Gestopte scenarist Ward Hulselmans (70), die ‘Salamander’ schreef, komt met dagboek op de proppen: “Ik wil blijven schrijven tot in de kist”

Het rijtje succesvolle televisieseries dat Ward Hulselmans schreef, ooit zeventien jaar gerechtsjournalist bij deze krant, is indrukwekkend: Niet Voor Publikatie (1993-1995), Heterdaad (1996-1999), Stille Waters (2001), Witse (2004), Salamander (2013, 2018) zijn maar enkele voorbeelden. “Allemaal op mijn eentje geschreven, want ik ben een redelijk onuitstaanbaar man om mee samen te werken”, vertelt hij. In september pakt Ward uit met Enkele Reis Realiteit, een boek over een zoektocht naar “klein geluk, verwondering en bevrijding”.

“Een late carrièrewending? Eigenlijk is dat zo”, zegt hij lachend. “Want het is de bedoeling om nog meer boeken te schrijven. Het volgende moet in het najaar van 2021 verschijnen. Ik kreeg er zin in.” Nochtans verklaarde Ward in 2018 dat het hem niet lukte om een boek te schrijven. “Die uitspraak achtervolgt me nu. Maar zodra het de persoonlijke toer opgaat, slaag ik er toch in. Als ik zelf aan het woord kom, volgen de woorden automatisch.”

Derde Salamander?

De eerste release is een dagboek. “Waar ik aan begon toen ik had uitgemaakt dat er geen vervolg meer kwam aan mijn televisiewerk. Dat was op 6 april 2019. Er waren nochtans voorstellen voor nieuwe series en ik had al flink wat geschreven. Ik heb alles in de vuilnisbak gekieperd. De beslissing om te stoppen nam ik niet op een dag. Ik merkte dat ik steeds trager begon te schrijven en dat het werk te zwaar werd. Voor elke nieuwe serie ben je voor jaren vertrokken. Ik was bezig aan een derde Salamander. Niet dat ik erop gecrasht ben, maar na een poos waren die inspanningen me niet meer waard. Waarom opnieuw doen wat ik al dertig jaar had gedaan? Er was een productiehuis dat die derde Salamander wou maken. Toen ze hoorden dat ik de interesse was verloren, hoefde het voor hen niet meer. In principe kan iemand anders ermee aan de slag. Ik schuif met plezier de rechten door.”

De klad zat er in. “Scenario’s schrijven gaf me voldoening, maar ik heb er weinig plezier uit gehaald”, klinkt het. “Een mens die gelukkig is, gaat zeker geen tv-scenario’s schrijven (lacht). Als het leuk zou zijn, zou iedereen het doen. Eerlijk gezegd was het vaak beestenwerk. Wie een beetje weet hoe zoiets in zijn werk gaat, snapt volkomen dat ik het niet meer kon opbrengen om er weer in te vliegen.”

Nieuwe liefde

Speelde ook mee in de beslissing om ermee te kappen: het vinden van een nieuwe liefde. Eentje die niet toevallig met water te maken heeft. “Ik heb al twintig jaar een bootje op de Maas, tegen de Franse grens. Als er water in de buurt is, ben ik op mijn gemak. Vandaar ook de keuze om, na tien jaar in de Ardennen langs de Maas, weer in Antwerpen te gaan wonen. Door die stroom voel ik me direct thuis. De Schelde kan ik geen dag missen.”

Na een leven als kluizenaar die tv-scenario’s schreef, besloot Hulselmans het ruime sop te kiezen. Hij besloot te gaan meevaren met grote vrachtschepen. “Die biotoop opende mijn ogen. Het deed me beseffen dat ik moest stoppen met het leven dat ik leidde. Ik kan het iedereen aanraden die op een keerpunt in zijn leven komt. Voor mij staat zo’n schip gelijk aan rust. Je bent immers de enige passagier. Je leeft met de bemanning in een totaal andere wereld, die alleen bestaat uit de basis: werken, slapen, eten. Er zijn alleen wolken en water. Als je iets wilt doen, moet dat uit jezelf komen. Anders is het eenzaam. Matrozen zijn monniken van de zee omdat ze zo’n regelmatig, stoïcijns en haast ascetisch leven leiden. Daar neem ik mee aan deel.”

Geen fictie meer

Hoe belandde Ward op een vrachtschip? “In principe kan iedereen mee. Elk vrachtschip heeft kajuiten ter beschikking. In Antwerpen heb je sinds kort Cptn Zeppos, een klein reisbureau dat dergelijke reizen organiseert. Ik was de eerste passagier die er boekte. De eerste reis was naar Ierland, later naar Istanboel. De volgende trip zou me naar de Afrikaanse kusten leiden, maar corona stak er een stokje voor.”

Het dagboek, dat in september verschijnt, vat zijn leven in de Ardennen samen, en gaat over het leven op zee. “Ik wil blijven schrijven. Tot in de kist. Een dag zonder schrijven is een dag niet geleefd. Maar ik weet nog niet wat. Het zal zeker geen fictie zijn. Dat genre interesseert me onvoldoende voor een boek. Geef mij maar de realiteit.”

Dit nieuwe avontuur doet Hulselmans hoorbaar deugd. “Omdat er geen dwang meer is. Niemand vraagt om dat boek te schrijven, hè. Ik doe dit uit vrije wil. Het zou erg zijn als het nog van de moetes is. En het kost me, behalve wat papier, ook niks. Terwijl er voor een serie op televisie telkens miljoenen mee gemoeid waren.”

Verkocht aan buitenlandse zenders

Salamander is momenteel in heruitzending. “Ik bekijk mijn series nooit opnieuw. Zelfs als ze voor het eerst op televisie komen, bekijk ik het hoogstens één keer. Ik kijk sowieso amper televisie”, zegt Ward. De reeks met Filip Peeters als politieman Gerardi, dateert uit 2013. In 2018 volgde er een tweede seizoen. “Salamander was de kroon op het werk. Vooral omdat die serie zo geweldig aansloeg in het buitenland. Dertig landen kochten Salamander aan. En dan heb ik het niet over packagedeals waarin ze je serie tussen een berg andere reeksen in één bulk aankopen. Nee, omroepen (waaronder de BBC, red.) wilden alleen Salamander hebben. Dat gaf een prettig gevoel.”

Mocht Hulselmans in Amerika hebben gewerkt, was hij al lang binnen. Werd hij er in eigen land rijk mee? “Ik heb er goed mijn boterham mee verdiend. Dat komt uitsluitend omdat ik steeds alleen schreef. Ik moest nooit de rechten delen met anderen. Maar om de afgeleverde kwaliteit te bereiken, leefde ik jarenlang als een kluizenaar.”