De reiskriebels van Bart Kaëll en Luc Appermont: “Onze eerste vakantieliefjes waren meisjes”

Luc: “Zoals elk jaar trokken we in december twee weken naar Azië. We vertrekken dan vanuit Bangkok en reizen verder naar omliggende landen als Cambodja. We opteren voor kleinschalige hotels en leuke B&B’s, want we zijn niet het type toerist dat neerstrijkt aan het hotelzwembad. Wij willen graag contact met de locals.”

Bart: “Spanje, we hebben een buitenverblijf in Alicante. Ik hoop dat we eind augustus of begin september even weg kunnen, in juli en augustus staan er eerst nog tv-opnames op mijn planning.”

Luc: “Misschien rijden we ook nog enkele dagen naar Cap Gris-Nez aan de Franse Opaalkust.”

Luc: “Thuis in Oud-Heverlee, in onze tuin. Vroeger moest het altijd ver zijn, maar dat hoeft niet meer. Ik heb al een stuk van de wereld gezien, en voortaan wil ik lange vliegreizen beperken.”

Bart: “Ik niet. (lacht) Ik zou in Bangkok kunnen wonen, voor enkele maanden. Een heel boeiende stad met veel cultuur en een gezonde vernieuwende keuken. Als foodie voel ik mij daar erg thuis.”

Luc: “Het Hilton Opera in Parijs, vroeger gerund door een Vlaamse. Het is ondergebracht in een oude bank en prachtig ingericht, met veel hout. Alsof je naar een Engels feuilleton kijkt.”

Bart: “Ik ga heel graag naar boetiekhotel Le Burgundy in Parijs. Kleinschalig en met oog voor design.”

Bart: “In Jakarta ontmoetten we Marc, een Antwerpenaar die zijn job in België heeft opgezegd om zich in Indonesië te specialiseren in bamboe. Hij maakt daar alles van: van kleding en meubels tot brandstof, papier en natuurlijke bamboescheuten om op te eten.”

Bart: “Geef mij maar de zee, een meer of een rivier. Op wintersport kan het zicht op de bergen ook prachtig zijn, maar ik kan niet goed tegen de kou.”

Luc: “Wat ik onbetaalbaar vind, is het uitzicht van Le Dauphin, een restaurant op een rots in een baai in Moraira, ergens tussen Alicante en Valencia. De zaak wordt uitgebaat door een Belgische kunstenaar, Bert. Hij maakt bronzen dolfijnen die hij gebruikt als decoratie in zijn restaurant.”

Bart: “De kampeervakanties met de auto, naar de Ardèche in Frankrijk. Ik herinner me nog de heerlijke geur van gras. We zetten onze tent altijd naast een rivier, waarin we dan zwommen. We leefden echt in de natuur, en kookten op een gasvuur.”

Luc: “Ik bewaar de mooiste herinneringen aan mijn kampen met de KSA, een jeugdbeweging.”

Bart: “Op mijn achttiende reisde ik een maand lang met vijf kameraden per trein door Europa: Italië, Griekenland, Zuid-Frankrijk… Heel boeiend. In Griekenland moesten we op het strand slapen omdat ons budget op was.”

Luc: “Ik reisde voor het eerst met een vliegtuig mee met de laatstejaars van een college waar ik zelf niet zat, maar enkele kameraden wel. We zijn onder andere naar Rome en Athene geweest.”

Bart: “Oostende. Als kind kwam ik er vaak en alle videoclips voor mijn cd ‘Noord en Zuid’ zijn er opgenomen.”

Luc: “Het kasteel van Alden Biesen. Het is in 1972 afgebrand, maar prachtig gerestaureerd. Die brand kun je trouwens herbeleven via een audiovisuele tocht waarbij Jan Decleir de eigenaar speelt.”

Bart: “Lang uitslapen, koken, lekker eten, boeiende mensen ontmoeten… Maar eigenlijk plannen we niet al te veel bezoeken, en zeker geen toeristenvallen.”

Luc: “Op reis willen we ontsnappen aan de dagelijkse hectiek. Dichter bij huis huren we graag Gorille Cycles, speciale elektrische fietsen met extreem dikke banden. Heerlijk om mee langs de waterlijn te rijden, of in de bossen.”

Bart: “Ik op mijn achtste, met Véronique, tijdens een kampeervakantie in het zuiden van Frankrijk. We hebben elkaar onze eerste kusjes gegeven. Ze woont nu in Dubai. Enkele jaren geleden schreef ik een nummer voor haar: ‘Peizde nog aan mij?’”

Luc: “Op mijn elfde logeerde ik bij een Waalse familie om Frans te leren, en toen ontmoette ik Lydia. Op de achterbank van een Volkswagenbusje heb ik haar gekust...”

Madeleine, de mama van Bart Kaëll: “Ik wist meteen hoe het zat tussen Bart en Luc, maar hij wilde het niet toegeven” (+)

“Luc vond het slecht, maar ik zei: ‘Foert, ik breng het toch uit’”: Bart Kaëll over ‘Mooi Weer Vandaag’ (+)