De voorgevel van zijn huis liet Oliver intact - moet ook zo, sinds die erkenning van Unesco - maar in de tuin kwam er een glazen achterbouw in staalstructuur, en een speeltuig voor z'n zoontjes.
Volledig scherm
PREMIUM
De voorgevel van zijn huis liet Oliver intact - moet ook zo, sinds die erkenning van Unesco - maar in de tuin kwam er een glazen achterbouw in staalstructuur, en een speeltuig voor z'n zoontjes. © Pieter-Jan Vanstockstraeten

Oliver stond van de ene op de andere dag voor de klas: “Die eerste klas was een bende schobbejakken. Maar ze lagen me”

Oliver brandde van ambitie: hij wou carrière maken, ging marketeer worden. Tot het hem daagde. Als hij echt iets wilde betekenen, dan moest hij switchen naar het onderwijs. Ook in de liefde bleek de eerste keuze niet de juiste. Maar van falen leer je, weet Oliver intussen. En zodoende overvalt hem op z'n 36 de rust die hij lang heeft gemist. "Gewoon mijn zonen en ik. Ik ben weer echt gelukkig."