Klinisch Arsenal ontzegt De Bruyne plaats in finale: Aubemeyang kegelt City met twee goals uit FA Cup

Zinédine Zidane heeft het ook gezien. Voor zijn televisie, ergens in Madrid.

Er is nog hoop. Met het vertrouwen van de titel een 1-2 uit de heenmatch uitwissen buitenshuis in de Champions League. Mikel Arteta heeft het plannetje uitgerold. Zoals Ralph Hasenhüttl, de coach van Southampton, veertien dagen geleden.

Voorsprong afdwingen voor rust, tien man achter de bal, temperamentvol verdedigen en dan tegen prikken. De Atlético-manier. Tot krampen toe. Zoveel overgave. Fouten werden er amper gemaakt. Ook niet bij David Luiz, zijn meest kwetsbare verdediger. Op Wembley verdiende hij alle lof. Heersend. In de lucht en op de grond. Veegmachine. Had hij maar altijd die focus.

Man City was 45 minuten traag en slordig. Frank Vercauteren introduceerde er ooit, in zijn eerste periode als trainer van Anderlecht, een woord voor: afval. In een vurige tirade aan de rust zal Pep Guardiola een gelijkaardig woord hebben gebruikt: rubbish. Ook van Kevin De Bruyne.

Zijn eerste helft samengevat in sprekende cijfers: 26 passes, 2 kansen gecreëerd, maar een passpercentage van amper 61,5 procent – gemiddeld ligt dat 20 procent hoger. Radar niet goed afgesteld. Hij zwoegde. Dan maar compenseren met loopwerk. In zijn rug raakte Ilkay Gundogan evenmin zelden een bal.

Het vertelde iets over Arsenal. Briljant na een bibberstart. Steeds meer zie je de hand van zijn trainer, Mikel Arteta. Een pupil van Pep. City kent voor hem geen geheimen – in drieënhalf jaar heeft hij er alles gezien, alles gehoord. ’t Was er aan te zien. Uitstekende tactiek, nog perfectere omstandigheden. De risico’s bij het uitvoetballen achterin werden niet afgestraft. Niet voor hartlijders.

De opener had iets van Man City. Aanval over 18 stationnetjes, waarvan 8 baltoetsen in de zestien. Aubameyang, die enkele minuten eerder een grote kans de nek had omgewrongen, werkte de voorzet van Pepe cool af. Zo deel je een dreun uit. Na rust prikte Aubameyang er nog een tweede bij. Zijn cijfers spreken boekdelen: sinds 2015 is hij elk seizoen goed voor 30 goals of meer. Flashy spits, speciaal karakter.

De Bruyne schudde op dat moment het hoofd. Ook hij kreeg het niet geforceerd – je hebt zo van die dagen. Raheem Sterling buitelde over Mustafi in de zestien – geen penalty. Sterling miste twee keer van dichtbij, twee keer op aangeven van De Bruyne. Na rust nam KDB de touwtjes stevig in handen. Voorzetten, doorsteekpasses, uithalen. En vooral: voorzetten pompen.

De twee mogelijkheden die hij voor rust creëerde werden er samen acht. Het passpercentage ging met een ruk omhoog. Dat was weer de ouwe. Niks leverde het op. Buiten een bekerkater. City is City dit seizoen niet. Deze zomer gooien ze er weer miljoenen tegenaan, met goedkeuring van het TAS. 

 Arsenal mag nog eens terug naar Wembley voor de finale. Voor de eenentwintigste keer - een record. Ze kennen  er de weg.

Pep Guardiola leunde eenzaam en alleen tegen een reclamebord.

Zou hij zich zorgen beginnen maken voor de Champions League? Het enig overgebleven doel.