Families 50 gedetineerden klagen staat aan wegens verbod op fysiek contact in gevangenissen

Het bezoek in de gevangenissen is sinds de coronacrisis strikt gelimiteerd nadat het eerst volledig verboden was. "Terwijl het bezoek op andere plaatsen, zoals rusthuizen, inmiddels wel werd toegelaten", zegt Iris Greeven, de vrouw van een Hasseltse gedetineerde die als woordvoerster van de families van gedetineerden optreedt.

"Gevangenen en hun familieleden voelen zich dan ook gediscrimineerd ten opzichte van de rest van de samenleving met betrekking tot hun recht op een privé- en gezinsleven. In de vele toespraken van eerste minister Wilmès werd sinds het begin van de crisis met geen enkel woord gerept over de situatie van de gevangenen of maar enige steun betuigd.”

Beroofd van elk fysiek contact, lijdend en geconfronteerd met het zwijgen van de gerechtelijke autoriteiten, verzamelde een vijftigtal families van gedetineerden zich om een collectieve klacht tegen de Belgische staat in te dienen wegens schending van de mensenrechten van gedetineerden en hun familieleden.

De actie wordt ondersteund door het voornamelijk Franstalig collectief van de anti-gevangenisstrijd. "In de voorbije weken zijn tal van maatregelen versoepeld. Er is bijvoorbeeld weer fysiek contact toegestaan in woonzorgcentra", aldus Greeven. "Bordelen gingen open, zelfs op vakantie gaan in zones met code rood mocht. Maar wij mogen sinds 13 maart onze dierbaren niet meer aanraken."

Niet in elke gevangenis gelden dezelfde maatregelen en dat stoot de actiegroep ook tegen de borst. "In sommige gevangenissen is het mogelijk om een geliefde drie keer per week te zien, in andere maar één keer per week, zoals in Hasselt. Het bezoek gebeurt op een afstand van zo'n twee meter, gescheiden door plexiglas. Het is onmogelijk om een gesprek te voeren.”