Er zijn mensen die alleen maar uit haat en misprijzen bestaan

Ik werd wakker met ‘Sundown’ van Gordon Lightfoot in mijn hoofd. Dat lied is van een bijzondere smederij. Doordat de zanger al na één regel een soort voorontwerp van refrein inzet, krijg je op een rare manier de indruk dat hij het nummer bedenkt terwijl hij het zingt, en dat je daar op een ongewone manier getuige van mag zijn.

Ik dacht dat Gordon Lightfoot een artiestennaam was, maar hij heet echt zo, zijn ouders heten Gordon Sr en Jessica Lightfoot. Het moet heerlijk zijn om zo’n prachtige naam te hebben. Wat een straf om Maes, Wuyts of Peeters te heten.

Ofschoon hij in de tachtig is, tourt hij nog. Wat een boon heb ik voor mensen die nooit oud worden, of zich er tenminste niks van aantrekken. Jessica Lightfoot zou zeker heel trots geweest zijn op haar zoon.

Hier heb je dat boze vrouwtje weer, zei mijn vrouw toen ze vorige zaterdag de Zeno zag. Vorig jaar waren wij op een etentje van De Morgen waar zij ook was. De avond lang zat zij kwaad om zich heen te kijken. Dat strookt helemaal met wat ze hier allemaal zegt, zei mijn vrouw. Er zijn mensen die alleen maar uit haat en misprijzen bestaan.

Terwijl je ook gewoon prachtige songs kunt schrijven, zei ik. Liedjes waar honderdduizend mensen heel gelukkig van worden. Of verdrietig, maar ze hebben tenminste iets gevoeld dat hen méér heeft opgebracht dan achterdocht en wrok.

Mijn vrouw schrijft voor een krant stukjes over de Eifel en de natuur daar. Sinds wij een hond hebben, is haar band met de natuur nog versterkt. Tijdens onze wandelingen maakt ze foto’s van planten en bloemen, en draait die dan door een of andere app die zegt dat het kale jonkers zijn of gekroesde rolvarens. Zij maakt mij attent op een psychedelische oranje-gele rups in de hazelaar, die straks zal veranderen in een bont schaapje, een veeleer saai ogende nachtvlinder. In de natuur hebben zelfs banale dingen een schitterende naam.

Overal staan nu de kalfjes in de weide die wij vriendelijk groeten en die nieuwsgierig langs de prikkeldraad met ons mee lopen, snuivend met hun natte neuzen en met grote ogen naar Boef loerend, die zich niets aantrekt van de belangstelling. Hun nieuwsgierigheid zal weldra verdwijnen. Dan worden het veeleer saaie koeien die meestal een stap achteruitzetten als je dichterbij komt en je bekijken alsof je iets kwaads in de zin hebt.

Misschien moet je in het leven altijd proberen een kalfje te blijven, zegt mijn vrouw. Proberen nooit angstig te worden, of vol te lopen met haat en misprijzen. Altijd aan de hond gaan snuffelen, nooit denken: poeh, dat ken ik al. Nooit je bonte rupsharen ruilen voor de goed gecamoufleerde vleugels van de nachtvlinder.

Dat lukt, zeg ik, maar het vergt wel oplettendheid. Je mag je nooit tot bitterheid laten verleiden, of zelfs maar gewenning. Wat je gewend bent, schittert niet meer.