Neergeschoten Turkse vrouw schrijft met haar bloed wie de dader is: haar echtgenoot
Een vrouw in Turkije die het slachtoffer was van een moordpoging heeft de naam van haar aanvaller met haar eigen bloed op de vloer geschreven. De dader – haar echtgenoot – is gearresteerd.
Nurtaç Canan werd vorige week het doelwit van wat eufemistisch ‘huiselijk geweld’ heet. Na 23 jaar huwelijk met een gewelddadige en overspelige man was voor haar de maat vol. Ze kreeg veelvuldig een pak slaag en was al eens overgoten met kokend water.
Canan had haar spullen bijeengezocht en stond op het punt haar woning in Istanbul te ontvluchten, toen ze werd betrapt door haar echtgenoot Ragip. Hij pakte een pistool, schoot vijf maal op zijn vrouw, nam haar telefoon en creditcard en rende weg.
De zwaargewonde vrouw, ervan overtuigd dat ze zou sterven, schreef met haar eigen bloed een boodschap op de vloer voor haar ouders. “Ragip heeft me neergeschoten. Wees niet verdrietig. Ik ben nu vrij.”
Verlamd
Intussen had de man met de telefoon zijn zoon gebeld en hem verteld wat hij had gedaan. De zoon vond zijn moeder badend in het bloed en waarschuwde politie en ambulance. Artsen in het ziekenhuis redden haar leven, maar de vrouw is blijvend verlamd aan beide benen.
Het aantal moorden op vrouwen neemt toe in Turkije, blijkt uit cijfers van de VN. “In de eerste acht dagen van juni werden acht vrouwen vermoord, één per dag”, zegt Melek Ölder van de organisatie We Zullen Femicide Stoppen. Vorig jaar kwamen in Turkije 413 vrouwen om door geweld van de partner of ex-partner.
Het incident doet sterk denken aan de moord in 1991 nabij Cannes op de rijke weduwe Ghislaine Marchal. Zij werd vermoord gevonden met op de muur naast het lichaam in haar eigen bloed de tekst ‘Omar m’a tuer’. Met dat als enige bewijs werd haar tuinman Omar Raddad, een migrant van Marokkaanse afkomst, gearresteerd en later veroordeeld tot 18 jaar gevangenisstraf. Hij heeft altijd ontkend.
Raadselachtig
De zaak trok in Frankrijk veel aandacht, ook door de raadselachtige tekst op de muur: niet ‘Omar heeft me vermoord’ (Omar m’a tué), maar ‘Omar heeft me vermoorden’ (Omar m’a tuer). Waarom zou een hoogopgeleide vrouw zo’n rare grammaticale fout maken?
De aanhoudende twijfel leidde na twintig jaar tot de productie van een film, waarin regisseur Roschdy Zem lijkt uit te gaan van de onschuld van Omar. Omar m’a tuer werd genomineerd voor een Oscar en acteur Sami Bouajila (Omar) voor een César.
In het geval van Nurtaç Canan hoeft van twijfel geen sprake te zijn. Doordat zij overleefde, werd duidelijk dat haar echtgenoot inderdaad de dader was.