Trump scheldt straf van zijn vriend Roger Stone kwijt
Het is de bezegeling van een jarenlange vriendschap, of wat daarvoor door moet gaan in de wereld van Donald Trump: vrijdagavond schold de Amerikaanse president de straf kwijt van Roger Stone. Hij was de bluffende ritselaar die in 2016 de verbindingsman zei te zijn tussen het campagneteam van presidentskandidaat Trump en Wikileaks.
“Roger Stone is het slachtoffer van de Rusland-nepperij die Links en hun medestanders in de media jaren hebben nagejaagd in een poging het Trump Presidentschap te ondermijnen”, schreef het Witte Huis in een verklaring, in de bekende Trump-omschrijving van het onderzoek van Robert Mueller naar de Russische bemoeienis met zijn verkiezing in 2016. Omdat dat onderzoek volgens Trump ongegrond was, zijn alle resultaten van dat onderzoek in zijn ogen ook ongeldig.
Toen Stone over zijn rol loog tegen een onderzoekscommissie van het Congres, werd hij daarvoor vervolgd. Stone deed dat om de president uit de wind te houden, zo oordeelde rechter Amy Berman Jackson begin dit jaar toen ze de gevangenisstraf uitsprak. Behalve aan meineed werd Stone ook schuldig bevonden aan obstructie van de rechtsgang en het beïnvloeden van een getuige (hij had gedreigd diens hondje om zeep te helpen).
Het resultaat was een ‘onnauwkeurig, onjuist en onvolledig’ onderzoeksrapport van het Huis van Afgevaardigden over de Russische inmenging in de verkiezingen, aldus Berman. Stone werd door haar veroordeeld tot drie jaar cel. Hij had zich volgende week moeten melden.
Gedurende het hele proces heeft de president gesuggereerd dat hij Stone daarvoor met gratie zou belonen. Maar dat wilde Stone niet, zo liet hij vrijdag openlijk weten, in een interview met journalist Howard Fineman: gratie zou schuld impliceren, en dus zei hij liever een zogeheten ‘commutation’ te willen, een kwijtschelding van de straf. Stone zei die kwijtschelding ook te verwachten: “Trump weet dat ik onder enorme druk stond om hem erbij te lappen. Dat zou mijn situatie aanzienlijk makkelijker hebben gemaakt. Maar dat heb ik niet gedaan.”
Dienst, wederdienst: de zaak-Stone raakt de kern van Trumps transactionele presidentschap. Het toont ook dat Trump zich sterk genoeg voelt om er in de volle openbaarheid zulke maffia-achtige praktijken op na te houden
De activiteiten van Stone waren altijd het dichtst bij de samenzwering gekomen waarnaar speciaal onderzoeker Robert Mueller op zoek was, toen hij de contacten van vooruitgeschoven Russische pionnen en de Trump-campagne onderzocht. Maar mede door de leugens van Stone, en de ontwijkende antwoorden van Trump (die zich niets zei te kunnen herinneren van gesprekken met Stone, ook al hadden getuigen die wel gehoord) is nooit hard bewijs voor dat vermoeden gevonden.
Soepeler eis
De zaak-Stone kende dit jaar al een opvallende wending, toen Trump klaagde over de hoge strafeis tegen zijn kompaan, zeven tot negen jaar. Daarop liet minister van Justitie William Barr een nieuwe, soepeler eis formuleren. Vier aanklagers trokken zich terug of namen ontslag. Trump feliciteerde Barr vervolgens met zijn ingrijpen, waarop Barr in een interview zei “dat hij zo zijn werk niet kon doen”.
Waarna rechter Berman Stone dus veroordeelde tot drie jaar en vier maanden. Zij benadrukte in haar toelichting op de straf de minachting van Stone voor de rechtsgang, met zijn leugens. “De waarheid bestaat nog, de waarheid doet er nog toe. Roger Stones ontkenning daarvan, zijn opstandigheid, zijn trots op zijn eigen leugens vormen een bedreiging van onze meest fundamentele instituten, van de grondvesten van de democratie.”
Trump had daar geen boodschap aan. Hij heeft de rechter al eerder verdacht gemaakt. “Is dit de rechter die Paul Manafort tot EENZAME OPSLUITING veroordeelde, iets dat Al Capone niet eens hoefde te doorstaan. Hoe behandelde ze Crooked Hillary Clinton? Ik vraag het maar!” Vrijdag leidde dat tot het onvermijdelijke: Stone hoeft niet naar de gevangenis.