Wouter Beke: “Ik heb aan ontslag gedacht toen ik het niet meer uitgelegd kreeg”

“Niemand was voorbereid op een crisis van die omvang”, zegt Beke, die het verwijt kreeg dat hij veel te laat in actie is geschoten. “Wij baseerden ons op de prognoses van Sciensano. Daarna bleken er onvoldoende tests en mondmaskers voorradig te zijn”, zegt hij daarover. “De ergst getroffen gebieden zijn België, Zuid-Nederland, Zuid-Engeland, Noord-Frankrijk, Noord-Italië en het westen van Duitsland. Allemaal dichtbevolkte gebieden.” Maar Beke zegt ook dat Vlaanderen in vergelijking met Wallonië en Brusel de zaak sneller onder controle gekregen heeft.

Op de vraag wat zijn moeilijkste moment was, antwoordde Beke: “Op de eerste zaterdag van april sloeg ik Het Belang van Limburg open en zag ik veertien pagina’s vol overlijdensberichten. De rillingen liepen me over de rug.” “Voor het eerst had ik het gevoel dat we weer grip op de zaak kregen, en dan dat. Maar die overlijdens waren het gevolg van wat er de weken voordien fout was gelopen. Als ik het probleem had kunnen oplossen door ontslag te nemen, had ik dat onmiddellijk gedaan. Maar dat had aan de feiten niets veranderd.”

De minister zegt ook dat hij geen grote fouten gemaakt heeft. “Ik moest roeien met de riemen die er waren, en met een gebrekkig kompas. Misschien had ik iets vroeger de taskforce moeten installeren, maar achteraf is het altijd makkelijk praten.”

Beke blikt ook nog terug op de aankondiging van de Veiligheidsraad van midden april dat er opnieuw beperkt bezoek mogelijk was in de woonzorgcentra. De maatregel veroorzaakte een storm van kritiek in de sector waarna die opnieuw werd ingetrokken. Beke vindt het onterecht dat die flater in zijn schoenen geschoven werd. “Ik heb nooit gezegd dat we direct weer bezoek zouden toelaten. Het aantal besmettingen lag nog veel te hoog. Toen de Veiligheidsraad die beslissing nam, viel ik even hard van mijn stoel als Margot Cloet (de gedelegeerd bestuurder van koepel Zorgnet-Icuro, nvdr).”

“Ik kreeg die avond de ene telefoon na de andere. De hele sector stond op zijn achterste poten. Toen heb ik wel aan ontslag gedacht. Omdat ik het niet meer uitgelegd kreeg”, aldus Beke over een telefoontje van een moeder die had gehoopt om haar kind met een handicap weer te kunnen zien.