Lezers reageren: ‘We worden als kleine kinderen behandeld door overheid en experten’

Onze verantwoordelijkheid

De overheid blijft qua competentie, communicatie en geloofwaardigheid zakken in de achting, en het dieptepunt of een ommekeer lijkt nog niet in zicht. Ik verwacht van onze ministers kordaat, verantwoord en onderbouwd leiderschap met een duidelijke en motiverende boodschap aan de bevolking. Ik verwacht duidelijke antwoorden op vragen van de bevolking en geen halfslachtige maatregelen of antwoorden die alleen nog maar meer vragen oproepen. Ik verwacht dat de overheid moedige beslissingen durft te nemen die ons zowel op korte als op lange termijn de nodige duidelijkheid zullen bieden. Maar ook van mijn medemens verwacht ik een beetje goede wil in plaats van altijd dat eeuwige gezeur en het zoeken naar uitzonderingen en redenen om bepaalde maatregelen niet te respecteren. We dragen in deze crisis een gezamenlijke verantwoordelijkheid. De gebrekkige aanpak van onze overheid mag allerminst een vrijgeleide zijn om je eigen interpretatie aan de regels te geven om zo je zin te doen. Dit gaat over mensenlevens.

Dirk Vandervelden, Wemmel

Cultuur geannuleerd

Ik werk in de kunstensector en ben geschokt door de beslissing om álle evenementen in Antwerpen te annuleren. De kunst- en cultuursector heeft zich de voorbije maanden uitgeput in het uitwerken van waterdichte preventieplannen om op die manier een mooie zomerprogrammering te kunnen aanbieden. En toch gaan die activiteiten vandaag onverkort op de schop. En dat terwijl restaurants en cafés open zijn, volle vliegtuigen in de lucht hangen en ook over bioscopen niets wordt gezegd. Zonder aanwijsbare meerwaarde voor de volksgezondheid worden het professionalisme en de investering van tijd, middelen en energie van kunstenaars en cultuurorganisaties van tafel geveegd. Op welke manier zou dat moeten passen in de aangekondigde strategie om gericht in te grijpen om het geheel te sparen? In het beste geval getuigt dan van onzorgvuldigheid of gebrek aan inzicht, en in het slechtste geval van luiheid of kwade wil. Kunstenaars, cultuurwerkers én publiek zijn er het hart van in.

Rebecca Diependaele, Berchem

Geen contact = geen virus

Het zou constant moeten herhaald worden en met overtuiging gebracht dat het Covid-19-virus alleen voortwoekert omwille van de mens zelf, omwille van ons gedrag. Wij zorgen ervoor dat het virus blijft slachtoffers maken omdat wij het zelf verspreiden. Geen contact = geen virus. Omdat helemaal geen contact bijna onmogelijk is, moet het sociaal contact tot een minimum beperkt blijven zolang het virus zich nog verspreidt. Vandaar de bubbel van 5, mondmasker, anderhalve meter en handhygiëne. Zo niet blijven wij nog lang aanmodderen met algemeen maatschappelijk verstorende regels.

Geert Klemans, Gent

Geen falende overheid

Het gezeur in de krantencommentaren over de zogenaamd ‘falende overheid’ hangt me danig de keel uit, als je ondertussen de mensen zelf hebt bezig gezien en gehoord sinds de versoepelingen. Dit was de kroniek van een aangekondigde heropflakkering. Wij hebben dit volkomen aan onszélf te danken, of liever, te wijten. Het is eigenlijk ontmoedigend te noemen, dat onze verantwoordelijkheden in deze via ‘verplichtingen’ moeten worden opgeroepen.

Marie Martens, Mechelen

Rotslecht idee

Dat elke week vijftien verschillende mensen mogen zien – zonder fatsoenlijke contacttracing – een rotslecht idee was, weet iedereen. De vijf vaste mensen voor de komende maand klinkt best realistisch en veilig. De avondklok gaat er ver over. Politiek gezien lijkt het het enige te zijn dat ze kunnen handhaven om samenscholingen tegen te gaan. De afgelegen gemeenten en doorgaand verkeer worden zwaar afgestraft voor fouten van één stad. Een verbod op samenscholingen na dit uur was evengoed makkelijk te handhaven geweest. 

Arne Goossens, Puurs-Sint-Amands

Perspectief weg

Ik ben al meer dan dertig jaar werkzaam in het onderwijs. In maart werd mijn passie gereduceerd tot het strikte minimum, want wie ligt er in coronanatijden wakker van een pittige boekpresentatie meer of minder, een creatieve toneeltekst of een kritische schrijfopdracht die jonge mensen leert hun gevoelens en gedachten te uiten? Hopelijk kan ik vanaf september mijn leerlingen live en zonder mondmasker deze vreemde, veranderende maatschappij via taal, literatuur en kunst laten ontdekken/evalueren. Spijtig genoeg wordt dit perspectief elke moment van de dag de kop ingedrukt. Ook als mama van drie volwassen kinderen zie ik hun toekomstperspectief met de minuut verkleinen. Ik breek graag zoals velen eens uit en dat zou eigenlijk niet te veel gevraagd mogen zijn, ook niet in deze vreemde coronatijden.

