Trisha knipt alle banden met haar ouders door: “Om het met mij nog goed te maken, is het te laat”

“Ja, ik heb mijn ouders nu echt opzijgeschoven”, zegt ze. Trots toont Trisha haar nieuwe identiteitskaart aan het weekblad. “Sinds vrijdag heet ik officieel Trisha Govaerts en niet langer Patricia, de naam die mijn ouders me gaven. Op termijn wil ik ook mijn familienaam aanpassen. Ik dacht even om er Harhuis (de achternaam van haar man Kurt, red.) van te maken, maar je weet nooit of het op een dag verkeerd gaat tussen ons. Ik heb soms rare kuren, hé.”

Vorig jaar had Trisha met een boodschap aan haar ouders op Facebook alarm geslagen. “Ik heb écht nood aan een reikende hand, een knuffel, en de woorden: ‘We zijn er voor jou’”, had ze toen gepost. In ons blad vertelde Kurt weliswaar dat hij het goed zag aflopen met haar ouders, maar die reikende hand is er volgens Trisha nooit gekomen. “Het enige wat ze gedaan hebben, was een priester vragen mij te bellen”, zei ze toen.

“Ook de voorbije maanden kreeg ik geen steun van hen”, zegt ze nu. “Ik hoopte op een welgemeende knuffel van mijn vader, maar helaas. Ook voor zijn kleinkinderen is hij er niet. Hij is zelfs nog nooit met hen naar de speeltuin geweest. Kijk, om het met mij goed te maken, is het te laat, maar ik hoopte dat hij het tenminste zou proberen met zijn kleinkinderen. En mijn moeder... Tja, laat ik het erbij houden dat zij een apart geval is. Mijn ouders leven nog, maar toch voelt het alsof ze er niet meer zijn en ik in de rouw ben. Dat doet me veel pijn. Niemand kan zo’n gemis invullen, zelfs mijn schoonouders niet, aan wie ik nochtans wél veel heb.”

_{(lees verder onder de foto)}

Intussen heeft ze nog andere problemen. Met Ignace Crombé heeft ze een dochter, Axelle (8) en met Kurt een tweeling, Marie-Lore en Marie-Lynn (4). En ze is vijf maanden in verwachting van haar vierde dochter. Maar die zwangerschap verloopt niet voorspoedig. Twee weken geleden belandde ze op spoed en moest haar galblaas worden verwijderd. “Het voelde alsof mijn maag werd opengescheurd en ook nu krijg ik nog geregeld stekende pijn in mijn buik”, zegt ze. En dat is niet alles. “Tijdens mijn zwangerschap van de tweeling stond ik nog op hoge hakken op het podium. Maar als ik dat vandaag doe, heb ik een week last van ­gezwollen voeten.”

Boven op de fysieke ongemakken had ze het ook mentaal erg moeilijk, vertrouwt ze ons toe. “In het begin van mijn zwangerschap ben ik een paar weken opgenomen geweest in het ziekenhuis om behandeld te worden door een psycholoog. Het gaat beter nu: ik kan opnieuw lachen en gesprekken voeren. En een mooie bonus: onze binnenspeeltuin en fitnesszaak zijn weer open. Ik kom van ver, hoor. Ik heb veel te danken aan Onze-Lieve-Heer. Mijn zesde zintuig zegt me dat alles wel goed komt met mij en mijn gezin.”

LEES OOK: 

Na haar opname in de psychiatrie is zangeres Trisha onverwacht zwanger: “Mijn eerste gedacht was: oei, wat nu?”

Trisha zoekt heil bij religieuze groepering: “Dit maakt deel uit van m’n genezingsproces”