De verklaring? Foorkramers waren oorspronkelijk een volk van rondtrekkende ‘nomaden’, overal en nergens thuis. Ze namen het vaak niet zo nauw met de geplogenheden en omgangsvormen, en werden daarom beschouwd als vulgair en ordinair.

Iemand een ‘foorwijf’ noemen is dus een zware belediging, zelfs als je er een bent. Later werd het bij uitbreiding ook een aanduiding voor een lelijke vrouw. En zoals wel vaker ontsnappen mannen. Alhoewel, een ‘fooraap’ is dan weer een onnozel kereltje, een aanstellerige kwast, de clown van het circus.

(Bron: Freddy Michiels, Woordenlijst Antwerpse taal)