Georges-Louis Bouchez heeft een onwaarschijnlijk talent om brokken te maken

MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez heeft een onwaarschijnlijk talent om brokken te maken. Sinds hij het stokje overnam van Charles Michel, jaagt Bouchez de ene na de andere collega-partijvoorzitter de gordijnen in. Een regering vormen is in dit versnipperde land sowieso een taaie opdracht, maar wordt er niet makkelijker op als ondertussen ook het ego van Bouchez voldoende gestreeld moet worden.

Bouchez had het nog maar net bijgelegd met sp.a-voorzitter Conner Rousseau, of hij kreeg het al aan de stok met Joachim Coens van CD&V. Coens en Bouchez proberen, samen met Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert, een regering te vormen door sp.a desnoods los te weken van PS.

Door een onverwacht manoeuvre van Bouchez rond een versoepeling van de abortuswet heeft de vertrouwensband met Coens een flinke knauw gekregen. De abortuskwestie, die bijzonder moeilijk ligt voor de christendemocraten, hypothekeerde al eerder mogelijke regeringsdeelname van CD&V. Bouchez had moeten weten dat dat ook nu weer het geval zou zijn.

Maar heeft Bouchez au fond niet gewoon gelijk? De nieuwe abortuswet is niet gisteren het parlement binnengefladderd. Ze ligt al maandenlang op tafel, en werd al twee keer naar de Raad van State gestuurd. Misschien is het wel gewoon tijd om er nu maar eens over te stemmen. Naar goed ingeburgerde traditie liet Bouchez zijn parlementairen vrij om te stemmen over een ethische kwestie. Dat is niet bepaald revolutionair.

Meer fundamenteel is de vraag of een maatschappelijk gevoelig vraagstuk als de depenalisering van abortus moet afhangen van een regeringsvorming. Er zijn talloze argumenten waarom een stemming over de wet op de lange baan geschoven kan worden: ontoereikende medische inzichten, een slechte juridische uitwerking, nood aan een langere reflectieperiode. Maar puur politieke overwegingen horen daar wellicht niet bij.

Het is daarnaast ook een beetje lachwekkend dat Joachim Coens ermee dreigde zijn formatieopdracht naast zich neer te leggen – een opdracht die hij en zijn twee kompanen zichzelf nota bene hadden toegeëigend. Zou de CD&V-voorzitter echt de vorming van een regering blokkeren omdat een parlementaire meerderheid haar democratische taak uitvoert?

Al moet niemand zich de illusie maken dat het Bouchez enkel te doen is om zulke hoogdravende principes. Hij had Coens zelf beloofd de hele zwik te vertragen door de wet een derde keer naar de Raad van State te sturen. Dat hij het nodig vond om die belofte op het allerlaatste moment te breken en naderhand te betreuren dat zijn partij niet gerespecteerd wordt, is moeilijk serieus te nemen. Bouchez waant zich Machiavelli, maar toont zich veeleer een slechte acteur in een matige deurenkomedie.