hij midden jaren 70 naar eigen zeggen "gered was door een geschenk van God nadat hij door een sterke stroming tijdens het zwemmen in zee bijna verdronken was" en nadat hij van zijn broer een exemplaar van de Koran gekregen had, deed hij in december 1977 afstand van zijn artiestennaam.

Stephen Demetre Georgiou – zijn echte naam – ging vanaf dan door het leven als Yusuf Islam. Sindsdien zette hij zich vooral in voor liefdadigheidsprojecten en ontving hij in 2004 zelfs een vredesprijs uit handen van Michail Gorbatsjov, ex-president van de Sovjet-Unie. Hij bracht nog diverse albums uit, onder de artiestennaam Yusuf, maar groot succes bleef uit. 

4. Prince

Omdat zijn platenmaatschappij de rechten had op de 'artiestennaam' Prince, besliste de Amerikaanse zanger Prince in juni 1993 door het leven te gaan met een onuitspreekbaar symbool, dat dan maar makkelijkheidshalve vertaald werd als "The Artist Formerly Known as Prince", of "TAFKAP", of "The Artist", of "The Symbol". "Het symbool mag dan onuitspreekbaar zijn, het heeft allemaal te maken met een nieuwe manier van denken", verklaarde Prince toen zijn naamsverandering.

Zijn "nieuwe manier van denken" wist de muziekliefhebbers niet in dezelfde mate te overtuigen als de successen die hij had met albums als "Purple rain", "Sign o’ the times" en "Lovesexy". Eens zijn contract bij Warner Brothers eind 1999 afliep en hij bevrijd was "van beperkingen", werd Prince weer gewoon Prince. Inclusief hitalbums als "Musicology", dat op commercieel vlak als de comeback van de zanger bestempeld wordt.

5. Johnny Cougar

Met "Hurts so good" en nog meer met "Jack & Diane" leverde John Cougar begin jaren 80 2 wereldhits af. Geboren als John Mellencamp werd die familienaam als "te moeilijk" beoordeeld om een plaats in de internationale muziekmarkt te veroveren. "Johnny Indiana was een van de mogelijkheden. Of Puma, of Mustang. Maar er klonk niets zo lekker als Cougar!", zou zijn manager later toegeven. Maar omdat Johnny Cougar toch niet het gewenste verkoopsresultaat opleverde, werd het uiteindelijk John Cougar,

Toch besliste John Cougar in 1983 om Mellencamp alsnog bij zijn naam te voegen, om begin jaren 90 'Cougar' dan maar te laten vallen. Onder welke naam ook, in de VS bleef Mellencamp een erg gewaardeerd artiest, met intussen 1 Grammy Award en 12 nominaties voor een Grammy achter zijn naam.