Hij klopte als eerste Rafael Nadal op Roland Garros, nadien verzeilde Robin Söderling in zwarte afgrond: “Ik lag huilend op bed en keek telkens in de leegte”

6-2, 6-7, 6-4, 7-6. Na vier eindoverwinningen op rij mocht Rafael Nadal in 2009 plots inpakken op Roland Garros. De Spanjaard had nog nooit verloren op het gravel in Parijs. De boeman heette niet Roger Federer of Novak Djokovic, maar wel de verrassende Robin Söderling. De Zweed kende in 2009 en 2010 de beste jaren uit zijn tenniscarrière. Twee opeenvolgende finales op Roland Garros waren de hoogtepunten, de overwinning tegen Nadal dé uitschieter. 

De zege tegen de beste graveltennisser aller tijden was naast de absolute doorbraak ook het begin van het einde van de carrière van Söderling. De Zweed zou 2010 nog afsluiten als nummer vier op de ATP-ranglijst, maar de kiem van zijn ondergang was toen al gelegd. Na mijn gewonnen match tegen Nadal en mijn eerste finale op Roland Garros begon ik voor het eerst in paniek te raken”, verklaart Söderling zoveel jaren later bij ‘Radio of Sweden’. 

Met het succes nam immers ook de druk toe voor Söderling. De Zweed won dan wel tien toernooien, veel plezier beleefde hij niet meer aan zijn sport. “Er waren eigenlijk maar drie spelers vanwie ik mócht verliezen. Van de rest moest ik winnen, anders was ik een loser”, zegt hij. “Ik had constant angst en paniekaanvallen, thuis in Monaco sloot ik me steeds meer af van de buitenwereld.”

In juli 2011 knakte er uiteindelijk iets bij Söderling. De Zweed had net David Ferrer verslagen in de finale van de Swedish Open. Op weg naar huis in Monte Carlo viel Söderling in wat hij zelf een bodemloze zwarte afgrond noemt. “Ik huilde. Telkens ik erover nadacht om de baan op te gaan om te tennissen, raakte ik in paniek. Hoe graag ik het ook wilde, ik kon het niet meer. Zelfs niet als ze een pistool tegen mijn hoofd hadden gehouden.” 

De man die als eerste ooit Rafael Nadal wist te kloppen op Roland Garros verzeilde via paniekaanvallen in een depressie. “Het knaagde aan me vanbinnen” zegt Söderling. “Ik lag op bed en keek telkens in een leegte. Bij het kleinste geluid raakte ik in paniek. Als de telefoon ging, beefde ik van angst. Alles was beter dan in die hel te moeten leven. Ik wou niet sterven, maar belandde toch op Google met donkere gedachten.”

De toernooiwinst op de Swedish Open in 2011 zou het laatste wapenfeit uit Söderlings tenniscarrière zijn. De Zweed bleef door diverse blessures vier jaar weg van de tenniscourts om in 2015 uiteindelijk zijn pensioen aan te kondigen. Officieel wegens klierkoorts, maar er was dus meer aan de hand. Het zou een hele tijd duren vooraleer Söderling fysiek, maar ook mentaal weer herstelde. 

“Ik vond dat ik dit moest vertellen”, zegt hij nu. “In de topsportwereld wordt maar zelden over psychische problemen gesproken. Ik zou iedereen de raad willen geven om hard te trainen, maar ook om het soms rustig aan te doen. Sport en droom, maar behoud een perspectief als je succesvol bent. Zoek een leven naast de sport, dat heb ik tot nu toe te weinig gedaan.” 

Wie vragen heeft rond zelfdoding, kan terecht op de Zelfmoordlijn via het gratis nummer 1813 of op www.zelfmoord1813.be.