Wout van Aert na triomf in Milaan-Sanremo: “Ik weet niet waar mijn limieten liggen”

De controle was totaal. Wout van Aert maakte de meest zenuwslopende kilometers van Milaan-Sanremo koelbloedig af. Julian Alaphilippe — “niet in vorm” — reed van iedereen weg op de Poggio. Ook Van Aert moest lossen. “Maar op de top van de Poggio verloor ik geen terrein meer. Alles wat daarna volgde was in mijn voordeel.”

Van Aert kon in de afdaling weer naar Alaphilippe rijden. En als dat niet lukte, was er nog altijd het platte stuk naar Sanremo, zei hij. Hij kwam in de afdaling weer bij. “Ik wist dan dat ik een grote kans maakte om Milaan-Sanremo te winnen.”

Hij zou daar nog een sprint moeten voor rijden. En zorgen dat de achtervolgers niet terugkeerden. Meer dan zeven, acht seconden lagen die nooit echter. Van Aert deed het met grote maîtrise. Hij keek naar Alaphillippe, hij keek achterom, hij keek naar Alaphilippe, hij reed op kop, hij sprintte en hij won. Klasse!

Wout van Aert is vijfentwintig jaar en hij is bezig om zichzelf te ontdekken. Veel renners van vijfendertig missen de koelbloedigheid die Van Aert zaterdag toonde. Waar gaat dit eindigen? Waar liggen zijn limieten? Geen idee, zei van Aert. “Het is een erg goede zaak dat ik mezelf niet ken. Het is een plezier om te ontdekken waartoe ik in staat ben.”

Hij droomt ervan om veel verschillende koersen te winnen. Dat is minder banaal dan het klinkt.

“Dit is mijn eerste monument. Vorig jaar heb ik een rit in de Tour gewonnen.” In Albi klopte hij Elia Viviani in de sprint. Zelden een coureur zo’n lelijk gezicht zien trekken als Viviani die keer. What the f**ck!

“Het is moeilijk te zeggen waar ik op mik”, vervolgde Van Aert. “Ik kan redelijk klimmen, mijn sprint is goed en ik kan tijdrijden. Ik zal geen grote ronde winnen. Dat wellicht niet. Belg zijnde staan de Ronde van Vlaanderen en Parijs-Roubaix natuurlijk bovenaan mijn lijst.”

Ja, dat moet er natuurlijk ook een keer van komen. Straks, in oktober misschien.

De kop van de monumenten is eraf. Wat Philippe Gilbert wellicht niet meer zal lukken, daar heeft Wout van Aert twee keer moeten voor proberen. Eddy Merckx won Milaan-Sanremo zeven keer en Philippe Gilbert bijt er zijn tanden op stuk. De moeilijkste of de gemakkelijkste om te winnen, wie zal het zeggen over Milaan-Sanremo?

Het is een bewogen week geweest voor Wout van Aert en zijn ploegmaats. Woensdag, toen Van Aert derde werd in Milaan-Turijn, maakte Fabio Jakobsen een doodsmak. Dylan Groenewegen, een ploegmaat van Van Aert, wist dat er gewonden zouden vallen toen hij in het Poolse Katowice met 80 km/u van zijn lijn wegstuurde en zijn elleboog uitstak. Maar hij deed het toch. Wat volgde was een publieke lynchpartij van Groenewegen.

Van Aert: “Wij zaten niet in Polen. Het is moeilijk oordelen over wat daar precies is gebeurd. Na Milaan-Turijn woensdag was de sfeer in de bus van de ploeg zeker niet goed. We kennen Dylan allemaal erg goed, we voelden ons slecht. Dylan is een goede kerel, hij heeft een grote fout gemaakt, maar de reacties waren pijnlijk.”

“Ik vond het raar dat de focus niet lag op de gezondheidstoestand van Fabio Jakobsen. Om hem maakten we ons de meeste zorgen. Fabio was in levensgevaar, hij maakt deel uit van de grote wielerfamilie, en toch spraken we alleen maar over de schuld van Dylan.”

“We weten allemaal dat vallen bij de risico’s van het vak hoort. Dat iedereen van ons zo’n val kan maken. We waren opgelucht toen er eindelijk goed nieuws kwam uit Polen.”

Hij heeft het niet te veel laten doordringen, zegt Van Aert. Milaan-Sanremo kwam er natuurlijk aan. “Ik moest daarop focussen, dat is mijn job. Het is hard om te zeggen, maar als mijn rugnummer er eenmaal op hing, speelde wat er in Polen is gebeurd geen rol meer. Dan moet je racen en ervoor gaan.”

Woensdag start hij in de Dauphiné, over minder dan drie weken begint de Tour de France. Er valt voor hem wellicht weinig te winnen in de Dauphiné, weet hij. Niet als vorig jaar, toen hij twee etappes won. Wat telt is de Tour. “Ik ben in de Dauphiné met de Tourploeg. We zijn samen ook op hoogtestage geweest. Het is heel speciaal voor mij om met deze mannen naar de Tour de trekken. En ja, het is wel de bedoeling dat we de Tour winnen.”

Wij volgen Van Aert en Jumbo-Visma op de voet in een nieuwe documentaire. Vanaf woensdag te zien op HLN.be.