Inge Bulens, Berchem

Duidelijke premier

De laatste maatregelen zijn goed, nodig en duidelijk. De premier heeft ze duidelijk gecommuniceerd, ik snap niet goed waarom alleen de betrokken ministers ze blijkbaar niet goed begrepen hebben. Hopelijk moet ik me nu minder ergeren aan mensen die gewild of ongewild een loopje nemen met de maatregelen.

Marie Van den Berghe, Mariakerke

Overdreven

Sommige van de nieuwe maatregelen in de Antwerpse randgemeenten zijn strenger dan tijdens de piek van de eerste coronagolf. Dat is jammer. Wie om 5.30 uur ’s morgens alleen een rondje wil gaan wandelen, creëert geen gezondheidsrisico’s. Wie overdag alleen gaat joggen in een rustig gebied, handelt verantwoord. Wie deelneemt aan een eucharistieviering in een grote kerk met maximaal 100 aanwezigen met mondmaskerplicht en met aandacht voor ruime fysieke afstand en handhygiëne, zonder zang en bovendien met constante verluchting, loopt geen noemenswaardig risico.

Wouter Druwé, Mechelen

Egoïsme

De strengere maatregelen waren beter al vroeger ingevoerd. Ik ben weduwe, zonder kinderen, met broers en zus maar die wonen ver. Voor mij is dit zeer erg. Ik ben enorm geïsoleerd, heb zelfs geen wagen. Maar het belangrijkste nu is de gezondheid van iedereen en dat we dit virus onder controle krijgen. Het egoïsme van velen, de commentaren op iedere maatregel en de onverschilligheid: daar erger ik me veel meer aan dan aan de maatregelen.

Christiane Caekelbergh, Westvleteren

Kleine kinderen

De vraag is: wat is het grotere plaatje? Waar wil België staan in december? Wat daarna? Welke is de strategie op langere termijn. Ik ga niet akkoord met de maatregelen omdat die politieke en medische doelstellingen op de langere termijn ontbreken. Wij zijn een gezin met verstandige mensen, en worden als kleine kinderen behandeld door de overheid en vooral de zogenaamde experten.

Wim Uyttersprot, Buggenhout

Eenzaam

De impact voor mij is enorm: ik ben single en val nu helemaal op mezelf terug gezien al mijn vrienden natuurlijk eerst hun familie in de bubbel nemen. Dit verandert niet veel, maar alles voor mij. Ik ben gezond maar heel erg eenzaam nu.

T.M., Gent

Mondmaskermanie

De mondmaskermanie is echt de spuigaten aan het uitlopen. Dat ik nu geen frisse neus meer mag halen in het bos, maar daar met een mondmasker moet lopen, vind ik ongelooflijk. Dat ik wel op café, binnen, het mondmasker mag afzetten en uren aan een stuk mag praten, haalt voor mij alle geloofwaardigheid weg van het beleid. Alle glans is weg uit deze zomer. Om er nog wat van te maken ga ik wel wandelen in het bos een dorp verderop, daar hoef ik geen mondmasker op!

Annette Scheepers, Muizen

Arrogant

Mensen moeten beseffen dat het virus, net als griep, niet meer zal verdwijnen en dat dit een deel van ons leven wordt, ongeacht of er een vaccin op de markt komt. Het zal immers onmogelijk zijn om iedereen voldoende snel te vaccineren. Maar ondertussen leggen ze de maatschappij plat en wordt de generatie die nauwelijks de symptomen ondervindt de dupe en het echte slachtoffer op lange termijn. Volgens de huidige cijfers zijn meer dan 80 procent van de slachtoffers 80 jaar of ouder. Dit is een generatie die als ze de keuze zouden krijgen, liever niet beademd zouden worden of laat staan opgesloten worden tijdens een lockdown. Maar deze vraag werd hen nog niet gesteld, wegens niet ethisch. Maar iemand van 80-plus beademen en drie maanden laten revalideren om dan alsnog te sterven aan een andere aandoening zou wel ethisch zijn? Onze medische maatschappij is te arrogant geworden. We moeten iedereen helpen, maar ten koste van wat? Werkloze jongeren, stijgende zelfmoord, andere ziektes en aandoeningen die onder de radar blijven.

