De virologen van de expertengroep GEES zijn niet te spreken over de toelating voor dansen op trouwfeesten. ‘Dit moet je vooral doen als je opnieuw een opflakkering van het virus wil’, zegt Erika Vlieghe aan VRT NWS. ‘We zitten op een hellend vlak’, zegt haar collega Marc Van Ranst: ‘Mensen willen altijd maar meer terug naar het gewone leven. Dit zal blijven gebeuren, tot de cijfers plots de hoogte in gaan.’

Wie komende maanden plant te trouwen, sleept zich van Veiligheidsraad naar Veiligheidsraad op zoek naar nieuws. Op zoek naar een toelating voor iets wat op een huwelijk lijkt. Telkens werden de regels een béétje versoepeld, maar één aspect bleef verboden: dansen. Tot gisteren het crisiscentrum plots zei dat het toch mocht. Zolang je maar op anderhalve meter blijft of danst met de mensen uit je bubbel. ‘Oef’ voor veel koppels en nog meer wedding planners en uitbaters van feestzalen.

Nu blijkt dat de experten helemaal niet opgezet zijn met die toelating. Professor Erika Vlieghe, voorzitter van de exitgroep GEES, is ontstemd. Volgens Vlieghe is dit niet doorgesproken. ‘Dit zet de poort open naar trouwfeesten in oude stijl en dat is nu gevaarlijk’, zegt Vlieghe aan VRT NWS. ‘Ons advies was duidelijk om dit niet te doen. Dit hadden we niet voor ogen toen we een opening maakten om feesten mogelijk te maken.’

Vlieghe legt uit hoe mensen op zo’n trouwfeest dichter bij elkaar gaan staan, sneller ademen, roepen om boven de muziek uit te komen en meezingen ... ‘Het is niet zonder reden dat we in de cultuursector zoveel regels hebben opgesteld om het veilig te laten verlopen. Nu zouden we in de privésfeer dat allemaal wel toelaten? Dat begrijp ik niet.’

Erika Vlieghe schetst de risico’s nog eens: ‘Als één iemand besmet is zonder het te weten, kan dit een superspreading event worden. Als je de epidemie snel weer op gang wil trekken, moet je dit vooral doen.’

Marc Van Ranst sluit zich aan bij zijn collega. ‘Laat mij beginnen met zeggen dat virologenfeesten legendarisch zijn’, lacht hij. ‘Maar het klopt, we zijn al een tijdje op een soort hellend vlak. Enkele weken geleden zou een openingsdans misschien mogen, over een paar weken zullen mensen Tomorrowlandachtige toestanden weer willen toelaten. Je ziet het afglijden, een interessant proces. Telkens wordt weer een nieuwe grens opgezocht om die daarna vlot te overschrijden. Zoals de vakantiewoningen met 50 personen van gisteren, vandaag zijn het de trouwfeesten, morgen is het geheid iets anders.’

‘Op zich is zo’n dansfeest inderdaad potentieel gevaarlijker. Mensen kunnen wel zeggen: We gaan niet roepen, maar wees eerlijk: je gaat niet dansen op de tonen van de Lente van Vivaldi hé. Die aanbeveling is theoretisch: je mag in je bubbel van 15 mensen. Maar die mensen zien in de week van dat trouwfeest ook al andere mensen. Het is niet zo dat ze naast die 15 op het huwelijk dan een week niemand anders zullen zien.’

‘Het is de drang om terug te keren naar het volwassen leven en dat snap ik’, zegt Van Ranst. Maar het lijkt alsof wij virologen altijd maar de party poopers zijn die als een schoolmeester zeggen wat wel en niet mag. Maar iemand moet de volwassene in de kamer zijn.’