Vermiste soldate na twee maanden dood teruggevonden: “Ze stond op het punt klacht wegens seksuele intimidatie in te dienen tegen militair”

De jongedame werd op 22 april voor het laatst gezien op de parking van de legerkazerne in Fort Hood. Haar stoffelijke resten werden een week geleden ontdekt. Het duurde tot gisteren vooraleer een autopsie uitsluitsel kon brengen over haar identiteit. “Guillen kon in eerste instantie niet geïdentificeerd worden omdat haar gezicht te erg toegetakeld was”, laat Natalie Khawam als advocate van de familie weten.

Robinson pleegde vorige woensdag zelfmoord. Allicht was het hem na een ondervraging door de politie te heet onder de voeten geworden.

“Guillen was volgens haar familie van plan om een klacht tegen hem in te dienen wegens seksuele intimidatie. Dat zou ze normaal een dag na haar overlijden gedaan hebben. Toen ze hem daarvan op de hoogte bracht, moeten zijn stoppen doorgeslagen zijn”, vertelt Khawam.

“Mijn zus had veel schrik om naar de politie te stappen”, verduidelijkt Vanessa’s zus Lupe. “In het Amerikaanse leger lachen ze met zo’n beschuldiging, het kan hen niets schelen. Ze hebben haar geest gebroken.”

“Als ze haar mond durfde opendoen, zou er iets gebeuren. Dat voelde ze instinctief aan”, vult haar tweede zus Mayra aan. “Onze moeder had ook meteen een slecht voorgevoel, ze besefte maar al te goed dat haar dochter niet meer in leven was. Het nieuws dat haar lichaam in stukken gesneden werd, heeft haar gekraakt.”

Dat seksuele intimidatie in het leger nog lang niet uitgeroeid is, bewijst de hashtag #iamvanessaguillen op Twitter. Veel vrouwelijke lotgenoten van Vanessa doen daar uit de doeken wat hen in hun tijd overkomen is.

Guillen werd vermoord op de legerbasis zelf, in de ruimte waar de wapens bewaard worden. Enkele getuigen zagen daarna hoe Robinson een zware tas in zijn wagen propte. Met het lijk reed hij naar de Leon-rivier in Belton. Aan de oever sneed hij haar lichaam in stukken.

Robinson kreeg daarbij ook hulp van een vriendin, Cecily Anne Aguilar. Samen begroeven ze de verbrande resten in verschillende putten. De medeplichtige werd intussen opgepakt.

Volgens de familie van Guillen was er echter ook sprake van een doofpotoperatie. Het duurde in hun ogen veel te lang vooraleer de losse eindjes in het onderzoek aan elkaar geknoopt werden.

Zo was op 18 mei al duidelijk dat er veel telefoonverkeer was tussen Aguilar en Robinson, en dat net op het moment dat Vanessa verdween. Het zou echter nog een maand duren vooraleer de vrouw daarover ondervraagd zou worden.

Door de locatiegegevens van hun telefoons samen te leggen, kwamen de speurders in Belton terecht. Ze vonden naast de rivier verbrande resten van de tas en er hing een geur van ontbinding, maar het lichaam zelf bleef spoorloos. Uiteindelijk bleek Vanessa toch op die plek begraven te liggen. Arbeiders die in de buurt een hek aan het bouwen waren, deden negen dagen later de lugubere ontdekking.