Ook turnster Dorien Motten doet haar verhaal: “Als ik huilde, werd ik gefilmd”

Na de biecht van de Nederlandse turncoach Gerrit Beltman doen heel wat meisjes hun verhaal. Ex-olym­pische turnsters Aagje Vanwalleghem en Gaelle Mys schetsen geen fraai beeld van hun toenmalige top­coaches in de ­Gymfed, via een post op Instagram doet ook turnster Dorien Motten (29) een boekje open. “Dit is een grote stap en het zal enorme gevolgen hebben. Maar ik beslis om niet langer te zwijgen. Ik voel een verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen dat jonge meisjes niet moeten meemaken wat wij hebben doorgemaakt. Ik geef toe dat ik een beetje schrik heb, want ik ben nog steeds een actieve turnster die spreekt over de huidige coaches en de federatie. Maar het is tijd voor verandering.”

“Tijdens mijn periode als lid van de Belgische nationale turnploeg (2009-2016) werd ik vernederd, geïntimideerd en gepest. Elke dag werd mij verteld dat ik waardeloos, lui en dik was en ik niets zou verwezenlijken. Als ik huilde, werd ik gefilmd zodat de wereld kon zien dat ik een huilbaby was en niet sterk genoeg was om een succesvolle gymnaste te worden. Ik hoorde dat elke dag, waardoor ik het ook zelf ging geloven. Mijn zelfvertrouwen daalde tot het allerlaagste niveau en mijn zelfbeeld was verschrikkelijk. Ik geloofde echt dat ik niets voorstelde en dat ik blij mocht zijn dat deze coaches met mij wilden samenwerken. Ik was ervan overtuigd dat dit de enige manier was waarop ik een topturnster kon worden.” 

“Ik kwam op een punt dat ik me realiseerde dat ik nooit weer gelukkig zou zijn. Ik zou nooit meer lachen en wanneer mensen me aanspraken, zou ik beginnen huilen zonder reden. Ik sprak verschillende keren met de turnfederatie - een organisatie die ons zou moeten beschermen. Er werden veel beloftes gemaakt, maar er veranderde niets. Toen ik op het allerdiepste punt zat, besliste mijn moeder me daar weg te halen. Ook zij informeerde de federatie over de omstandigheden en het misbruik. Mijn turncarrière was over, toen. Ik zei tegen mezelf dat ik nooit nog een gymzaal zou zien. Maar wanneer ik er klaar voor was, nam mijn mama me toch weer naar de turnzaal. Zij zorgde ervoor dat ik weer ging geloven in mezelf.” 

Motten keerde niet terug naar Gent. “Ik ging in Duitsland turnen, samen met enkele olympische atleten. Het was toen dat ik realiseerde dat de aanpak in België niet normaal was. De meisjes in Duitsland werden positief gecoacht. Op een bemoedigende manier. Er werd niet geroepen en geen mentale spelletjes gespeeld.” 

“Heden turn ik nog steeds op het hoogste niveau. Ver weg van het nationale team en hun coaches. Ik draag nog steeds een zware last op mijn schouders en ik moet mezelf elke dag overtuigen dat ik niet waardeloos ben. Ik ben Dorien, een internationale turnster die veel bereikt heeft. En ik zal dit ook doen in de toekomst. Voor degenen die zich altijd afvroegen waarom ik nooit een eerlijke kans kreeg op een groot toernooi: dit is waarom. En nu zullen ze nog minder bereid zijn mij een kans te geven. Want nu kan ik bewijzen dat het ook mogelijk is zonder haat.” 

“Ik pleit voor verandering, samen met alle andere gymnasten die hun verhaal hebben gedaan. Ik ben zo trots op iedereen. Samen vechten we voor verandering.” 

Motten arriveerde op haar achttiende - in 2009 - bij Gymfed in Gent. Sinds dat jaar zijn de Franse topcoaches Yves Kieffer en Marjorie Heuls verantwoordelijk voor het vrouwenturnen bij de federatie. Zowel insiders als de buitenwereld loven hun structurele en ambitieuze aanpak, onder hun vleugels ontbolsterde Nina Derwael (20) tot tweevoudig wereldkampioene. Maar Vanwalle­ghem en Mys ­lieten evenwel verstaan dat ook hun aanpak niet altijd kies was, waar Motten nu verder op ingaat. 

Omdat Motten sinds 2016 niet meer bij het nationale team in Gent zit, ontbreekt ze op de grote toernooien en is ze onbekend bij het brede publiek. Wie niet bij het nationale team zit, moet immers niet rekenen op een selectie voor pakweg de Olympische Spelen of Europese en Wereldkampioenschappen. Toch turnde ze al aardige prestaties bij elkaar, weliswaar in andere landen. In 2017 kwam ze in de finale van de Universiade - de Olympische Spelen voor universiteitsstudenten. Motten studeerde in 2018 immers af als dierenarts. Verder was ze in teamverband vier jaar op rij Duits kampioen en is ze ook actief in Spaanse en Italiaanse divisies.

Ex-olympische turnsters Vanwalleghem en Mys brengen topcoaches Gymfed in opspraak: “Ook nú nog mentaal misbruik” (+)

Nieuwe getuigenis van mishandeling in Nederlandse turnwereld: “Trainer Wevers schopte me en sloeg me”

Na de getuigenissen: Vlaams Sport Tribunaal moet misbruik in sportwereld aanpakken