Beste Donald Trump, zelfs u zou hier van verbazing de ogen uit uw hoofd krabben

Beste Donald Trump

Tenzij deze brief via een gunstige wind en ordentelijk vertaald in uw ovalen kantoor zou belanden, koester ik niet de illusie dat u hem zult lezen. Maar omdat uw grootse natie op zaterdag 4 juli haar Onafhankelijkheidsdag viert, vond ik het wel zo gepast om ook eens het woord tot u te richten – al geef ik toe dat mijn motivatie mee gegrond is in het feit dat ik onze Belgische politici bij gebrek aan elementair respect zelfs geen brief meer wíl sturen. Ik kom daar dadelijk op terug.

Niet dat ik ú zo hoog heb zitten. Behalve bij Theo Francken, Filip Dewinter en een kleine maar enthousiaste schare fans hebt u hier een rampzalige reputatie. Wij vinden u een griezel, een fascist, een leugenaar, een clown, een narcist, een gevaarlijke gek. Onze collega’s van De Standaard zouden schrijven: ‘Hier past psychiatrie.’ Dat is niet beleefd, maar ik zou hen geen ongelijk geven. Dat veel Europeanen vandaag George W. Bush met terugwerkende kracht heilig willen verklaren, gaat mijn verstand te boven – zonder hem geen Islamitische Staat – maar toch: het idee dat we u straks misschien nog eens vier jaar moeten verduren, is een bar vooruitzicht.

Pilaarbijter

En toch gebiedt de eerlijkheid mij om correcties aan te brengen op het contrast dat velen zien tussen uw leiderschap en dat van de Belgische bewindslieden. Het gebeurt steeds vaker, mijnheer Trump, dat ik bij het aanschouwen van het politieke toneel in eigen land ergens in een verre uithoek van mijn hoofd stilletjes aan u moet denken. Zo werd een tergende regeringsvorming, die voor het eerst sinds lang een glimpje hoop vertoonde, gisteren door een pilaarbijter opgeschort omwille van een discussie over – hou u vast – abortus. Een ander obstakel was onlangs een ruzie tussen twee partijvoorzitters over de vraag of het oké is als je mama de was doet.

De fascisten zijn nog niet aan de macht – dat is voor 2024 – maar aan clowns, narcisten, griezels, leugenaars en gekken heerst hier geen gebrek meer. Zelfs u zou van verbazing de ogen uit uw hoofd krabben. Ik denk bij momenten dat er in de Wetstraat helemaal niet onderhandeld wordt, maar dat die zogenaamde onderhandelaars elke ochtend eerst een berg coke opsnuiven, daar een liter wodka bovenop kappen en dan – naakt, op witte sneakers en met een das rond het hoofd geknoopt – de polonaise dansen, ofschoon zulks streng verboden is door de Nationale Veiligheidsraad.

Coronadoden

Wat ons bij het onderwerp van de dag brengt. Ook op het scorebord qua coronadoden hoeft België voor u niet onder te doen. Onze cijfers zijn echt tremendous, great, excellent and fantastic: bijna 1 op de 1.000 Belgen is al overleden aan het virus. Zover bent u nog lang niet. Men zegt hier weleens dat de VS het zwaarst getroffen zijn – en dat kan nog komen – maar nu liggen de Amerikaanse sterftecijfers per capita lager dan de onze. Ik wens alle Amerikanen toe dat het zo blijft. Uw mondmaskerbocht kan helpen.

Die bocht was deze week wereldnieuws. Maandenlang hebt u het mondkapje bespot en geweigerd, afgedaan als flauwekul, een nutteloos ding zonder toegevoegde waarde – een mens moest volgens u en de uwen volslagen idioot zijn om er een te dragen. Verrassend genoeg zat u daarmee lang op de lijn van onze Vlaamse virologen. Ook de meeste linkse journalisten zaten hier aldoor instemmend te knikken bij uw mondmaskerverwerping – zó instemmend dat ik vaak heb gedacht: ‘Hier past psychiatrie.’

Maar nu bent u dus bijgedraaid. Hopelijk op tijd om een catastrofe van Belgische omvang te vermijden. Onze virologen zijn ondertussen ook mee, maar de overheid zet de hakken in het zand. U hoort dat goed: de Belgische overheid verwerpt het advies van experts. Zoals u dat lang hebt gedaan, toen u geloofde dat intraveneuze toediening van chloroquine en een glaasje detergent na elke maaltijd besmetting kon voorkomen. Een burgemeester die zijn inwoners ertoe wilde aanzetten om elkaar in de supermarkt te beschermen, werd weggeblaft door Pieter De Crem, minister van Binnenlandse Zaken. Een mens zou willen dat we die onverlaat tegen u konden ruilen.

Satire

Ik denk trouwens dat u het in de Belgische, zeker in de Vlaamse, politiek erg naar uw zin zou hebben. Journalisten gedragen zich hier bijwijlen als copywriters van de macht. Dat bleek nog toen Bart De Wever – googel hem even – door de regionale zender ATV werd ‘geïnterviewd’, maar de facto een zorgvuldig voorbereide oneliner mocht opzeggen: hij had “graag gereageerd” op een collega, maar “moest zijn gras nog maaien”, en dat was “toch belangrijker”.

Die nederigheid wordt een machthebber hier eveneens betoond door de makers van zogezegd satirische programma’s. Als een fragmentje u hier onwelgevallig is, volstaat één telefoontje om het te laten verwijderen. Jawel! Zo u dat wenst, wast de presentator ook nog uw voeten en kamt hij uw haar. Als u macht hebt, tenminste. Mensen van uw leeftijd zonder macht binden wij op een stoel en laten wij creperen.

Vrolijke groeten uit Vlaanderen!

Joël De Ceulaer, senior writer