Jeff Segerink, Antwerpen

Andere problemen

Ik heb mijn moeder verloren zonder fysiek afscheid te kunnen nemen. Een volledige economie wordt stilgelegd met dramatische gevolgen: bedrijven gaan failliet, mensen worden depressief, kindermishandeling en partnergeweld nemen toe, de cultuurwereld bloedt dood. Avondklok? Is dit WO III? Iedereen die superbang is kan toch gewoon in zijn kot blijven, mondmaskers dragen in zijn auto en in een bubbel van twee blijven? Maar laat de mensen die willen leven toch ook die keuze maken. Waar zijn trouwens alle andere wereldproblemen naartoe? Hongersnood, oorlogen, armoede, kindersterfte, kankers, geweldplegingen, drugs, maffia, klimaatverandering, plastics in de oceanen...?

Kristien Sergeant, Groot-Bijgaarden

Jeugdkamp

Mijn kinderen zijn bang dat de kampen, school en sporttrainingen niet gaan kunnen doorgaan. Ik pieker over hoe ik mijn kinderen weer ga moeten opvangen (school-werkcombinatie). Mentale problemen moeten beter ondersteund worden. Sporten, bewegen en vrije natuur moeten voor iedereen kunnen gegarandeerd worden, ook voor lage budgetten en alleenstaande ouders met weinig vrije tijd. Ook voor mensen in de steden, zonder tuin.

Evie Verjans, Hasselt

Mondmaskerplicht

De helaasheid der dingen is de gewone gang van zaken in de politiek. Vele alleenstaanden en mensen die regels naleven zijn eens te meer de dupe van het verhaal. Genomen maatregelen zijn meestal interpreteerbaar, waardoor duidelijkheid, hantering en opvolging moeilijk of onmogelijk zijn. Het is nochtans niet moeilijk: mondmaskerplicht opleggen van zodra het huis verlaten wordt over het ganse grondgebied en dit zonder pardon. Nu moet je bijna universitaire studies gedaan hebben om de maatregelen te kunnen opvolgen, die tevens van dorp tot dorp verschillen.

Paul Schollaert, Aalst

Beschaamd

Voor de eerste keer ooit schaam ik me om Belg te zijn. De regels zijn hier onduidelijk, versnipperd en te lokaal. Neem gewoon duidelijke, transparante regels op federaal niveau. Het voelt zo kleinzerig en inefficiënt aan. Het is bijna belachelijk als je het in breder perspectief bekijkt.

Pieter Meuleman, Poperinge

Ventilatie

Er wordt te weinig gesproken over het belang van ventilatie in ruimten waar veel volk langere tijd samenzit . ‘Super-spread-events’ zijn de plaatsen waar de infectie zich het meest verspreidt, véél meer dan in de buitenlucht... Gerichte financiële steun voor het installeren van ventilatiemechanismen zou zowel de groene economie kunnen steunen, als toelaten dat genoemde zalen/ruimten vlotter open kunnen blijven.

Marnix Schaubroeck, Gent

Muilkorf

Ik werk al drie maanden dagelijks shiften van negen uur met een mondmasker. Nu moet ik ook in mijn vrije tijd ter ontspanning op de fiets een muilkorf dragen. Het verplichten van een masker waar er geen anderhalve meter afstand kan gehouden worden, begrijp ik. Maar toch niet als je alleen op een bankje bij de Schelde zit of fietst over de dijken? Gaan we terug naar de DDR of werd ik net wakker in China? Tegelijk met het virus werd een bestraffende, controlerende, vrijheidsbeperkende ideologie geimporteerd.

Patrik Keawna, Borgerhout

Grootouders 

Onze grootouders waren bereid om hun leven te geven voor onze vrijheid. Wat we nu aan het doen zijn, was nooit hun bedoeling. En we offeren ook in sneltempo onze welvaart op, ons maatschappelijk weefsel, de opleiding van onze kinderen... We sluiten onze grootouders op, we sluiten kinderen en vrouwen op bij hun mishandelende huisgenoten, we offeren het levenswerk van tienduizenden zelfstandigen op, we geven onze kinderen een molensteen rond de nek in de vorm van een extra staatsschuld van 50 miljard... Waar is dat misgelopen?

Jan Roel Van Rhee, Leuven

Complexe puzzel

Ik lees dat de rijen aan de voedselbank langer worden en mensen verplicht zijn om hun huis te verkopen, omdat ze hun lening niet meer kunnen afbetalen. Ook dat raakt diep in onze menselijkheid. Ik mis deze en zovele andere aspecten in de berichtgeving. In de winkel vertelde een klant haar verhaal over het verlies van haar man, overleden aan kanker in april. Deze vrouw mocht die laatste weken niet samen doorbrengen met haar geliefde. Zulke dingen brengen leed met zich mee. Laten we een complexe puzzel niet herleiden tot een optelsom van zovele doden en zovele besmettingen. Het is zoveel meer dan dat. En een belangrijke vraag blijft toch: veroorzaken de maatregelen meer of minder leed dan het virus zelf? 

Anja Peleman, Sint-Joris-Weert