De bokkensprongen van een voorzitter: wat bezielt Georges-Louis Bouchez?

De blitse dertiger uit Bergen – kortweg ‘GLB’ – leidt nog maar zes maanden de MR, maar heeft het nu al verkorven bij veel hoofdrolspelers in de politieke arena. “Hij wil zich toch zo graag profileren”, haalt een partijvoorzitter de schouders op. “Hij moet constant in de schijnwerpers staan.” Naast die profileringsdrang wordt hem door andere partijvoorzitters ‘onbetrouwbaarheid’ aangewreven. ’s Ochtends zegt hij A, ’s middags B, ’s avonds C, en de volgende ochtend D. In onderhandelingen declameert hij dan E, en in de kranten en op sociale media F en G. 

Hij clashte al geregeld met Conner Rousseau (sp.a) en Paul Magnette (PS), maar irriteert ook zijn ‘familieleden’ bij Open Vld, zoals voormalig partijvoorzitter Gwendolyn Rutten, die hem vaak moest intomen. Of haar opvolger Egbert Lachaert.

Met Coens waren er nog geen openlijke ruzies. Tot gisteren. De voorzitters van CD&V en MR botsten over de stemming van het wetsvoorstel over abortus. Sinds Coens zijn intrek nam in de Wetstraat 89 heeft de C in CD&V nog meer aan belang gewonnen. Dat hij uit een zeer gelovige familie stamt – zijn zus Beatrijs zit in een slotklooster – speelt ook wellicht mee in deze ‘mini-koningskwestie’. Voor Coens lijkt het verzet tegen een minder strenge abortuswet dus evenzeer een politieke als een persoonlijke zaak.

De abortusclash laat diepe wonden na binnen de federale formatie. Volgens Coens hadden de ‘drie koningen’ – hijzelf, Bouchez en Open Vld-voorzitter Egbert Lachaert – een duidelijke afspraak gemaakt om de abortusstemming uit te stellen. Zo hoopten ze de kansen op de vorming van een Arizona-coalitie, zonder PS, gaaf te houden. De partijen van deze mogelijke coalitie zijn namelijk erg verdeeld over de kwestie. Open Vld, MR en sp.a zijn voor, N-VA, CD&V en cdH tegen.

Dat Bouchez deze afspraak doorkruiste, noemt Coens een “vertrouwensbreuk”. Even dreigde hij zelfs met zijn ontslag als mede-opdrachthouder. Maar dan nog gaf Bouchez geen krimp. “Zolang er geen regeerakkoord is, ben ik de voorzitter van een liberale partij. Het is logisch dat ik de waarden van mijn partij laat gelden”, zei hij in Terzake, schijnbaar verrast door de reactie van de christendemocraten. Hij voegde eraan toe dat hij er nog steeds van uitging dat de formatie de komende dagen zou doorgaan zoals gepland.

Brutaal en Twitter-verslaafd

Coens en Bouchez mogen dan hun meningsverschillen tot nu toe binnenskamers hebben gehouden, dat wil niet zeggen dat hun gezamenlijk pad over rozen liep. Hun informateursopdracht in december en januari draaide uiteindelijk op niets uit. Bouchez stuurde toen aan op een Vivaldi-coalitie met liberalen, christendemocraten, socialisten en groenen, maar dat mislukte. “Wat hij als informateur in januari op tafel legde, was gewoon een brolnota”, zei Rousseau afgelopen weekend in een interview in deze krant. “Als hij een goede tekst had opgesteld, waren we vertrokken met Vivaldi. Maar de eer en het ego van velen stonden toen in de weg.” Lees: de eer en ego van vooral Bouchez.

Bouchez werkt zijn concullega’s ook op de zenuwen door zijn brutale uitspraken in de pers of op Twitter. Wanneer diezelfde Rousseau en Magnette aan hun snuffelronde bezig zijn, bestempelt hij hun werk als ‘een kleine staatsgreep van de socialisten’. Begin deze week retweette hij dan kritiek op – alweer – Rousseau nadat die had verteld dat zijn moeder en grootmoeder zijn strijk nog steeds doen. 

Sp.a was toen al woedend op de ‘drie koningen’ Bouchez, Coens en Lachaert omdat ze via een perscommuniqué alle druk op de partij hadden gelegd om de gesprekken over de Arizonacoalitie (met MR, Open Vld, N-VA, cdH, CD&V en sp.a) te starten. Verrassend genoeg legden Rousseau en Bouchez het woensdagavond wel bij. Op een terrasje aan de Zavel gingen ze op ‘politieke date’ en bespraken ze daar – met een spa rood en een spa blauw – de eisenbundel van de socialisten. 

Wat bezielt Bouchez?

Is Bouchez effectief een ongeleid projectiel, of weet hij verduiveld goed waar hij mee bezig is? In ieder geval heeft MR – en dus ook haar partijvoorzitter – veel te verliezen bij een nieuwe regering, welke samenstelling die ook heeft. De MR behaalde bij de laatste verkiezingen slechts veertien zetels, maar dat leverde de Franstalige liberalen wel een premier, zes ministers, een Europees president en een Europees commissaris op. 

Tel daarbij nog de drie ministers in de Waalse en twee in de Franse Gemeenschapsregering, en het wordt nog duidelijker dat hij flink boven zijn gewicht bokst. Het is zeer onzeker of hij in een volgende, federale coalitie die machtspositie kan behouden. 

Misschien schopt Bouchez dus niet in het wilde weg tegen de schenen van deze of gene partijvoorzitter, maar heeft hij wel één duidelijk doel: zo lang mogelijk deze regering in het zadel houden. “Hij zegt dat ook openlijk,” merkt een partijvoorzitter op. “Hij heeft zeeën van tijd, als zijn premier en zijn ministers maar op post blijven.”