"Twee kinderen op een eiland, die dragen toch weinig kleren, niet?"

Shields, pas 14, had in 1980 al enige sporen verdiend in de filmwereld door haar rol van kindprostituée in "Pretty Baby". Voor de toen 18-jarige Atkins, een parttime-fotomodel dat vooral de kost verdiende door zeillessen te geven, moest het allemaal nog gebeuren. Hij werd uiteindelijk gekozen uit 4.000 kandidaten. Christopher Atkins: "Ik wist helemaal niets over de manier waarop je films maakt. En ik was gewoon een van die jongeren die tijdens de audities stond aan te schuiven in een erg, erg lange rij." ("Oprah: where are they now?", december 2013)

De opnames vonden plaats op een verlaten tropisch eiland in Fiji. Maar het was niet de schoonheid van het eiland die alle aandacht trok. Het waren vooral de naaktscènes van de jonge acteurs die in de media tot veel controverse leidden. Ook al hadden beide acteurs weinig moeite om uit de kleren te gaan. Bovendien werden voor sommige scènes die te gewaagd waren, 'body doubles' van oudere actrices ingezet.

Atkins: "Ik was 18 en Brooke was 14. De regisseur wilde dat we ons tot elkaar aangetrokken voelden. Daarom plakte hij een foto van Brooke boven mijn bed, zodat ik iets voor haar zou beginnen voelen. Dat hij in mijn ogen kon zien dat ik verliefd was. Er volgde in het begin dan ook een korte romantische periode tussen mij en Brooke, al was die erg onschuldig. Laat ik zeggen dat we even érg goede vrienden waren." ("Oprah: where are they now?")

Brooke Shields: "Ik werkte alles wat enigszins seksueel was weg. Zo gebruikte ik in de film lijm en plakband om bijvoorbeeld mijn haren op de juiste plaats te laten vallen, waardoor men mijn borsten niet kon zien. Ik deed dat automatisch, zonder daarbij veel na te denken. Je mag niet vergeten dat ik nog een kind was. Ik zat tijdens die opnames in een soort 'cocoon' met mijn moeder. Alsof we op vakantie waren." (The Guardian, september 2017)

Atkins: "Het was alvast geen 'bloot om het bloot'. Het was geen 'seks om de seks'. Die dingen maakten deel uit van het verhaal. Het was een logisch gevolg van het feit dat ze zo jong waren. Twee kinderen op een eiland, die dragen toch weinig kleren, niet? Ik was afkomstig van een plek waar er veel hippies woonden. Dus voor mij was het helemaal geen probleem om uit de kleren te gaan. Het voelde zelfs plezant aan." (LAist, februari 2009)

Shields: "Ik was een gezicht. Ik had die wenkbrauwen. Daar focuste iedereen zich op. Mijn lichaam was van geen belang, waardoor ik er ook helemaal geen band mee had. Bovendien, omdat alle aandacht naar mijn hoofd ging, was ik ervan overtuigd dat ik er lichamelijk niet goed uitzag. Het enige waarop ik me bijgevolg concentreerde was het gedeelte boven mijn nek." (Build Series, oktober 2019)

Atkins: "Die naaktscènes waren 'a big deal'. Niet alleen omdat veel van mijn fans heteroseksueel waren, maar ik had ook heel veel homoseksuele fans. Het was de periode, begin jaren 80, dat homo’s makkelijker de stap zetten om uit de kast te komen en trots waren op hun geaardheid. Tegelijkertijd liet ik me in “The Blue Lagoon” naakt bewonderen, waardoor ik in een mum van tijd een ‘poster boy’ werd voor homo’s. Ik was dus op het juiste moment op de juiste plaats. Ook al was dat aspect van mijn succes eerder onverwacht." (U Interview, januari 2009)

"Het geheim van het succes is gewoon de simpele verhaallijn, een 'Romeo en Julia'-achtige verhaallijn, die tijdloos is. Het eiland en de naaktheid erbij maken het zo’n droomachtige fantasie. Daarom spreekt de film ook veel mensen aan." (Glamourland, februari 2014)

"Nadat de film in de bioscoopzalen verschenen was, was er geen houden meer aan. Fans trokken aan mijn haar, ze scheurden mijn shirts kapot. Dat zulke toestanden zouden gebeuren, had ik nooit durven dromen." ("Oprah: where are they now?")

Ondanks het gigantische succes bleek het toch voor beide acteurs moeilijk om dat succes vast te houden. Shields scoorde wel nog met "Endless love" en de tv-serie "Suddenly Susan", maar Atkins moest zich tevreden stellen met kleinere, weinig opvallende rollen. Volgens hem had dat onder meer te maken met het feit dat het succes van "The Blue Lagoon" voor hem als tiener moeilijk om dragen was. Atkins: "Na "The Blue Lagoon" werd me de hoofdrol van "Footloose" aangeboden. Maar ik verkeerde toen vooral in feestmodus en tijdens een gesprek met de filmmakers gedroeg ik me als een idioot. Met zo’n hoopje ellende wilden ze niet werken en dus werd de rol aan Kevin Bacon gegeven. Voor hem was het het begin van een geweldige carrière. En dat had het ook voor mij kunnen zijn." ("Oprah: where are they now?")

Shields en Atkins - "Ik denk dat ik altijd bekend zal blijven als degene die op een strand achter Brooke in een luier rent!" -  zullen alvast altijd herinnerd blijven voor "The Blue Lagoon", die begin juli 1980 in de VS in de bioscoopzalen verscheen: