Baby George, geboren tijdens explosie Beirut, is "licht in de duisternis”

“Alles rondom ons was verbrijzeld”, aldus Khnaisser. Samen met het medisch personeel veegde hij het bloed en de glasscherven weg, hij hielp een gevallen verpleegster overeind en vervolgens brachten ze Emmanuelle naar de gang, uit vrees voor een tweede explosie. 

“Ik zag de dood met eigen ogen... Ik begon me af te vragen ‘is het voorbij’? Ik keek rondom me en naar het plafond, wachtend tot het zou instorten”, vertelt Emmanuelle over de eerste minuten na de explosie. Ze werd overgebracht naar een kamer waar dokters en verpleegkundigen, die zelf ook gewond waren, voor haar konden zorgen. “Ze naaiden elkaars wonden dicht, waren erg professioneel en begonnen dan met de bevalling alsof er niets was gebeurd”, vertelt haar man. Het operatiekwartier, de medicatie en medische instrumenten waren echter volledig vernield. “Mijn vrouw is bevallen zonder medicatie.”

Gynaecologe Stephanie Yacoub was bij de bevalling van Emmanuelle aanwezig. Vlak na de ontploffing was ze een verpleegkundige ter hulp geschoten die gewond was geraakt bij de knal, maar uiteindelijk overleed. Ze rende terug naar Emmanuelle. “Er was geen elektriciteit en de zon begon onder te gaan, dus we beseften dat dit zo snel mogelijk moest gebeuren”, vertelt Yacoub. “Met het licht van onze smartphones kwam hij ter wereld.”

Zodra Emma omringd was door het medisch personeel, ging Khnaisser op zoek naar hun familie. Zijn ouders en die van Emmanuelle waren immers in het ziekenhuis aanwezig om er te wachten op de geboorte van hun kleinkind. Maar de explosie had een ware ravage aangericht in het ziekenhuis, waar bij de ontploffing zeventien doden en tientallen gewonden vielen.“Het was een echt doolhof”, herinnert hij zich. “Alles was compleet vernietigd.” Toen hij zijn familie terugvond, bleek dat ook zijn moeder ernstig was geraakt: ze liep zes gebroken ribben en een doorboorde long op. Haar toestand is ondertussen stabiel en ze mocht ondertussen de afdeling intensieve zorgen verlaten.

Na de bevalling werd Emmanuelle op een plastic stoel gezet en naar de parking gedragen. Vandaar moest Khnaisser met zijn pas bevallen vrouw en hun tien minuten oude baby zo’n 600 meter wandelen om er vervolgens bij een onbekende in de auto te stappen en zo snel mogelijk weg te rijden van de plek des onheils. Ze begaven zich naar een nabijgelegen ziekenhuis waar baby George eindelijk kon schoongemaakt en verzorgd worden. 

Vrijdag mochten de kersverse ouders hun baby eindelijk meenemen naar huis. “George is erg bijzonder. Hij is het licht in de duisternis, een geboorte in het puin”, zegt Khnaisser, die de artsen voor eeuwig dankbaar zal blijven. “Ze hadden gewoon kunnen vertrekken. Ze hadden bang kunnen zijn en vertrekken, maar niemand vertrok. Het was net als een familie op die ziekenhuisvloer. Zoals broers en zussen.”